Έσει τομ πορdήν τζ' αλώνιν, τζαι κλωστήν εις το βελόνιν
Σχόλια / Περίσταση εκφοράς
Φρονούμεν ότι είναι η ορθοτέρα. Γράφεται συνήθως πορτίν, σημαίνουσα ότι όπως φεύγει από την πόρταν του σπιτιού εις το αλώνιν και ταναπαλιν, ούτω πως και ως κλωστή εις το βελόνι περνα ή βγαίνει εύκολα και παραΔερεται απο τον άνεμον. Ο Ξ. Φαρμακίδης γράφει πορτίν “πορτίον (εκ του πόρτα) καγκελλωτον θυρίδιον αλωνίου...” Τοιούτον θυρίδιον δεν είδομεν πουθενα εις τα αλώνια της επαρχίας Λάρνακος, που συνήθως κείνται εκτός του χωριού χωρίς περίφραγμα, συνεπώς ούτε πόρταν. Εις τα “κοτσινοχώρια” της Λάρνακος συνηθίζεται το θέρος, αλλά και κατ' άλλας εποχάς, να γίνωνται, όπου τα αλώνια, χονδρά αστεία και πειράγματα μεταξυ των νέων. Στόχοι δε όλων συνήθως είναι οι διανοητικώς υστερούντες. Εκ της συνηθείας τάυτης πηγάζει και το λεγόμενον “Εβκαλέν τον στο αλώνιν” δηλαδή τον εκορόϊδευσε. Επίσης λέγεται “εν άθθρωπος του αλωνιού” άνθρωπος άηιος εμπαιγμού, εξ ου η γρασεολογία “είντα αλενεύκεις μας;” δηλαδη μας επήρες εις το κορόϊδο. Εκτός τουτου ο πέρδων λέγεται πόρτης, εξ ου πόρdος, και πορdή, η πορδή πλ. Πορτιαίς ξ ου πορκιές, και πορdίν, το μικρά πορδή” έβκαλεμ μου ένα πορdϊν” και υποκ πορdούϊν. Ίδε Σακελλαρίου Β 752 πορτή κλπ) Δια τουτο φρονούμεν ότι δεν πρόκειται περί της λέξεως πορτίν, αλλά δια την πορdίν = πορδήν δια της οποίας υπονοείται πράγμα περιφρονημένον, ενδεικτικής δε ανυποληψίας