Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Βαλαβάνης, Ι."
-
Τη λογ ατς νύφε γίνεται, τη λογ ατς καμαρούται
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Αφ' εαυτού μύμφη γίνεται, αφ' εαυτής το νυμφικόν κάλυμμα καλύπτεται|Συνοδεύεται από κείμενο ... -
Τη λογ ατς νύφε γίνεται, τη λογ ατς στεφανούται
Βαλαβάνης, Ι.Αφ' εαυτής νύμγη γίγνεται αφ' εαυτής στέφεται -
Τη πουλί ο νους σου κουκκίν κράτεί
Βαλαβάνης, Ι. (1874) -
Τη πουλί ο νους σου κουκκίν κράτεί
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ο νους του στρουθιού προς τον κόκκον (γεννήματός) εστίν -
Τη πουλί το γάλαν
Βαλαβάνης, Ι. (1874) -
Τη πουλί το γάλαν
Βαλαβάνης, Ι. (1874) -
Τη τρίχας το γεφύριν
Βαλαβάνης, Ι. (1874) -
Τη τρίχας το γεφύριν
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Η της τριχός γέφυρα. Ερμηνεία: Επί των μη δυναμένων ταχέως συντλεσθήναι. Λέγουσιν ότι γεφύρας της τρίχας, αγνώστους εις εμετόπου, κατασκευαζομένης την νύκτα δαίμονες αφαιρούντες λίθους παρέτινον των αποπεράτωσιν αυτής. ... -
Τήγ χολή σ άπς ς σόμ πιρνόν και την δουλειά σ μή αφήνεις 'ς σόμ πιρνον
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Την μέν χολήν άφες ες αύριον το δ' έργον (;) -
Τηγ κάταν είπαν “το σκατόσ σ εν γατρικόν” και εχτάλεψεν και έθαμέν άτο
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Τη γαλή είπον φαρμακόν έστιν η κόπρος σου ηδέ κατώρυξεν -
Τηγ κάτταν επίταξαν κ' εκείνη επίταξεν το τουράδιν ατς
Βαλαβάνης, Ι.Αλλαχού “εγώ στελνα τον κάτη μου κι ο κάτης την ουρά του