Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Παπαθανασίου, Θεόδωρος"
-
Απ' τα σύκα ως τα σταφύλια
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ενδεικτικόν εκείνων που σε λίγο χρονικόν διάστημα σπαταλούν αλογάριαστα, ως και για διάφορα είδη, των οποίων η διάρκειαν είναι ελάχιστην -
Απ' του γάμου έρχουμι μα ψουφώ π' τη bείνα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι υπολογίζοντες τα πράγματα κατά την ίδιαν την σκέψιν διαψεύδονται εις τα ελπίδος την. Περί της προελεύσεως της παροιμίας λέγεται ο εξής μύθος: Κάποιος κληθείς εις γάμον εν χωρίω πολύ μακράν ... -
Απ' του ίδγιου ξύλου κι' φουρνόφκιαρου κι σκατόφκιαρου
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι και μεταξύ αδελφών πολλάκις παρατηρείται τελεία ανομοιότης χαρακτήρων -
Απλών' του ζ'νάρι τ' για καβγά
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους οι οποίοι εκ συστήματος δίδουν αφορμήν εις φιλονεικία -
Από κριάς νηστεύ' μα του χασάπ' τουν πνιγ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων που ακολουθούν του τύπους και παραμελούν την ουσίαν -
Απόξου κούκλα, απομέσα πανούκλα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Ερμηνεία: Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι η εξωτερική εμφάνισις πρέπει να συνδυάζεται και με την εσωτερικήν -
Απου μουλουχτό πουτάμ' να φ'λάϊσι
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως συμβουλή, ότι πρέπει να καταβάλλη κανείς μεγάλην προσοχήν, όπως αποφεύγη τους δολίους και υποκριτάς -
Απού έν' αρνί, δυό τουμάρια;
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους που για την ίδια υπηρεσία ζητούν διπλή αμοιβή -
Αριώνουν τα σκόρδα, χουdραίνουν τα κεφάλια
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως συμβουλή προς τους επιχειρηματίες ότι ο περιορισμός των εις τας κυριωτέρας ασχολίας θα τους είναι μάλλον ωφέλιμος -
Ας είν' κι ζαχαρένια, κατέβασέ την
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν των διαθέσεων της νύφης προς την πεθεράν. Περί της προελεύσεως της παροιμίας λέγεται ο εξής μύθος: Κάποιος από μεγάλη αγάπη προς την αποθανούσαν μητέρα του παρήγγειλεν εις ζαχαροπλάστην και του έκαμεν ... -
Ας μι λεν “κυρά μπεΐνα” κι' ας ψουφώ από την πείνα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, που μολονότι δυστυχούν δεν παραιτούνται της μεγαλομανίας -
Αυτός βγάζ' απ' τη μύγ' αξούγκ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται δια τους πολύ φιλαργύρους, οι οποίοι επιζητούν να κερδίσουν από παντού -
Βάρ' τα πίσου, να τ' αρμέξουμι
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι αγαπούν την πολυλογία και επαναλαμβάνουν πολλάκις αυτήν την ιστορία -
Βάρτι, βούρτσις κι λανάρια, έφτασι του Μέγα – Πάσχα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Ερμηνεία: Λέγεται κι ειρωνικά για κείνους, που την τελευταία στιγμή ενθυμούνται να βιασθούν στη δουλειά των -
Βάσανα που έχ' η ρόκα ως που να γιμώσ' τ' αδράχτι!
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Ερμηνεία: Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι πάσα ανεξαιρέτης εργασία προϋποθέτει και κόπους -
Βγήκιν η bουbή στου δρόμου κι γιλά όλου του gόσμου
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για τους στερουμένους πάσης υπολήψεως, οι οποίοι όμως εννοούν να κατηγορούν όλους Για σφάλματα, που έχουν οι ίδιοι περισσότερα -
Βόηθα, Παναγίαμ'. Κούνα dε τα χέρια σ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι τα πάντα αποκτώνται ούχι μοιρολατρικώς, αλλά κατόπιν κόπων -
Βρουμάει του ψάρ' απ' του κιφάλ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι εν πάντι και πάντοτε το παράδειγμα δίδεται από τους μεγαλυτέρους -
Γάμους άκλαυτους κι νικρός αγέλαστους
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι εν τω κόσμω αι αντιθέσεις συνυπάρχουν -
Γέρους γάτους, τρυφιρά πουdίκια
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για τους καλομαθημένους, που αρέσκονται εις τρυφερά περιποιήσεις, ή για το γήρας που επιζητή σχέσεις με την τρυφεράν νεότητα