Το Νικητάρι βρίσκεται στους πρόποδας της Μαδαρής, και απέχει 13 μίλια από του Μόρφου. Είναι κτισμένο σε μια πεδιάδα κατάφυτη από ελιές. Τα πλινθόκτιστα σπιτάκια του και η Εκκλησία είναι τα μόνα στολίδια του χωριού αυτού, καθώς επίσης και η αγάπη και η φιλοξενία των απλοϊκών κατοίκων του. Το Νικητάρι πήρε την ονομασία του αυτή, διότι στα νότια του χωριού και στους πρόποδες της Μαδαρής ήκμαζε τον παλιό καιρό μια πολιτεία, που λεγόταν «Ασσίνου». Η  Ασσίνου ήταν αποικία των Ασσίνων Πε Πελοπονησίων την οποίαν κτίσανε ύστερα από τον Τρωϊκό πόλεμο. Την εποχή των Αραβικών επιδρομών καταστράφηκε και οι κάτοικοι της επισκορπίστηκαν στα γύρω μέρη, όπου έκτισαν διάφορα χωριά. Ένας από τους κατοίκους της Ασσίνου, ο Νικήτας, έκτισε το χωριό αυτό, και του έδωσε το όνομά του. Στη θέσι της πόλεως που καταστράφηκε έμεινε μονάχα μια Εκκλησία μικρή, η «Παναγία η Φορβιώτισσα» με πολλές τοιχογραφίες. Κάθε νύκτα, όταν πια είναι όλα ήσυχα, μαζεύονται στο εξωκκλήσι εκείνο όλες οι ψυχές των κατοίκων και μυρολογούν και χύνουν δάκρυα στην παλιά πολιτεία, από την οποία μερικές μόνον πέτρες και το εξωκλήσι απέμειναν, για να θυμίζουν την παλιά δόξα και το μεγαλείο της.

Κουταλιανός, Χρ.

Το Νικητάρι βρίσκεται στους πρόποδας της Μαδαρής, και απέχει 13 μίλια από του Μόρφου. Είναι κτισμένο σε μια πεδιάδα κατάφυτη από ελιές. Τα πλινθόκτιστα σπιτάκια του και η Εκκλησία είναι τα μόνα στολίδια του χωριού αυτού, καθώς επίσης και η αγάπη και η φιλοξενία των απλοϊκών κατοίκων του. Το Νικητάρι πήρε την ονομασία του αυτή, διότι στα νότια του χωριού και στους πρόποδες της Μαδαρής ήκμαζε τον παλιό καιρό μια πολιτεία, που λεγόταν «Ασσίνου». Η Ασσίνου ήταν αποικία των Ασσίνων Πε Πελοπονησίων την οποίαν κτίσανε ύστερα από τον Τρωϊκό πόλεμο. Την εποχή των Αραβικών επιδρομών καταστράφηκε και οι κάτοικοι της επισκορπίστηκαν στα γύρω μέρη, όπου έκτισαν διάφορα χωριά. Ένας από τους κατοίκους της Ασσίνου, ο Νικήτας, έκτισε το χωριό αυτό, και του έδωσε το όνομά του. Στη θέσι της πόλεως που καταστράφηκε έμεινε μονάχα μια Εκκλησία μικρή, η «Παναγία η Φορβιώτισσα» με πολλές τοιχογραφίες. Κάθε νύκτα, όταν πια είναι όλα ήσυχα, μαζεύονται στο εξωκκλήσι εκείνο όλες οι ψυχές των κατοίκων και μυρολογούν και χύνουν δάκρυα στην παλιά πολιτεία, από την οποία μερικές μόνον πέτρες και το εξωκλήσι απέμειναν, για να θυμίζουν την παλιά δόξα και το μεγαλείο της.

dc.contributor.author	Κουταλιανός, Χρ.
dc.coverage.spatial	Κύπρος, Λευκωσία, Μόρφου
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:06:08Z
dc.date.available	2016-01-15T11:06:08Z
dc.date.issued	1960
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/291800
dc.language	Ελληνική - Διάλεκτος - Κυπριακή
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Το Νικητάρι βρίσκεται στους πρόποδας της Μαδαρής, και απέχει 13 μίλια από του Μόρφου. Είναι κτισμένο σε μια πεδιάδα κατάφυτη από ελιές. Τα πλινθόκτιστα σπιτάκια του και η Εκκλησία είναι τα μόνα στολίδια του χωριού αυτού, καθώς επίσης και η αγάπη και η φιλοξενία των απλοϊκών κατοίκων του. Το Νικητάρι πήρε την ονομασία του αυτή, διότι στα νότια του χωριού και στους πρόποδες της Μαδαρής ήκμαζε τον παλιό καιρό μια πολιτεία, που λεγόταν «Ασσίνου». Η Ασσίνου ήταν αποικία των Ασσίνων Πε Πελοπονησίων την οποίαν κτίσανε ύστερα από τον Τρωϊκό πόλεμο. Την εποχή των Αραβικών επιδρομών καταστράφηκε και οι κάτοικοι της επισκορπίστηκαν στα γύρω μέρη, όπου έκτισαν διάφορα χωριά. Ένας από τους κατοίκους της Ασσίνου, ο Νικήτας, έκτισε το χωριό αυτό, και του έδωσε το όνομά του. Στη θέσι της πόλεως που καταστράφηκε έμεινε μονάχα μια Εκκλησία μικρή, η «Παναγία η Φορβιώτισσα» με πολλές τοιχογραφίες. Κάθε νύκτα, όταν πια είναι όλα ήσυχα, μαζεύονται στο εξωκκλήσι εκείνο όλες οι ψυχές των κατοίκων και μυρολογούν και χύνουν δάκρυα στην παλιά πολιτεία, από την οποία μερικές μόνον πέτρες και το εξωκλήσι απέμειναν, για να θυμίζουν την παλιά δόξα και το μεγαλείο της.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις Α΄- Θ΄
dc.relation.source	Χρ. Κουταλιανός, περιοδ., Μαθητικόν Σάλπισμα, Ελληνικό γυμνάσιο Μόρφου, ετ. Α, 1959 – 60, αρ. 1, σελ. 29
dc.relation.sourceindex	Μαθητικόν Σάλπισμα, 1959
dc.relation.sourcetype	Περιοδικό
dc.description.bitstream	D_PAA_00411w
dc.subject.legendtitle	Νικητάρι
dc.subject.legend	Παράδοση Γ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	146669/Κύπρος, Λευκωσία, Μόρφου

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές