Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής
Αποτελέσματα 733-752 από 842
-
Την αιτίαν που 'κι ξέρ' τον χορόν αλλέως παίρ'
(1931)Όποιος δεν ξέρει την αιτία αλλιώς νομίζει το χορό. Τραπ. Χαλδ. Επί του εξ αγνοίας άλλο τι υποπτεύοντος παρά την πραγματικήν υπόθεσιν -
Την αρσήν το τέλος και την μέσεν κι' ξέρ'
(1881)Ερμηνεία: Εις τον λέγοντα ότι γινώσκει πράγμα τι ενώ αγνοείται κυριώτερα αυτού μέρη -
Την έστειλαν την αρκούδα 'ς τα ξύλα κ' εκεινη ξερίζωσε το δάσος
(1929)Επί του προξενούντος μεγάλην ζημίαν δια μικράν εργασίαν -
Την ημέραν ευτάει νύχταν και τη νύχταν ημέραν
(1881)Ερμηνεία: Επί του εργαζομένου την νύκτα και κοιμωμένου την ημέραν -
Την κάταν είπανε “βοτάν' εγέντον” κ' ετσούπωσεν άτο
(1918)Είπανε 'ς τη γάτα “το σκατό σου είναι μόσκος” κ' εκείνη έσκαψε και το χωσε. Αχταλεύω εκ του τουρκ. αχταρμάκ = φοσσίζω, σκάπτω λάκκον και κρύπτω τι εντός, από του ουσ. φοσσίν (λατ. Fossa), (βλ. παρά Δουκαγγίω φοσσίον) λάκκος -
Την κάταν είπανε “το σκατό σ' βοτάν' εγέντον”, εχτάλεψεν κ' ετσούπωσεν άτο
(1886)Προς τον αρνούμενον την σύμπραξιν αυτού καθ' ήν ώραν είναι αναγκαία -
Το αίμαν με το αίμαν κι πλύσκεται με το νερόν πλύσκεται
(1881)Το αίμαν με το αίμαν.Δεν πρέπει τις να ζητή να εξαλείψει κακόν τι δι' ετέρου κακού αλλά δι' αγαθοεργίας να καλύψη των κακών πράξεων. -
Το βίον είπαν ατο 'πού θα πας; και είπεν' 'ς σο βίον
(1931)Είπαν 'ς τον πλούτο “πού θά πάς;” κ' είπε “'ς τον πλούτο” -
Το βρασ' άλ 'ς σο σέρν ατ εσ'
(1881)Ερμηνεία: Επί του τεχνών τινά γνώσκουντος και πάντοτε δυναμένου να πορίζεται τα προς το ζην, όπου και αν ευρίσκεται -
Το γέλος έχ' και κλαίη
(1931) -
Το γλυκύν η γλώσσα βγάλλ τ' οφίδ' ας' σο τρυπίν
(1881)Ερμηνεία: Επί την δια παρακλήσεως κατορθουμένων -
Το δίκλοπον το πουλίν ασ σα δυο ποδάρεα πιάσκεται
(1881)Ερμηνεία: Επί πανούργου ανθρώπου περιπλεκομένου ον δεν δύναται ν' αποφύγη -
Το δίκλοπον το πουλλίν ας σα δυο ποδάρα πιάσκεται
(1931)Το πονηρό πουλλί από τα δυο πόδια πιάνεται -
Το δώσ' μ' α δώσ' μ' α έμαθεν, το να 'κ' επεγροικίστεν
(1931)Το δώσε μου δώσε μου έμαθε, το πάτε δεν έμαθε -
Το κάστανον εξήβεν ασ' σο κουμούσ'ν άθε και είπε τφού (απ') όθεν εξήβα
(1881)Ερμηνεία: Επί των καταφρονούντων την πατρίδαν ή τους γονείς