Αναζήτηση
Αποτελέσματα 1-100 από 1900
Ούτι βραδυάς δείπνου δεν έχουμε
(1923)
Δηλαδή είμεθα λίαν άποροι
Την έκαψα την καλύβα μου
(1928)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Όποιους πήϊ αθάϋρα, γυρ'σι (σπίτι του δηλ.) κι' όποιους πήι κουφτού δε γύρ'σι
(1922)
Δηλαδή εχάθη επί τον όρους εκ τις κακοκαιρίας. Σημ. άναϋρα=ανάγυρα, από το πλάγι του βουνού, το αντίθι κουφτά κατ' ευθείαν εις των κορυφογραμμών. Εις την οροσειράν της Οξυάς γενομένης ομιλίας περί της πορείας επί του όρους ...
Θα βγή ασπρουπρόσουπος
(1923)
Ερμηνεία: ικανοποιημένος
Λόγια του μύλου
(1926)
Του βάρισαν στν αρχουντιά
(1923)
Κατελήφθησαν υπό υπερηφανίας
Βρουμάει απ' οθι να τουμ πιάης
(1923)
Δηλαδή: είναι ανηθικότατος
Τόκαμαν ασβισταριά
(1923)
Το κατέστρεψαν
Τράει τ΄ αστέρια αυτός
(1925)
Είναι υπερήφανος, υπέρ εγωιστής
Ένα άσπουρους, δέκα ρμασμένους
(1923)
Επί οκνηρίας ασυγγνώστου
Τρώει τ' αστέρια αυτός
(1923)
Είναι ελαφρόνους και υπερόπτης
Δεν έρριξα στ' αστέρια
(1928)
Ερμηνεία: επί αποτυχίας, των οποίαν αδύνατον να προΐδη τις
Αυτά να τα πης στου μύλου
(1926)
Αλίμουνου στουν αρφανό κι' ας είνι κι μι γένεια
(1926)
Ουδέποτε μια ευτυχία δύναται να αφανίση προηγούμενη εμφανή δυστυχίαν. Αιτωλία
Η ζουή τ' κρέμιτ' απού νια κολυνά
(1923)
Δηλαδή είναι επικίνδυνος
Πέντε μήνες έξ αδράχτια πότι τάγνισα η πλατώνα
(1928)
Ερμηνεία: Επί οκνηρίας
Σαράντα γρόσσια τ' άλογο εξήντα το σαμάρι
(1928)
Όταν το ήττον σπουδαίον έχη μεγαλύτερον αξίαν εκείνου άνευ του οποίου είναι άχρηστον το ήττον σπουδαίον
Να πάρ' ου δείνας τ' σκουπλάρα
(1925)
Σκόπλο μεγάλο εις το οποίον ο θεός συγκεντρώνει τη βροχή. Παρομ. Φράση Κάποιος νια βουλά επειδή ούλου κι έβρεχι βλαστήμσι : να παρ' ου διάουλους τ' σκουπλάρα!
Πως πάν οι στραβοί στον Άδη; Σαν τους ραφτιάδες στην κάδη
(1927)
Όταν ο είσ ακολουθεί τον κατήφορον που πήρε ο άλλος.Γιατί οι ραφτιάδες κάποια πάγαναν στην κάδη να βγάλουν κάποιον που έπεσε μέσα. Ένας ένας που πήγαινε να βγάλη τον άλλον έπεφτε μέσα και πνιγόταν στο μούστο
Φτεί η μάνα, γλύφ' του πιδί
(1923)
Δηλαδή τούτην αγάπη έχουν αυτοί
Νιτσός κι νισσός του ίδιου είναι
(1927)
Ερμηνεία: Τι Γιάννης τι Γιαννάκης
Βρουμάει απ' οθι να τουμ πιάης αυτόν
(1923)
Δηλαδή, είναι ανηθικότατος
Μπάει κ' έρρ'ξα στ' αστέρια, γω; (Τί θα μου κάμ'ς ισύ;)
(1923)
Ερμηνεία: Κατά προφορική ανακοίνωσιν του συλλογέως φράσις ανάλογος προς την “μήπως εμυρίστηκα τα δάχτυλα μου”
Ένα χρόνον άσπορους, δέκα ερήμους
(1928)
Διά τον μη εκ συστήματος γεωργού, όστις δια την ακαταστασίαν του στερείται του αναγκαίου άρτου
Κόβ' κουρόμπλα
(1927)
Κουρόμπλα = κορόμηλα
Τουν έλατου απ' πάν' αρχινάν κι' τουν καθαρίζνι, όχ' απ' κάτ' για να μπουρούν να κατίβνι ύστερα
(1925)
Παροιμία λεγομένη, όταν συμβουλεύεται η κανονική πορεία των πραγμάτων
Τ' άσπρα πρόβατα παντρεύνι τα μαύρα κούτσουρα
(1926)
Ερμηνεία: Τα χρήματα γίνονται αιτία αποκαταστάσεως και της μάλλον δυσμόρφου κόρης
Και την κόττα και την πόρτα
(1928)
Ερμηνεία: Επί μη αρκουμένου εις μίαν ωφέλειαν προκειμένου να εκλέξη μεταξύ δύο αποκλειομένης της ετέρας
Ούλις οι αστένειες κουλάν, μουνάχα ένας τσακ΄σμός δεν κουλάει
(1926)
Τσακ'σμος = σπάσιμο, θραύση
Τόδονη τς αστραπής κι του πύρ
(1925)
Παροιμ. Φρασ. λεγομένη επί του αστόχως διαχειρισθέντος υπόθεσιν τινα
Όνομα κι μη χουριό
(1922)
Ερμηνεία: Όταν κατακρίνης τινα ως μη ηθικόν, μη αναφέρης το όνομά του, ομιλεί γενικώς
Ένας κόμπους π' λυέτι μι τα χέρια, γιατί θα τουν λύσου μι τα δόντια
(1926)
Όταν ενα πράγμα γίνεται εύκολα, διατί να μεταχειριστώμεν μέσα πολύπλοκα
Πουλλοί νικροί κάθουντι στ' αρρώστου το κιφάλι
(1923)
Δηλαδή, εγγίζη ο θάνατος
Αυτό είνι λύσι μ' απού δω κι δέσι μ' απού κει
(1926)
Όταν τις ευρίσκεται εν εξαρτήσει και δουλεία και μόνον κύριον αλλάσσει
Α σου τα δώσω στα μαρμαράκια
(1940)
Θυμάμαι στα παλιά τα χρόνια που φορολογούνταν τα κρασιά, για τη φορολογία είχε πάει ένας γέρος νοικιαστής του φόρου να τα καταμετρήσει. Φορούσε φουστανέλλα και φέσι γερολεβέντης, αλλ' αγαθώτατος κι εύπιστος. Πήγε στη μέση ...
Τφού κι απ' αρχής
(1923)
Η παροιμία προήλθεν εκ τούτου: Μια βουλά ένας είχι πάει για καζάντ'. Πήι κάμποσα χρόνια κι γύρσι πίσου. Ίφιρνι ίσιαμι πέντι χ'λιάδες. Καθώς γύρζι κι πάϊνι στου χουριό τ', έφτασι σ' ένα χάν'. Ικεί στάθηι για να κ'μηθή του ...
Ακριβά τον αγόραζ'
(1923)
Δηλαδή, τον ευρίσκει εντελώς ανάξιον
Ζυγιάζει απ' τς αλαφριές αυτός
(1927)
Ερμηνεία: Είναι ελαφρόνους
Δεν παραπατάει σι σάπιο ξύλο
(1927)
Ερμηνεία: Βαίνει εκ του ασφαλούς πάντοτε
Ματάκια που δε φαίνονται, γλήγορα λησμονιόνται
(1928)
Από μοιρολόγι στίχος 4...
Η σφίξ βγάν τού λάδ'
(1918)
Ταΐζει τς κλέφτις αυτήν'
(1926)
Είναι διεφθαρμένη
Αγόρασα τον διάουλό μ'
(1923)
Ερμηνεία: Ευρήκα τον μπελά μου
Δε χρουστάει πουτέ αλήθεια αυτός
(1922)
Ερμηνεία: Πάντοτε ψεύδεται
Τον περνάει γενεές δεκατέσσερεις
(1928)
Επί αθυροστόμου αποκαλύπτοντος και τα μάλλον ελάχιστα τρωτά τινός
Τ' άλλαξαν του γιακά στου ξύλου
(1923)
Ερμηνεία: Τον έδειραν ανηλεώς
Σούνι νια αλπού!
(1923)
Πατάει στ' αγκάθια
(1923)
Δηλαδή, είναι έτοιμος να φύγη, ανυπομονεί
Αυτός κάθετι
(1922)
Ερμηνεία: Έτοιμος προς αναχώρησιν
Γειά σ'! αλήθεια λέω
(1928)
Ο λέγων την αλήθεια κάτι προς πταρνισθέντα
Τούχεσαν τουν αγουϊάτ΄ στου ξύλου αυτνού
(1923)
Δηλαδή τον κατεμολώπισαν
Τόβαλι κέρατα η γυναίκα του
(1928)
Επί ανδρός, ον ατιμάζει η σύζυγος
Τουν αλπουτίναξαν
(1923)
Τον έσπρωξαν, τον ώθησαν με πρόθεσιν να τον καταρρίψουν και του προξενήσουν κακόν
Άλεσε τον αυτόν
(1923)
Προσπαθησε να τον πείσης με τα κατάλληλα λόγια
Άλαλα κούβαλα
(1902)
Αυτό είναι μηδέν
Αϊκούει σα λύκους
(1927)
Ερμηνεία: Επί του έχοντος οξείαν την ακοήν
Αλαφουσκιασμένους
(1923)
Πλήρης φιλοσοφίας, δεικνύων οτι έχει φόβους μη πάθη κακού τι. Βεβαίως προέρχεται η σημασία του εκ του “σκιασμένος σαν ελάφι”
Θέλ' άλισμα για ναηκούσ' αυτός
(1923)
Δηλαδή, ρητορική πειστικόττα
Μούρθι αλλαξουφέγγαρου
(1925)
Ερμηνεία: Ησθάνθην ιλίγγου
Σκνί λουρί
(1939)
Δηλαδή διαρκώς
Απ' τα ίδια πάστα είνι
(1923)
Δηλαδή του ιδίου φουράματος
Είνι πιτσί κι κόκκαλα
(1923)
Αδύνατος
Είνι σκουτάδ' κι βρουμάει κι τυρίλας
(1922)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Τάχει όλα ίσιωμα
(1928)
Επί αψηφούντος κινδύνους
Θα γλύψης και τα χέρια σ'
(1922)
Επί ευγεύστου φαγητού
Τι μι φέρν΄ς γύρα
(1922)
Να πάρ΄ς του ρουλόϊ. Ερμηνεία : Τι καταβάλλεις προς
Τ' αδέρφια γειτόνοι γίνονται
(1928)
Ερμηνεία: Επί διενέξεις αδελφών
Τουμ πήρις αζιά τουν ήχο
(1922)
Ερμηνεία: Οργίλως ομιλείς
Είνι παίξι γέλασι
(1923)
Απλούν πράγμα
Πήι εκεί π' δε ματαγυρσί
(1928)
Ερμηνεία: Επί τυχοδιώκτον εξαφανισθέντος
Κανένας μύθους ψιματιανός δεν είνι
(1922)
Σημείωση: Μύθος = παροιμία
Είναι αγίασμα
(1923)
Ισχνός, ατροφικός. Ζησάν άγιος εζωγραφισμένος, κιτρινωπός, ατροφικός, σκελετώδης
Άκουρ' κι κουρεμέν'
(1923)
Δηλαδή εαυτοί είδους άνθρωποι, διαφόρων αντιλήψεων
Κεφάλ' αγύργου
(1923)
Ισχυρογνώμων
Περσσότερα αρνιακά είν στου παζάρ'
(1926)
Περισσότεροι πεθαίνουν νέοι
Τουν παίδιψαν ουβρέϊκα
(1926)
Τον έκοψε τ' αγιάζι
(1925)
Αγιάζι = αγέρι
Αγάς ντίπ είν' αυτός
(1923)
Δηλαδή, άνευ εργασίας απολαμβάνων όλων των αγαθών
Κάνου πλάτη
(1923)
Διευκολύνω
Γίνηκα σε ξέσκεπο σπίτι
(1928)
Όταν δύναται να πράξη τις ελευθέρως άνευ υπολογισμού ωρισμένων συνθηκών
Θέλ' βασιλ'κά όρδινα αυτός
(1922)
Παρεμφερής έξοδο
Ου καλός ο κιλλαρτζής ουλουένα κιλλαρτζίζει
(1927)
Ερμηνεία: Ο οικονόμος πάντα ευτυχεί
Σήκουσι μπαϊράκ' αυτός
(1923)
Δηλαδή ήγειρε θρασείαν την κεφαλής
Είναι σε καλό άγγελο
(1928)
Γύρσι μι τ΄ γουλ΄ κατ΄
(1926)
Βρέχει κατά κόρον
Βάλ' τ' ρίγαν' τώρα
(1923)
Ειρωνική έκφραση επί αποτυχίας
Είνι από χίλιες καρυές καρύδια
(1923)
Δηλαδή παντός είδους άνθρωποι