Παράδοσι για την Κωμια

Στα παλιά χρόνια που ήτανε φερμένοι εδώ στη Μήλο οι Τούρκοι εκυνηγούσανε πολύ τσοι Χριστιανούς. Όπου ήτανε καμμιά σπηλιά επααίνανε οι καημένοι οι Χριστιανοί κ εχωνούντανε. Όπως και στην Κώμια που ήτανε μια μεγάλη σπηλιά, κ’ είναι ακόμη, απάνω από ένα γκρεμνό κι αποκάτω θάλασσα. Τη σπηλιά τη ‘σκέπαζε ένας μεγάλος σκοίνος. – Εκείνα τα χρόνια η Κώμια ελεγούντανε ανατολική πολιτεία. Λόγος που επήγανε οι Χριστιανοί κ’ εχωστήκανε εκεί μέσα να γλυτώσουνε από τσι Τούρκους. Τελευταία επήαινε μια γριόλα κ’ ετραβούσε τηγ κατσίκα τζη. Είδανε οι Τούρκοι τη γριά με τηγ κατσίκα ότι επήγε εκεί στο σκοίνο κοντά στο γκρεμνό. Εψάχνανε να βρούνε τη γριά κ’ ευρήκανε τη μεγάλη σπηλιά όπου ήτονε μέσα πολλούς Χριστιανούς. Έτσι εμπήκανε μέσα μερικοί Τούροι κ΄ ευρήκανε μέσα τσι Χριστιανούς. Εδιάταξε ο μεγάλος τωνε να βγάνουνε ένα ένα όξω. Του κόβανε το κεφάλι και τον πετάγανε από το γκρεμνό κάτω. Από τσι πολλοί Χριστιανοί που ήκοβγε ο Τούρκος εκουράστηκε κ’ έλεγε: Κόμια έχει βρέ; Για το λόγο αυτό που ‘πε ο Τούρκος έμεινε το όνομα τση τοποθεσίας Κόμια όπως ακούγεται.