Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής
Αποτελέσματα 22-41 από 241
-
Απ' του γάμου έρχουμι μα ψουφώ π' τη bείνα
(1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι υπολογίζοντες τα πράγματα κατά την ίδιαν την σκέψιν διαψεύδονται εις τα ελπίδος την. Περί της προελεύσεως της παροιμίας λέγεται ο εξής μύθος: Κάποιος κληθείς εις γάμον εν χωρίω πολύ μακράν ... -
Απ' του ίδγιου ξύλου κι' φουρνόφκιαρου κι σκατόφκιαρου
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι και μεταξύ αδελφών πολλάκις παρατηρείται τελεία ανομοιότης χαρακτήρων -
Απλών' του ζ'νάρι τ' για καβγά
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους οι οποίοι εκ συστήματος δίδουν αφορμήν εις φιλονεικία -
Από κριάς νηστεύ' μα του χασάπ' τουν πνιγ'
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων που ακολουθούν του τύπους και παραμελούν την ουσίαν -
Απόξου κούκλα, απομέσα πανούκλα
(1952)Ερμηνεία: Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι η εξωτερική εμφάνισις πρέπει να συνδυάζεται και με την εσωτερικήν -
Απου μουλουχτό πουτάμ' να φ'λάϊσι
(1952)Λέγεται ως συμβουλή, ότι πρέπει να καταβάλλη κανείς μεγάλην προσοχήν, όπως αποφεύγη τους δολίους και υποκριτάς -
Απού έν' αρνί, δυό τουμάρια;
(1952)Λέγεται για κείνους που για την ίδια υπηρεσία ζητούν διπλή αμοιβή -
Αριώνουν τα σκόρδα, χουdραίνουν τα κεφάλια
(1952)Λέγεται ως συμβουλή προς τους επιχειρηματίες ότι ο περιορισμός των εις τας κυριωτέρας ασχολίας θα τους είναι μάλλον ωφέλιμος -
Ας είν' κι ζαχαρένια, κατέβασέ την
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν των διαθέσεων της νύφης προς την πεθεράν. Περί της προελεύσεως της παροιμίας λέγεται ο εξής μύθος: Κάποιος από μεγάλη αγάπη προς την αποθανούσαν μητέρα του παρήγγειλεν εις ζαχαροπλάστην και του έκαμεν ... -
Ας μι λεν “κυρά μπεΐνα” κι' ας ψουφώ από την πείνα
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, που μολονότι δυστυχούν δεν παραιτούνται της μεγαλομανίας -
Αυτός βγάζ' απ' τη μύγ' αξούγκ'
(1952)Λέγεται δια τους πολύ φιλαργύρους, οι οποίοι επιζητούν να κερδίσουν από παντού -
Βάρ' τα πίσου, να τ' αρμέξουμι
(1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι αγαπούν την πολυλογία και επαναλαμβάνουν πολλάκις αυτήν την ιστορία -
Βάρτι, βούρτσις κι λανάρια, έφτασι του Μέγα – Πάσχα
(1952)Ερμηνεία: Λέγεται κι ειρωνικά για κείνους, που την τελευταία στιγμή ενθυμούνται να βιασθούν στη δουλειά των -
Βάσανα που έχ' η ρόκα ως που να γιμώσ' τ' αδράχτι!
(1952)Ερμηνεία: Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι πάσα ανεξαιρέτης εργασία προϋποθέτει και κόπους -
Βγήκιν η bουbή στου δρόμου κι γιλά όλου του gόσμου
(1952)Λέγεται για τους στερουμένους πάσης υπολήψεως, οι οποίοι όμως εννοούν να κατηγορούν όλους Για σφάλματα, που έχουν οι ίδιοι περισσότερα -
Βόηθα, Παναγίαμ'. Κούνα dε τα χέρια σ'
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι τα πάντα αποκτώνται ούχι μοιρολατρικώς, αλλά κατόπιν κόπων -
Βρουμάει του ψάρ' απ' του κιφάλ'
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι εν πάντι και πάντοτε το παράδειγμα δίδεται από τους μεγαλυτέρους -
Γάμους άκλαυτους κι νικρός αγέλαστους
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι εν τω κόσμω αι αντιθέσεις συνυπάρχουν -
Γέρους γάτους, τρυφιρά πουdίκια
(1952)Λέγεται για τους καλομαθημένους, που αρέσκονται εις τρυφερά περιποιήσεις, ή για το γήρας που επιζητή σχέσεις με την τρυφεράν νεότητα -
Για τουν ψύλλου έκαψιν του πάπλουμα
(1952)Ερμηνεία: Λέγεται ειρωνικώς για κείνους, που για αδικαιολόγητον φιλοτιμίαν εξοδεύουν αλύπητα, και συνεπώς ζημιούνται σημαντικά