Τα τρία ποτάμια

Στα παλιά χρόνια, είταν τρία αδέρφια αγαπημένα. Τώνα το λέγαν Άσπρο, τ’ άλλο Άραχθο και το τρίτο κορίτσι αυτό το λέγανε Σαλαμπριά. Μια μέρα τα τρία αδέρφια ανεβήκανε στην κορφή του Περιστεριού για ν’ αγναντέψουν. Για μια στιγμή η Σαλαμπριά χάθηκε. Τα παιδιά ανήσυχα σπεύσανε να την βρούνε, τρέχοντας το ένα αντίθετα του άλλου και κλαίγανε πολύ τ’ αδέρφια για το χαμό της αδερφής. Κι’ όσο κατηφορίζανε πιο πολύ δυνάμωνε το κλάμμα τους. Η Σαλαμπριά η αδερφή τους, είχε πάρει το δρόμο, που οδηγούσε στο Θεσσαλικό κάμπο. Έτρεχε ήρεμα, εντελώς αθόρυβα. ΑΛΛΕΣ ΕΚΔΟΧΕΣ (1). Α.Τα τρία αδέρφια ανεβήκανε στο Περιστέρι για να μαζέψουν ξύλα. Ο Άσπρος κουρασμένος αποκοιμήθηκε. Όταν ξύπνησε τα δυο άλλα αδέρφια του είχαν χαθεί. Αλλόφρων τότε σπάζει τα βουνά και τρέχει να τα βρει, σκούζοντας. Β. Τρία αγαπημένα αδέρφια ξεκινήσανε για το κοντινό δάσος του Ζυγού να κόψουν ξύλα. Όταν φθάσαν εκεί, καυγαδίσανε. Το πρωΐ που ξύπνησαν, είδανε πως ο ένας αδερφός έλειπε. Οι άλλοι καταλυπημένοι πήρανε δυο κατευθύνσεις φωνάζοντας γοερά και καλώντας τον χαμένο αδερφό (2). Γ. «Ο Άσπρος ή Ασπροπόταμος, καθώς ονομάζει τον Αχελώον ο λαός είναι αδερφός της Σαλαμπριάς και του ποταμιού της Άρτας. Στον ύπνο απάνω χωρίσανε τ΄αδέρφια. Της Άρτας το ποτάμι πάει κατά την Άρτα, η Σαλαμπρία κατά τη Θεσσαλία. Ο Άσπρος λοιπόν έμεινε μόνος του και γι’ αυτό σκούζει για τ’ αδέρφια του. Κάνει γα γαααα γάου(3). Δ. «Τρία ένδοξα ποτάμια, (4) ο Πηνειός, ο Αώος(5) και ο Αχελώος έχουν και τα τρία τις πηγές τους στο Περιστέρι και πάνε να ποτίσουν μέρη, τέλεια διάφορα. Ο θρύλος στηρίζεται σε μια γραφική μορφή. Αυτός μας λέει ότι τα πνεύματα των τριών ποταμιών κοιμώντανε μαζί σε τούτες τις κορφές. Το πρωΐ ο Πηνειός και ο Αώος αναχωρήσανε πρώτοι στις διευθύνσεις της εκλογής τους. Ο Αχελώος ξύπνησε τελευταίος και αφού δεν βρήκε τους συντρόφους του κατέβηκε με θόρυβο στα δυτικά, με μανία και διασχίζοντας τα βουνά». [Άλλες εκδοχές= Η παράδοση βρίσκεται διάχυτη και παραλλαγμένη στ’ Ασπροπόταμο. Είναι δε προϊόν του συναισθήματος της φύσης που κατέχει το είναι του κάθε βουνίσιου μας. Η φαντασμαγορική θέα π’ ανοίγεται απ’ το Περιστέρι σπρώχνει τον άνθρωπο ν’ ανέβει στις κορφές των βουνών για ν’ αντικρύσει ό,τι ωραίο υπάρχει γύρω του. Σημ 2. Βλέπε περιοδικόν Μετέωρα Τεύχος Α του 1947, σελ. 23, γάου= Δημ Λουκόπουλος Μεγάλη Έλλην. Εγκυκλ. Σελ. 384 Σημ. 4. = Leon Hevjey Excursion dans la Thessalie Turque 1858, Αώος= Ο Αώος δεν πηγάζει από το Περιστέρι, καθώς εσφαλμένα γράφει ο Εζέ, αλλ’ από τις Πολιτσιές Μετσόβου.]