Στην Επισκοπή (χωριό Ευρυτανίας) ήταν ένας Δεσπότης. Οι Σοβολακιώτες (Σοβολάκου χωριό γειτονικό) πήγαιναν καβάλλα στην εκκλησία να πάρουν τ΄αντίδερο απ’ το χέρι του. Ο πίσκοπος τους συμβούλεψε να μην το κάνουν αυτό κι ήταν αμαρτία. Δεν τον άκουσαν. Τους ωργίστηκε κι αυτός. Πείσμωσαν οι Σοβολακιώτες και και τάβαλαν μ’ αυτόν. Τόφκειασαν ένα πατιρτί. Είπαν πως τάχει φτιασμένα με μια γυναίκα. Τον κάλεσε ο πατριάρχης να πάη να δώη λόου. Εκεί που πάγαινε στη στράτα, στάθηκε να ξαποστάση. Και βάρεσε την πατερίτσα καταγης. Κι η γη έβγαλε νερό. Τώρα λέγεται τ’ Πισκόπ’ η βρύση. Ύστερα τους καταράστηκε τους Σοβολακιώτες να βυθίση το χωριό τους. Βύθισε κι έμεινε ένας βράχος μονάχα. Επίσης τους καταράστηκε να μην αυγαταίνουν παραπάνω από 14 φαμελιές. Τώρα το χωριό δε πηγαίνει παραπάνω από 12, 13 εώς 14 οικογένειες. Κι εκεί που βύθισε το χωριό ακούονταν τα κοκκότια που λαλαγαν μέσα στο βύθισμα κι ένας γάϊδαρος που γκάριζε εφτά χρόνια κοντύτερα.