Αναζήτηση
Αποτελέσματα 201-291 από 291
Γέροντα Σαρακηνόν γράμματα μη μάθαινε
Βυζαντινή
Η παλαβάδα δεν είνι στα β'νά
Μωρία = τρέλλα, ζούρλια, λωλάδα, μούρλια
Αρμάξανε τα Χύδηρα κι' έμναν τα Λάψαρνα
Χύδηρα, Λάψαρνα = χωριά της Λέσβου
Ας μι λένη βουϊβουdίνα, τσ' ας ψουφώ τσ' απού τη bείνα
(1929)
Συλλογή Πιλίς – Αβίζ
Πλέβγιν τά μήλα στου γιαλό, πλέβγιν τσ' οι καβαλίνης
(1929)
Συλλογή Πελίς – Αβέτ
Για μικρός μικρός παdrέψου, για μικρός καλουγηρέψου
(1929)
Συλλογή Πιλίς, Αβίτ
Τα μη σι μέλι μη ρωτάς, σα θέλεις να μη bάθεις
(1929)
Συλλογή Πελίς – Αβέτ
Σα σ΄ πει η γυναίκα σ΄ κρημνιστείς απ΄ του παναθύρ΄, να παρακαλείς να είνι αχαμπλό
(1929)
Αχαbλο=χαμηλό
Ξένα λόγια άκγι τσ' απ' τη β'λη μη βγαίνις
(1929)
Συλλογή Πελίς – Αβέτ
Ανιβαίνεις, κατιβαίνεις, καλαθόκουλας, κατιβαίνεις, ανιβαίνεις, πανυρόκουλας
(1929)
Η παροιμία λέγεται για κείνους που δουλεύουν, κοπιάζουν, μοχθούν, κατασκοτώνονται στη δουλιά, με το να μη έχουν όμως σύστημα, μεθοδο, πρόγραμμα κ.τ.λ., στη δουλιά τους, μένουν πάντα στάσιμοι
Οι παπάδις είνη σα dα κάρ΄να: τα πιάνις σβ'τα, μ'τζουρώνησι, τα πιάνις αναμμένα, κάγισι
(1929)
Συλλογή Πελίς – Αβέτ
Του παπά του πιτραχήλι πουταμός είνι τσ'ι χύνει
(1929)
Ερμηνεία: Λέγεται για τα πολλά, τα πάρα πολλά χρήματα(!) που παίρνουν οι παπάδες μας
Ξέρ΄ ο Γιάννς τ΄ έχει στον τρουβά του
(1929)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Μι ντου μιγαλύτιρου σ' σκόρδα μη χτέβγις
(1929)
Χτέβγις = φυτεύεις
Και κόρκορος εν λαχάνοις και Σαούλ εν προφήταις – Και η κοσκινού τον άντρα της με τους πραγματευτάδες
(1929)
Συλλογή Πιλίς – Αβίζ
Το δικό σου το κακό κάνει μένα γνωστικό
(1929)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Παραριξ΄ιμιό καράβ' σε καλό λιμένα
(1929)
Σημείωση: Το δεύτερο μέρος ακούγεται κι' έτσι: Σ' αγαθό λιμιώνα
Για παπάς παπάς, για ζιβγάς ζιβγάς
(1929)
Συλλογή Πελίς – Αβέτ
Μι dου μιγαλήτιρου σ' σκόρδα μη χ΄τέβγις
(1929)
Συλλογή Πιλίς – Αβίζ
Το δικό σου το κακό κάνει μέγα γνωστικό
(1929)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Ανηβαίνεις κατηβαίνεις, καλαθόκουλας, κατηβαίνεις ανηβαίνεις, πανηρόκουλας
(1929)
Η παροιμία λέγεται για κείνους που δουλεύουν, κοπιάζουν, μοχθούν, κατασκοτώνονται στη δουλιά, με το να μη έχουν όμως σύστημα, μεθοδο, πρόγραμμα κ.τ.λ., στη δουλιά τους, μένουν πάντα στάσιμοι
Όποιους κάθητι μαργώνι τσ΄όποιους πηλαλεί, μαζώνι
(1929)
Συλλογή Πιλίς – Αβίζ
Σα λέγις ό,τ' θέλις ακούς ό,τ' δε θέλις
(1929)
Συλλογή Πιλίς – Αβίζ
Σα σ΄ πει η γιναίκα σ΄ να κρημνιστείς απ΄ του παναθύρ΄, να παρακαλείς να είνη αχαbλο
(1929)
Αχαbλο=χαμηλό
Του κάβου πρέπ' να τουν βαστάς σφιχτά, να μη τουν κατσιρτίξ'ς – Τουν κατσίρτιξις, δεν πουρείς πλιά κι τουν πγιάγ'ς
Κάβος=το πρυμνήσιον σχοινίον
Γι αρριβώνα τσι του τσ' κάλι θέλι ανάgασ' η μιγάλι
(1929)
Τσ' κάλι = τσουκάλι, τα γνωστά πήλινα αγγεία, που μαγειρεύουν μέσα οι χωρικοί τα όσπρια. Όπως λοιπόν το τσουκάλι για να βράσει πρέπει να εξαναγκασθεί γι' αυτό δηλ. Απαιτεί διαρκή επίβλεψη και προσοχή, έτσι και κείνοι πόγουν ...
Γι αλιπού κατό χρονού, τ' αλιπέλη κατό δέκα
(1929)
Ερμηνεία: Η παροιμία είναι πολύ γνωστή καθώς και οι περιστάσεις που τη μεταχειριζόμαστε. Θα αναφέρουμε μονάχα τι λέει γι αυτήν και πως την επεξηγεί ο λαός.