Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Φλωράκης, Αλέκος Ε."
-
Και καλό είν' το ξαφνικό και δε φελάει
Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)Ερμηνεία: Λέγεται για τον ξαφνικό θάνατο. Και καλός είναι, γιατί απαλάσσει τους οικείους απ' τα βάσανα της αρρώστιας και δε φελάει, γιατί χάνουν αναπάντεχα τον άνθρωπό τους, χωρίς να συνηθίσουν στην ιδέα -
Και το μέρμηγκα ανάγκη τον έχομε
Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)Και τον πιο μικρό κι ασήμαντο θα 'ρθει στιγμή που θα τον χρειαστούμε -
Κόκκινα μαλλιά, μάτια γαλανά, ψυχή τ' διαβόλ', καρδιά τ' σατανά
Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)Οι κοκκινομάλληδες και γαλανομάτηδες θεωρούνται κακοί άνθρωποι -
Κοντό γαϊδουράκ', πάντα π'λαράκ'
Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)Λέγεται για όποιον δεν του φαίνονται τα χρόνια από σωματική κατασκευή -
Με το δ'κό σ' φαε και πιε, αλισφερίσ' μην κάν'ς
Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)Δεν πρέπει να έχει κανείς οικονομικές συναλλαγές με τους συγγενείς του -
Να κλαίν οι λεύτερες, να κλαίν κ' οι bαντρεμένες;
Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)Λέγεται για όποιον παραπονιέται για κάτι που δεν έχει, ενώ στην πραγματικότητα άλλοι είναι που το στερούνται -
Νά, χασάπ', λεφτά και δώσε μ' κρέας από καλή μεριά
Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)Γιά όποιον ψωνίζει χωρίς να διαλέγει -
Ο Άγιος θέλ' τη δόξα τ'
Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)Πρέπει να τιμά κανείς τον άγιο του, για να μπορεί να τον παρακαλέσει στις δύσκολες στιγμές -
Ο Εβραίος σαν τα χάν', τα παλιά τεφτέρια πιάν'.
Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)Όταν βρεθεί κανείς σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, ζητάει όλα όσα του χρωστούν, έστω κι' αν τα' χε χαρίσει -
Ο καλός καλό δεν έχ' κι ο κακός κακό δεν έχ'
Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)Ερμηνεία: Λέγεται σε περιπτώσεις που σ' έναν καλόν άνθρωπο του έρχονται όλα στραβά, ενώ έναν κακό τον ευνοεί η τύχη -
Ο κόκορας περιστέρια δεν κάμ'. Κορακάκια θα κάμ'
Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)Λέγεται όταν ένα παιδί έχει τα ελαττώματα των γονιών του -
Ό,τι κάΜ'ς θα σ' κάνουν κι ένα παραπάνω
Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)Δεν πρέπει κανείς να κάνει κακό σε κανέναν, γιατί θα το ΄βρει και μάλιστα μεγαλύτερο -
Όποια πέτρα σ' κώ'ς θα τ'ν (τον) εύρεις αποκάτω
Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)Λέγεται για τις κουτσομπόλες που χώνονται παντού, ή για όποιον ξέρει πολλά πράματα, για όποιον είναι “μέσα σ' όλα” -
Όπου δεις πολλήν αγάπ', βλέπε και μεγάλη αμάχ'
Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)Οι πολλές αγάπες και επαφές φέρνουν στο τέλος καυγάδες -
Όπου στραβός και κουζουγλός στον Άη – Παντελεήμονα
Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)Όταν πολλοί που έχουν ανάγκη ζητούν ή βρίσκουν ανακούφιση στον ίδιο άνθρωπο, στον ίδιο τόπο, στο ίδιο σπίτι -
Όσο να κουνήσ' τό 'να του ποδάρ', βρωμάει τ' άλλο
Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)Λέγεται για τους αργοκίνητους -
Οπ' αγαπάς, κατούρησε, κι όπου μισείς χτενίσου κι όπου ποθείς πολύ κακό, κάτσε και ξενυχίσου
Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)Λέγεται όταν κάνομε κάτι απ' αυτά σε ξένο σπίτι