Αναζήτηση

Αποτελέσματα 61-70 από 1142

Τον Μα' (Μάη) και τον Απρίλη και τον 'Ερινιαστή που κλάνουν οι 'αδάροι και πίνουν οι βοσκοί

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)

Συνοδεύεται από κείμενο...

Το καλοκαίρι 'ναι 'ια τσι φτωχοί, που βγάνου dα ρούχα dωνε και πλύνου dα και στεγνώνουσι μονομιάς και βάνου dα

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)

Όλοι μέρα μες στο νήλιο και ξερό ψωμί και λΐο. Και το βράδυ, το καμένο, αρακά μαερεμένο

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)

Λΐο = λίγο , καμένο = καημένο

Ξημερώνοντας και διατάζοντας

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1928)

Να ξημερώση και βλέπομε...

Άκουε κι' εσύ τυριά και φούσκωνε μανούρες!

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)

Λέγεται ειρωνικώς για τις καυχησιολογίες. Π.χ. -Καμμία, λέει, θα πάρη στην Αθήνα με σπίθια, με λίρες....-Άκουε κι εσύ τυριά και φούσκωνε μανούρες!Ποιά είν' εκείνη, bου θάχη σπίθια και λίρες και θα πάρ'ευτό;...

Να κουνώ το παιδί ναχω και κακιά gαρδιά;

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)

Λέγεται, όταν κάποιος προσφέρεται και μοχθή με προθυμία και όχι μόνο δεν αναγνωρίζεται η προσφορά του, αλλά και τον δυσαρεστουν...

Έχει κι' αθρώποι φολεροί έχει και δυό στη φόλα έχει και κάποιοι μερδικοί, που δε dη ξίζου gιόλαΦολεροί=που αξίζει να θυσιάση κανείς, Φόλα=αυτοί που δεν αξίζουν και οι δύο παρά μόνο μία φόλα, Μερδικοί=μερικοί

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)

Περιφρονητική έκφραση για ανάξιους ανθρώπους

Τα παιδιά που θα γεννηθούν τη νύχτα που ξημερώνουν τα Χριστούγεννα ή και την ημέρα των Χριστουγέννων (ιδίως τα μεσάνυχτα ως τον τελειωμό της λειτουργίας)τα λέμε καλικατζάροι. Η καλικατζάρα, η καλικατζαρίνα=τα θηλυκά που γεννιούνται την παραμονή των Χριστουγέννων. Είναι μια οικογένεια που ως φαίνεται, κάποιος παππούς τους είχε γεννηθεί τη νύχτα εκείνη και βρίζουν θηλυκούς και αρσενικούς έτσι (δηλ.καλικατζάρους)και μπορούν να σκοτώσουν άνθρωπο για να τους υβρίσουν. Και να γεννηθή κανένα παιδί δεν το μαρτυρούνε για να μην το βρίζουν τ'άλλα παιδιά.

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1928)

Μια βολά, λέει, ο bεονικολός εκεί πο κειτούdανε με τη ‘υναίκα dου, τη γριά Μαριώ, κι ήτονε πια μεσάνυχτα περασμένα, ‘κουσεν έναν έχτυπο στη bόρdα. Λέει: Μουρέ μα τέθοια ώρα ποιος είναι; Εγριέφτην ο άθρωπος κι εσκούdηξε dη ύναίκα dου. Λέει: Ω, Μαριώ, ιά ξύπνα. Εξύπνησε λοιπό κείνει, λέει: Μωρή ιά ‘φικράσου! Ακούς τίποτα; Λέει: Ναι. Σαματάς ακούεται μέσ’ στην αυλή. Σηκώνουdαι λοιπό σια – σια και πάνε στη gλειδαρότρυπα κ’ είdα να δούνε μέσ’ στην αυλή! Τρις αγριοϋκαικάρες, με κάτι δόδες (μεγάλα δόντια) σα τσαπούρια (τσαπούρι= κηπουρικόν εργαλείον), μακριομούρες, γεμάτες με τσι κριατσολιές, με μουστάκια! Την ώρα που τσαι θωρούνε τα κάμανε χοdρά και λειανά πάνω dώνε (κατουρηθήκανε, λερωθήκανε επάνω τους από την τρομάρα) και πάνε και πέφτουνε και κουκουλιάζουdαι gι τρέμανε σα dο φύλλα του καλαμιού. Κ’ ύστερα ακούνε κάτι σκληργιές άγριες κ’ ήτον οι ‘υναίκες εκείνες κι εσκληρίζανε που τς εκυνήαν η Παναγία κ’ ήσκιαζε τζοι (της πήγε) κάτω στα Ψαροgρέμναρα κι εφώναζε dου Χριστού: Μανώηλη – Μανώηλη! Και την άλλη μέρα βρέθησα στα συκαμιές στον Αφική (περιφέρεια) ξεριζωμένες ευτές, παιδί μου, τον αρρώστειες, μα δε τζ’ ήφηκεν η Παναγία να πιάσουνε μέσ’ στο χωριό. Ήτον η ευλοημένη η ήτονε στο Φιλότι κ ύστερα από δύο μέρες εκούστηκε bως είναι και στα Νούμερα. (τ’ Ανούμερα και Βόθροι είναι το ίδιο χωριό. Τώρα ονομάζεται Κόρωνος και Φιλώτι είναι όνομα άλλου χωριού). Από πα τς ήβγαλεν η Παναγία. Και στον ύπνο dου να θωρή κανείς έτσ’ ασκημοϋναίκες, αγριοϋναίκες είν’ αρρώστιες και θάρθουνε μέσ’ στο χωριό. Αλλά πολλοί τσοι θωρούνε στο ξύπνος των. Χίλιοι όρκοι μας έχει καμωμένοι η συχωρεμένη η γριά Μαριώ, πως τόχει ευτό ιά δε που σας είπα με τα μάθια τζη θωρισμένο.

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1930)

Μια τζ' αρχής ήξιζεν, άdρα μου

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)

Από τον εξής μύθο : Καμμιά βολά, 'λε', ήτονε δυο φίλοι κι επαdρέφτησα, gαί τη bρώτη βραδιά ο ένας, πούκατσε με την 'υναίκα dου να δειπνήση, πάει ο γάτης κι' ανεβαίνει απάνω στο ποδάρι dου και τονε πιάνει και τονε πετά μέσ' στην αυλή και τονε κολλά...

«
1
. . .
4
5
6
7
8
9
10
. . .
115
»