Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής
Αποτελέσματα 964-983 από 995
-
Φάϊ βάλανιν πιέ νηρόν να δης του χοίρου του καλόν
(1941)Όταν τις φάγη “βαλάνιν” έπειτα δε πίη ύδωρ, το στόμα αυτού γλυκαίνεται. Εκ τούτου η παροιμία και διά τον λόγον τούτον οι χοίροι αρέσκονται εις την τροφήν ταύτην. Οι αρχαίοι έλεγον: “ο υς τάν βάλανον τάν μεν έχει, ταν δ' ... -
Φασούλιν το φασούλιν γεμίννει τον σακκούλιν
(1941)Όσον μικρόν και αν είναι το καθ' εκάστην αποταμιευόμενου, ταχέως τούτο γίνεται μέγα. “Ει γάρ κεν σμικρόν επί σμικρώ καταθείο, τούτο δε θαμά έρδοις, τάχα κεν μέγα και το γένοιτο” -
Φύϊτι να μη σας κοιτιλήση του βώδι – Αμ' που 'νιν, πρέ του βώδιν; - Ε θουράτι του σκοινίν του πάου να του φέρου;
(1941)Λέγεται δια τους ανόητους κομπάζονταςδι' αβέβαιον μελλοντικόν κέρδος -
Χα θα 'δού τ' αυτί μου δίχως καρφέττην, τότι θα τον πιστέψου
(1941)Θα δού=όταν ιδώ. Λέγεται επί των αδυνάτων γενέσθαι. -
Χα θα θέλη η νύφφη κ' η γαμπρός τύφλα να 'χη η πιθθιρός
(1941)Ο έρως είναι παντοδύναμος, είναι ανίκατος μάχαν. Ο έρως κωφεύει προς τας παραινέσεις, τυφλώττει προς το μέλλον, ούτε των γονέων αι συμβουλαί, ούτε των φίλων αι υποδείξεις μεταπείθουσιν αυτόν -
Χάν αβδέλλα ρουφά το γαίμα μου
(1941)Λέγεται δια τους δισαποσπάσεως προσκολλώμενους εις τινα και διηνετώς αποσπώντας τι παρ' αυτού. Ο θεόκριτος περί έρωτος λέγει : Αιαί, Έρως ανιαρέ, τι μου μέλαν εκ χρόος αίμαι εμφύς κι λιμνάτος άπαν εκ βδέλλα πέπωκας; Β. 55 -
Χάν την κάτταν μι τα καττιά
(1941)Λέγεται δια του μεταφέροντα συχνάκις τα πράγματα του από ενός μέρους έτερον -
Χάτι δά κή δώ είσι κή δώ είμου
(1941)Απειλή μετά κομπασμού. Θά ιδής ότι εγώ έχω δίκαιον καί τότε θα αναμετρηθώμεν -
Χαν πιθάνου ιβώ, φούρνους να μην καπνέση
(1941)Αναλογα τα των αρχαίων: Εμού θανόντος γαία μιχθήτω πυρί