Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Σαβράμης, Ε."
-
Ο διάολος πάει ψηλά και ο Χριστός πάει σκυφτά
Σαβράμης, Ε. (1915) -
Όποιος αγάλια πρεβατεί, πολύ μακρυά πηγαίνει
Σαβράμης, Ε. (1915)Παραλλαγή εν τω Γαλλικώ "Poy a has on va loin". Επίσης "αγάλι' αγάλια γίνεται η αγουρίδα μέλι -
Όποιος γυρεύει το πολύ κι΄ αφήνει το ολίγο χάνει και το πολύ, χάνει και το ολίγο
Σαβράμης, Ε. (1915)Παραλλαγή ταύτης είναι η Ιταλική «chi lascia il fiocco per aver l΄ assai, ne l΄ uno, ne l΄ altro αυτα maϊ (όποιος αφήνει το ολίγον, δια να έχη το πολύ, ούτε το έν, ούτε το άλλο θα έχη ποτέ. (Prou. Tosc. Gius. G. Hag. 57) -
Όποιος δεν θέλει ν' ακούση τα βαρδάλια δεν πάη στο μύλο
Σαβράμης, Ε. (1915)Βαρδάλια = ο κρότος ο προερχόμενος εκτών σιδήρων αξόνων του μύλου -
Όποιος κοιμάται την αυγή, γυμνός ο κώλος τη Λαμπρή
Σαβράμης, Ε. (1915) -
Οπου μαθε ξυπόλητος, ντρέπεται καλοκωμένος (όταν φέρη υπόδησιν)
Σαβράμης, Ε. (1915)Λέγεται εν Κρήτη -
Οπου πεινα θωρεί ψωμιά κι' οπου διψά ποτάμια, κι΄ οπου ναι και ξυπόλυτος όπως φορεί στιβάνια
Σαβράμης, Ε. (1915)Στιβάνια = εγχώρια υποδήματα -
Σαν την κοπέλλα διάβαινε, μα άρπαξε την κόττα
Σαβράμης, Ε. (1915) -
Τ' αγίου τ' ανάβουν ένα κερί και του διαόλου δέκα
Σαβράμης, Ε. (1915)Ερμηνεία: Η παροιμία αυτή λέγεται επί των λίαν επιμόνων και δή παίδων. Όθεν ταύτης παραλλαγή “ο διάλος πάει ψηλά και ο Χριστός πάει σκυφτά” -
Τ' αρεσούμενο τ΄ανθρώπου το καλύτερο που πάνα
Σαβράμης, Ε. (1915) -
Το κακό γυρεύ' ο γκιώνης το κακό θε να ντον εύρη
Σαβράμης, Ε. (1915) -
Τόν έκαμε τ' αλατιού
Σαβράμης, Ε. (1915)Παραλλαγή ταύτης είναι “τον έκαμα σαλάτα” ή εν Κρήτη λεγομένη” τον έκαμε κιμά” ή “τον έκαμε σπάταλο”(=ψιλή ψιλή σκόνη). Επίσης και η οσαύτως εν Κρήτη λεγομένη “ κι έκαμε ντου τα πλευρά ντου, μαλακά σαν τη κοιλιά ντου.” Η ... -
Τον γάιδαρο τον βάνουνε στη μέση κι εκείνος πάει στην άκρη
Σαβράμης, Ε. (1915) -
Των ακριβώ τα στόματα σε χαροκόπου χέρια
Σαβράμης, Ε. (1915)Παραλλαγή ταύτης είναι: "μάζωνε τσιγγούνη μου κι εγώ τα ξεμπερδεύω". -
Φασούλι το φασούλι γιομίζει το σακκούλι
Σαβράμης, Ε. (1915) -
Χάρι σούχω 'γω καβρέ να πηδάς στα κάρβουνα, κι ανε μπηδάς σοτ μποταμό, πηδώ ρονε κι εγώ
Σαβράμης, Ε. (1915)Λέγεται εν Κρήτη