Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Βαλαβάνης, Ι."
-
Ο Θεός πρώτα τερεί το βουνόν και απ' εκεί θέκει το σιόνιν
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ο Θεός αποβλέψας εις το όρος, έπειτα (κατά τούτο) τιθησι των χιόνα -
Ο καιρός πουλεί τα μήλα
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ερμηνεία: Ότι πολλάκις εν των περιστάσεων αναδεικνύεται τις και η επιτυχία επιχειρήσεως τινός εξαρτάται μάλιστα εκ των περιστάσεων -
Ο καιρός πουλεί τα μήλα
Βαλαβάνης, Ι. (1874) -
Ο καιρός πουλεί τα ξύλα
Βαλαβάνης, Ι.Ερμηνεία: Η δια πράξις παντός έργου εκ των περιστάσεων μάλιστα εξήρτηται -
Ο κεχαγιάς αγαπά με. Και ντο λέγ'τσε; Λέλι μ μερ έσνε;
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ο δήμαρχος αγαπά με. Και τι σοι λέγει; Αιδοιόν μου που ήσθα; -
Ο κλέφτας [ες] φαίνεται
Βαλαβάνης, Ι. -
Ο κλέφτας ευρήκ' τογ κλέφταν
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ο κλέπτας ανευρίσκων ποιείται εταιρείαν μετά του κλέπτου -
Ο κόσμος εποντίγετον και μγιά κόρ εστολίζετον
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Του κόσμου καταποντιζομένου, κόρη τις εκαλλωπίζετο -
Ο Κούντουρον ο κούτσουρον και ο πασσαλοκαύτες
Βαλαβάνης, Ι. (1877)Καθ' όνδης καίονται οι πάσσαλοι ως εκ του χειμώνος -
Ο κύρης βαρέα τημ μάννα σ' εγάπενεν;
Βαλαβάνης, Ι. (1880) -
Ο κώλομ μ εκνέστεν χαιζία θα εβγαίνουν
Βαλαβάνης, Ι. (1874)