Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Βαλαβάνης, Ι."
-
Η μήτηρ αποίητος έστι και μίαν γεννισκάται
Βαλαβάνης, Ι. (1874) -
Η μύξα τ ας τρέσ'
Βαλαβάνης, Ι. (1874) -
Η παραπονία πατεί τον νόμον
Βαλαβάνης, Ι.Ερμηνεία: Ο δεινόν παθών και μη προσήκοντα λέγει και πράττει, ότι συγγνωστέος ο τοιούτος -
Η ρίζα κλάν κ' η κορφή μυρίσκεται
Βαλαβάνης, Ι. -
Η σποτάλα τ εσκώθεν
Βαλαβάνης, Ι. (1874) -
Η τσούνα αν κι σείζει τ' ουράδιν άτς, ο σκύλον κι σιμώνει άτην
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Εάν μη η κύων σείη την ουράν αυτής ο κύων ου προσερχεται αυτή -
Η τσούνα κ επαιδεύκετον και τα τσινοπούλια τς επαίδευεν
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Η κύων εαυτήν μη διορθούσα τους σκύλακας διώρθου. Ερμηνεία: Επί των μη ποιούν των αυτών, άπερ τους άλλους ιατρός αυτός. Σημείωση -
Η τσούνα κ' επαιδεύκετον και τα τσινοπούλια τς επαίδευεν
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Η κύων εαυτών ου διορθούσα τους σκύλακας διώρθου -
Η τσούνα όταν ελιγορεί, στραβά ποίει τα παιδιά τς
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Η κύων σπεύδουσα τυφλά τίκτει τα τέκνα -
Η τσούνα όταν ελιγορεί, στραβά ποίει τα παιδιά τς
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Η κύων σπεύδουσα τυφλά τίκτει τα τέκνα -
Η ψσή τημ ψσήν, όνταν κι θέλ', ποπά ντο στεφανώνεις;
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Όταν η ψυχή μου θέλη ψυχών, ιερεύ τι στέφεις; -
Ήντιαν γίνεται ο κόσμος γινεται κι ο Κοσμάς
Βαλαβάνης, Ι. (1877) -
Ήντσαν γίνεται πρόβατον τρώει άτον ο λύκον
Βαλαβάνης, Ι. (1877)