Αναζήτηση
Αποτελέσματα 801-873 από 873
Το σήκωσε στ' αντάρτικο
(1938)
Επί απειθαρχήτων και ατιθάσσων
Από του άϊ Θόδωρο ως τη Φανέρωμένη σε είδα το παράθυρο και σ' έκαψεν ο ήλιος
(1937)
Κατεγράφη ης ως δίστιχον
Γυρεύ΄ς ψύλλ΄ς στ΄ άχυρα
(1939)
Επί των αιτούντων το αδύνατον
Αυτός τα λέει, αυτός πάλι θα τα γλείψ'
(1939)
Μετανοήσας θέλει ανακαλέσει τας ύβρεις, ραδιουργίας του
Απού 'ν Τρίτ' ους 'ν Τιτράδ'
(1939)
Επί εκείνων των πραγμάτων που φθείρονται εύκολα
Ο βίος 'ς σον βίον πάει
(1931)
Ο πλούτος 'ς τον πλούτον πηγαίνει. Τραπ. Επί απροσδοκήτου χρηματικής ωφελείας πλουσίου
Άξιοι κι αξαζούμενοι τρών τ' αυγκό μ μέσ' στ' άλλος
(1932)
Όπως φαίνεται δεν είναι
Ας λείπ' κι' ο καλόγερον, ας λείπ' κ' η ευχή – ατ'
(1939)
Για το καλό που είναι συνακόλουθο και με αντίστοιχο κακό, είτε από πρόσωπο προέρχεται, είτε από υποθέσεις διάφορες
Κρασί και οι γυναίκες ξελογιάζουν τους φρονίμους
(1938)
Κρασί (το) και οι γυναίκες ξελογιάζουν τους φρονίμους
Απρίλης θρέφει τ' άλογα τσ' ο Μάης τ' αγελάδια τσ' ο θεριστής παλιόβοιδα τα κάνει παλληκάρια
(1930)
Θεριστής = Ιούνιος
Ασ' σην πίσσαν σο γατράν
(1939)
Από την πίσσα στο κατράμι. Ανάλογο με το : Από την Σκύλλα στη Χάρυβδη
Ας σό κακόν, σον κίνδυνον
(1939)
Η χροναρία κάθεται, κ' εβδομαδού αντρίζ'
(1939)
Η αρραβωνιασμένη πριν ένα χρόνο κάθεται, κ' η άλλη σε μια εβδομάδα παντρεύεται. Για προθύστερα σχήματα
Πέ τα κουκιά ως τα κεράσια
(1939)
Λέγεται για να δηλώσει μικρή χρονική διάρκεια
Απού μπρουστά του φίλου κι απού πίσου του σκύλλου
(1939)
Ερμηνεία: Επί του παρουσία μεν επαινούντος, εν απουσία δε διαβάλλοντος
Κοντός λογαριασμός, μακρυά αγάπη
(1936)
Κοντός = ακριβής, λεπτομερής
Από τα σύκα, ως τα σταφύλια
(1937)
Σαν είν' από γενιά άνθρωπος κι από μεγάλη σκλέτη, ούλο το βίο σου ξόδιαζε και κάνε του ραέτι
(1936)
Σημείωση : Συνήθως διαλέγουν το έτερον ήμισυ να είναι από οικογένεια. Κρήτης
Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα, και πέφτω μεσ' στη θάλασσα και πλέω σα bαλτάς
(1936)
Λέγουνταν για όσους έλεγαν ασυναρτησίες και ακατάληπτα πράγματα, ιδιαίτερα για όσους δεκίμαζαν να γράψουν στίχους
Εβγήκεν ντου τού θεριστή κι ας στρώνει να κοιμάται
(1938)
Όταν κυκλοφορήση μιά φήμη για έναν άνθρωπον, δύσκολα πιστεύεται έπειτα το αντίθετον
Από το Γιάννη κι ως το Λιό, ίσα κατάρας μου ν' κι οι δυο
(1938)
Για τους πολύ όμοιους κατά τα ελαττώματα
Σέρνει ο Γιάννης τον Γιάννη κι η Γιάννενα το Γιάννη
(1938)
Οι όμοιοι κάνουν παρέα
Ταντρόενο χολή και ταδέρφια αμάχη δε βαστούνε
(1939)
Λελ. Επ. Σελ. 172
Είνη – ν Ανάστα ο Θεός!
(1934)
Επί μεγάλης ταραχή και θορύβου, συνέπεια διασκεδάσεως ή άλλης παρομοίου περιπτώσεως
Θα 'αστάξ' απού τα σύκα ίσκια με τα σταφύλια
(1934)
Επί της συντομωτάτης διάρκειας ενός πράγματος
Θεέ μου, μη δώσης στην ψυχή του ανθρώπου τα όσα μπορεί να βαστάξη
(1936)
Εν άρθρω Ν. Καζαντζάκη, “Τι είδα, 40 ημέρες εις την Ισπανίαν”
Το στάρι κάνει νισεστέ και το κριθάρι πίττα
(1930)
Αναγυριστικά μιλώ κι΄αν έχεις νού το γροίκα
Ετούτος, παιδί μου, είναι αλυφάντης
(1939)
Σε τυλίγει σαν αράχνη
Αdρειγιωμένος έρχεται, ρούπες αρμαθιαστήτε
(1936)
Ρούπες=δρείς (sic)
Είναι κι άνθρωπος στο παρά, είναι και πέντε στ' άσπρο, είναι και άλλοι μερικοί, π' αξίζουν ένα κάστρο
(1937)
Με την παροιμία αυτή διατρανεύουνταν η διαφορά που υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων (Κάστρο = Φρούριο, αλλά και πολιτεία)
Αποκουράν επήρες άτο
(1939)
Ανάλογο με το “ Αποκοπή το πήρες;”
Όσο εν το μιντέρι -σ', άπλωσον τα ποδάρα σ'
(1939)
Όσο είναι το στρώμα σου, άπλωνε τα πόδια σου. Κανόνισε τα έξοδά σου ανάλογα με τα έσοδά σου. Ανάλογο με το : όσο είναι το πάπλωμα έπλωνε τα ποδάρια σου
Ο Θεός εποίκεν τον άνθρωπον κ' εκλώστεν εφογώθεν ατόν!
(1939)
Ο Θεός έκανε τον άνθρωπο κ' έπειτα γύρισε και τον εφοβήθηκε! Λέγεται με θαυμασμό για κάθε νέα ανέλπιστη εφεύρεση κι ανακάλυψη της επιστήμη. Ανάλογο με το Πολλάτα δεινά και ουδέν του ανθρώπου δεινότερον
Όμοιος τον όμοιον αγαπά, κι η κοπριά τα λάχανα
(1938)
Αμοιβαία αγάπη επί ομοίων
Τ' Αντιπάσχου τη Δευτέρα, μή(δ)ε ράμμα στη βελόνα
(1937)
Αντιπάσχου αντί Αντίπασχα. Η Κυριακή του Θωμά καλείται Κυριακή του Αντίπασχα, διότι από της ημέρας ταύτης παύει η μεγάλη εορτή του Πάσχα. Εν τούτοις και την Δευτέραν του Θωμά – Τ' Αντιπάσχου – οι γυναίκες κατά τους παλαιούς ...
Για να καταλάβης τον άνθρωπο, θέλει να φάης εμάϊτ του τρία μόδ' αλάτσι
(1934)
Δια να δυνηθή τις να κρίνη περί του χαρακτήρος των ανθρώπων δεν αρκεί ολιγοχρόνιος συναναστροφή αλλά μακρά συνδιαίτησις τόση, όσην θα απητεί η κατανάλωσις τριών μοδιών άλατος. Λεγ. Ίδια επί των γνωρίμων μας, ων η περί αυτών ...
Το ζ' ταιριασμένο αντρόενο και το γιοργό ζευγάρι
(1939)
Γιοργιό = γλήγορος, σβέλτος, επιδέξιος(σ. 161,74) η γιοργάδα
Της Καλαμάτας το νερό και του Νησού τα ψάρια, της Κορωνιάς το γιάδεμα, μαραίνουν πακληκάρια
(1938)
Γιάδεμα = κεφαλόδεσμος των Κορωναίων γυναικών
Να κατέχουν οι κοπέλες ίντ' αξίζ' η ντοναΐδα να πουλούνε τα προυκιά ντως να μακραίνουν τα μαλλιά ντως
(1937)
Αντοναΐδα = Είναι φυτό όμοιο με τη μαντζουράνα αλλά με μικρότερα φύλλα. Τη βράζουν και λούνονται με το νερό της και μεγαλώνουν τα μαλλιά
Απού 'τυχε ας μην ετύχαινε, τσ' απού 'λαχε, αε ήθελε μη λάχη, σε αντρούνου χωρισιά τσαί σ' ερημιά πραμάτου
(1934)
Ο χωρισμός ανδρόγυνου και η εγκατάλειψις και ερήμωσις πατρικού κτήματος είναι λυπηρόν και φευκτέον θέαμα