Search

Now showing items 61-70 of 736

Ηκάμαμε μαύρα μάτια να σε δούμε

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1956)

Είμεθα εις αδημονίαν

Δυο νουμάτι ένα μάτι

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1957)

Ερμηνεία: Επί των απροσέκτων

Ου ένας του κουντό τ' τσ' άλλους του μακρύ τ'

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1957)

Πολλαί αντιτιθέμεναι γνώμαι

Άλλος πάσκα τσ' άλλος χάσκα

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1957)

Χάσκα = με το στόμα ανοικτόν, δι' έλλειψιν πασχαλινής ευτυχίας

Είδε αγγέλους....είδε τον άγγελό του

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1949)

Τον αλάτισένε στο ξύλο

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1949)

Ήβγαλε τα μάτια του

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1956)

Έκαμε εις εαυτόν κακόν

Έρημος και σκότεινος

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1920)

Ερμηνεία: Δυστυχέστατος

δακκανιά και δάκρϋο!

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1923)

Ερμηνεία: Επί υπερτιμημένων ωνίων

Το λιόκρινο είναι ένα φίδι σα χρυσό και λάμπει. Το έχουνε πολλοί ιδωμένο. Έχει ‘ς το κεφάλι δυο κερατάκια και ‘ς τη μέση την κορώνα του βασιλιά. Άμα το ιδής να ρήξης ένα σκουτί από πάνου σου δικό σου κ’εκείνο αφίνει τα κερατάκια και φεύγει. Όποιος τα χει αυτά δε φοβάται ούτε από σφαίρα ούτε από άλλο κακό. (Περί του πόθεν το όνομα λιόκρινο και πως επλάσθη η δοξασία περί κερασφόρων όφεων βλ. Πολίτου Παραδός. σελ. 987. Εν Σοποτώ Καλαβρύτων υπήρχε γραία, ήτις ισχυρίζετο, ότι ήτο κάτοχος τοιούτου κέρατος, όπερ μετεχειρίζετο ως φάρμακον κατά των δηγμάτων των όφεων, προσφέρουσα εις τους δηχθέντας ύδωρ εντός του οποίου έθετε προηγουμένως το λιόκρινο).

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1916)

«
1
. . .
4
5
6
7
8
9
10
. . .
74
»