Ας είν' κι ζαχαρένια, κατέβασέ την
Σχόλια / Περίσταση εκφοράς
Λέγεται ως ενδεικτικόν των διαθέσεων της νύφης προς την πεθεράν. Περί της προελεύσεως της παροιμίας λέγεται ο εξής μύθος: Κάποιος από μεγάλη αγάπη προς την αποθανούσαν μητέρα του παρήγγειλεν εις ζαχαροπλάστην και του έκαμεν ομοίωμα της μητρός του από ζάχαρη και το ετοποθέτησεν εις το σαλόνι, κάθε φορά δε που εγύριζε από τη δουλειά του, εκαλησπέριζε πρώτα το αγαλματάκι της μητρός του και έπειτα την γυναίκα του. Αυτήν την τακτικήν η γυναίκα του την υπέμεινε για ολίγον καιρό, στο τέλος όμως δεν εβάσταξεν, αλλ' απ' τη ζήλεια της εζήτησεν από τον άνδρα της να την κατεβάση