Εμφάνιση απλής εγγραφής

Τούτη την τέχνη(1) μεις την πήραμε απ’ τους Ατζιγγάνους. Αυτοίνοι ήτανε Γύφτοι, Τουρκόγυφτοι. Μηδέ Τούρκοι ολόκληροι, μηδέ Γύφτοι. Έχουνε και το ιστορικό τους. Οι Τούρκοι, λέει, καθούνταν κι οι Ατζιγγάνοι δούλευαν. Ήταν χειμώνας μια βολά, κι οι Τούρκοι πήγαν να γυρέψ’ νε τον κουραμά (2) dων από τις Ατζιγγάν’. Κείνοι είπανε μεταξύ τους. Λέει, «πόλεμο θα πιάσωμι, μα παρά δε δίνομι.». Είπανε λοιπόν τον κουραματζή του Τούρκο Έλα την Κυριακή. Πάει κείνος την Κυριακή, του λένε πάλι. Δεν είπαμε d’ Κυριακή; Μα η Κυριακή εισι εν ετέλειωνε ποτές. Θύμωσαν οι Τούρκοι και γύρεβγαν τον κουραμά dους. Άλλαξε τότες το λόγο η μαστόρ’σσα και τις είπε: Άμα παλιώσ’ τ’ αμόνι, έδε τότε θα πληρώσωμε. Δέχτηκ’ ο Τούρκος καλύτερα τούτο κι είπε. Απ’ κι’ αν bα, μωρή μαστόρ’σσα, τ’ αμόν’ θα παλιώσ’. Η Κυριακή τελειών’ ποτές; Μα πέρναγ’ ο καιρός κι εν επλήρωναν. Άρχισαν λοιπόν τον πόλεμο. Οι Τούρκοι ήdαν 99. Οι Ατζιγγάνοι ήdαν μο’ 9. ΄φτοί πήραν τι’ στολές dων και μαχαίρες dων. Μεις πήραμι βριχτούρις μας κι κουτσκουδις (3) μας. Δώσι μεις, πέσι μεις, μετρηθήκαμι μια balaριά απουμείναμι ιννιά κι ιννιά……………(4) (1)Τη σιδεράδικη τη γύφτικη, (2) το φόρο, το δόσιμο (3) ξύλα που χτυπούν τα νταβούλια (4) Δεν εσυνέχισε με ειρμό τη διήγηση από το σημείον αυτό

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

• Παραδόσεις
  Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής