Το βλέπειν, ως το βαδίζειν και οσφραίνεσθαι είναι του ανθρώπου δικαίωμα αναφαίρετον, απορρέον εκ της φύσεως και της προσωπικής αυτού ελευθερίας, και μη δυνάμενον να απαγορευθή ή περιορισθή υπό της θετικής νομοθεσίας

Η λαϊκή συνείδηση ευνοεί την επί δείγματι και επιδομική αγόρασιν, όπως ακριβώς και η ισχύουσα θετική νομοθεσία( emtio ad gustum)

Audiatur et eltera pars

Η λαϊκή συνείδησις αποστέργει ανεπιφυλάκτως το συλλογικόν σύστημα, θεωρούσα τουτο εν πάσιν ολέθριον και καταστρεπτικόν. Η υπό πολλών εν ταυτώ διοίκησης ωρισμένης υποθέσεως δυσχεραίνει κατά την δημώση αντίληψιν την λύσιν ...

Την εν ζωή διανομήν της περιουσίας προς τα τέκνα ή προς άλλους οιουσδήποτε αποστέργει και απαγορεύει η λαϊκή συνείδησις, πικρώς κατακρίνουσα τον εις τοιούτο προβαίνοντα μέτρον

Ο γάμος επάγεται την λύσιν της πατρικής εξουσίας και του τέκνου την αυτεξουσιότητα. Παρβλ. Και Μαλαξόν : “Αυτεξούσια λέγεται τα παιδιά, όπου υπανδρεύση ο πατέρας τους και δώση τους το μερτικόν τους” Νομοκαύνον. Κεφ. ΣΙΑ', Δ1

Εν τη παροιμία ταύτη ανευρίσκομεν την αντίθεσιν των αισθημάτων των γονέων προς τα τέκνα αφ' ενός και της ιδιότητος του κληρονόμου αφ' ετέρου, ήτις είναι κατά κανόνα αναφαίρετος

Τα εις κινητά και ιδίως εις ενδύματα διδόμενα κατά την προίκα, ως αναλώσιμα και εν πολλοίς περιττά, ήκιστα ευνοούνται υπό του λαού. Διό συνιστάται η εις ακίνητα προιξ

Το ηθικόν στοιχείον του γάμου κείται υπέρ το πολιτικόν και περιουσιακόν