Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Βαλαβάνης, Ι."
-
Και εύκαιρον αν εν το πράμαν, γομάτα κράτει ατο
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Και κενόν το πράγμα (σκείος) ον ασφαλώς κράτει -
Και κι σέζω κι απέσ αχτί
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ερώτεσαν κάποιον “πλακίν ιξέρεις και ψένεις; Κ΄ εκείνος είπεν : “Και κι σέζω κι απέσ αχτί” Ερωτηθείς της ει επίσταται πλακίον έψειν, απεκρίνατο “και χέσαιμι αν επ΄ αυτό” -
Και μαναχόν και ακριβόν κ' ημάννα τ' άλλο κ' εσει
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Και μοναχόν και ακριβές και ημίτηρ έτερον ουκ έχει -
Και ο στραβός ντο θέλει τα δυ ομμάτια είν
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Και ο τυφλός αν εφίεται οι δυο οφθαλμοί είσεν -
Και τ' ελαίας τ' έξου και τ' οβγού ταπέσ
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ερμηνεία: Θέλει τότε της ελαίας έξω και το εντός του ωού. Επί των ότι δυούν προκειμένου προς εκλογών του ετέρου, αμφοτέρων εφιεμένων. Ή εν συντόμω επί των πλεονέκτων -
Και τη μυμύιας τ' εντέριν και τα γλαντιάζει
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Και του εντέρου της μυίας το έλαιον (είτι πάχος) εξαιρείται -
Και το μελισσίδην σ' εκεντριάζει
Βαλαβάνης, Ι. -
Και τσι διαβόλους εβγάλει από τη τρύπα, και τους διαβόλους εκβάλλει των οπών
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ερμηνεία: Επί παιδίων, α τινα ανευρίσκοντα πράγματα κεκρυμένα, φέρουσιν εις το μέσον παίζοντας -
Καινούργον κόσκινι μ' που κρεμάνω σε;
Βαλαβάνης, Ι. (1877)Ερμηνεία: Επί των ζητούν των τρόπον να δείξωσι των ευαρέσκειαν του εις καινουργές ή νέον τι -
Καλό 'ς τον άγιον του θεού, τον παξιμαδοκλέφταν
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ερμηνεία: Ευ παρέστη ο άγιος του θεού ο αρτοκλοπός. Παροιμιώδης ειρωνεία. Ότι και ο Αριστοφάνης (Πλ. 26-27) παίζει δια των λέξεων πιστότατος και κλεπτίστατος. “Αλλ' ου τι κρύψω των εμών γαρ οικέτων πιστότατον ηγούμαι σε ... -
Καλόν τυρίν σοι σκύλ' τ' αγγείν
Βαλαβάνης, Ι. -
Καλός λόγος του γατή αν κρατή
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Καλός (ο) λόγος του (ιερό) δικαστού ει κρατωτέος -
Καλομάννα ποπαδία βάλλωσε 'ς σήμ σκαμπαβίαν
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ερμηνεία: Τήθη ιερέως γύναι, τίθεμαι ν τη λέμβω (τ.ε. Εν τω φερέτρω) -
Καλομάννα το μύτι σ' υλίζει, Γιέ μ' χειμωγκοζεν, Καλομάννα είδα σε και τογ καλοκαίρην
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Μάμμη (ή τίτθη) εκ των ρινών σου μύξα εκρέει, Τέκνον μου χειμών εστί, Μάμμη και θέρος ειδόν σε