Αναζήτηση

Αποτελέσματα 41-50 από 50

Ο γάιδαρος εδίδαξεν εις τους ανθρώπους το κλάδευμα των αμπέλων, διόπερ και οι πρώτοι διδαχθέντες Ναυπλίεις έστησαν αυτώ εν τη πόλη των μαρμάρινον άγαλμα δι’αιτίαν τοιαύτην. Όταν ο γάιδαρος αφήνετο ελεύθερος να βοσκήση εις το Αργολικόν πεδίον, εν μέσω των αμπέλων αίτινες δεν εκλαδεύοντο και δια τούτο είχον βλαστούς μεγάλους, αυτός έτρωγε τα προσφιλή αυτώ κλάματα, αφήνων τα προς τον κορμόν (πρέμνον) τμήματα αφάγωτα, διότι ήσαν χονδρά και δύσπεπτα. Οι Ναυπλιείς παρετήρησαν κατά την επερχομένην άνοιξιν ότι τα λέιψανα ταύτα του γεύματος του γαιδάρου, αν έδινον βλαστούς ου μόνον ζωκρούς αλλά και πλήρεις σταφυλών. Μιμηθέντες ούν αυτόν, έκοψαν τους κλάδους των κλωμάτων κατά τον χειμώνα όπως και ο γάιδαρος, αφήνοντες μόνον τα προς το κούρβουλον τμήματα των κλημάτων με δύο ή τρεις οφθαλμούς (μάτια) και ούτως εγέμισε το Ναύπλιον από σταφύλια.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Τον τζουρλά (ποιμενικόν αυλόν) τον έφτιασε ο διάβολος, για να διασκεδάζη, από καλάμι και δεν πρέπει γι’ αυτό να τον βαρούν τα μεσάνυχτα, γιατί μαζόνουντ’ οι διαβόλοι και χορεύουν. Ο Χριστός τότε, για να ταπεινώση το διάβολο, έφτιασε την τζαμάρα (είδος φλογέρας, μήκους μέτρου περίπου εκ διατρήτου βλαστού Κουμαργιάς, ως επί το πολύ), με πολλή δυνατότερη φωνή από τον τζουρλά. Ο διάβολος εφτόνεψε και για ναν της χαλάση τη φωνή, έκαμε κρυφά μια τρούπα στην κάτου μεργιά, το πίσω μέρος, αλλά τότες η τζαμάρα έβγαλε καλλίτερη φωνή και έτσι έσκασ’ ο διάβολος απ’ το κακό του. Τη τζαμάρα, ό,τι ώρα κι αν τη βαράς, δε φοβάσαι.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Οι Καλικάντζαροι, κατά την λαικήν πεποίθησιν, είναι οι δαίμονες, οίτινες ειδικώς αναφαίνονται κατά τας εορτάς της του Χριστού γεννήσεως. Απο τότε μέχρι της βαπτίσεως του Χριστού (των Φώτων), περιφέρονται ελεύθεροι και κατουρούν είς όσα αγγεία εύρουν ανοικτά ή ασκεπή και δια τούτο αι γυναίκες σπεπάζουν ή αναποδογυρίζουν τα τεντζέρια και σκεπάζουν τα δοχεία του νερού, ποτήργια κ.τ.λ. Επίσης οι Καλικαντζάροι κατουρούν εις την θάλασσαν και δια τούτο κατά το διάστημα τούτο, τα δωδεκάημερα, δεν τρώγουν οι άνθρωποι ψάργια. Κατά την παιδικήν μου ηλικίαν τα ψάργια κατα τας ημέρας εκείνας έμενον αζήτητα ή αγοράζοντο μόνον υπό των Καθολικών το θρήσκευμα, ή των νουνεχών ορθοδόξων.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Ένας Κεφαλλωνίτης μια φορά επήγε σ' ένα χωργιό, σ' ένα συγγενικό του σπίτι και είδε μια εικόνα της Παναγίας γιόματη χαρίσματα. Ερώτησε την νοικοκυράν του σπιτιού γιατί έχει τόσα χαρίσματα η Παναγία και η νοικοκυρά του είπε οτι είναι θαματουργή, γιατί έγειανε πολλούς που απολπίσανε οι γιατροί, ηύρε πολλά κλεμμένα πράματα και εφανέρωνε τους κλέφτες και άλλα πολλά κάνει η χάρι τση, του είπε. Ο Κεφαλλωνίτης, αφού τ' άκουσε ούλ' αυτά της είπε : “Τότες θα πή για να τα κάνη αυτά, πως έχει το διάολο μέσα του”.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Οι Καλικάντζαροι, κατά την λαικήν πεποίθησιν, είναι οι δαίμονες, οίτινες ειδικώς αναφαίνονται κατά τας εορτάς της του Χριστού γεννήσεως. Απο τότε μέχρι της βαπτίσεως του Χριστού (των Φώτων), περιφέρονται ελεύθεροι και κατουρούν είς όσα αγγεία εύρουν ανοικτά ή ασκεπή και δια τούτο αι γυναίκες σπεπάζουν ή αναποδογυρίζουν τα τεντζέρια και σκεπάζουν τα δοχεία του νερού, ποτήργια κ.τ.λ. Επίσης οι Καλικαντζάροι κατουρούν εις την θάλασσαν και δια τούτο κατά το διάστημα τούτο, τα δωδεκάημερα, δεν τρώγουν οι άνθρωποι ψάργια. Κατά την παιδικήν μου ηλικίαν τα ψάργια κατα τας ημέρας εκείνας έμενον αζήτητα ή αγοράζοντο μόνον υπό των Καθολικών το θρήσκευμα, ή των νουνεχών ορθοδόξων.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Υπάρχει και σήμερον παρά τω κοινώ λαώ η πρόληψης ότι το καταμεσήμερο ή τα μεσάνυχτα δε πρέπει κανείς να πάη σε βρύσι λαγκαδιού για να πγή ή να πάρη νερό, γιατί εκεί κοιμάται η Ανεράιδα της Βρύσης και του πέρνει τη μιλιά ή τον βαρεί άμα την ξυπνήση.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Ο κόκκορας φυλάει την τιμή του σπιτιού και όταν νοιώση ότι η Κυρά του κάνει άχρεια πράματα, φωνάζει ''Κικκίκου'' ήγουν ''η Κυρά μου παραστρατίζει''. Ο γειτονικός κόκκορας που τ'ακούει, απαντάει : <Ο γειτονικός κόκκορας που τ'ακούει, απαντάει : <Κι η δική μου!> Το ίδιο λένε ούλοι οι κοκκόροι της γειτονιάς, αδιάφορο άν το κακό γίνεται απ'την Κυρά και με τον άντρα της ακόμη! Η πάππιαις ορκίζονται, ως γυναίκες, ότι πα-πα-πα, ήγουν τέτοιο πράγμα δεν έγεινε. Η χήναις λένε: σσσσσσσ, ήγουν σιωπή να μη μαθαίνη ο κόσμος τι γίνεται στο σπίτι. Και ο γάλλος (πουλί) λέει : ούλ-ούλ-ούλ, δηλ. Ούλαις το κάνουνε.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Ο γάιδαρος απο όλα τα φορτηγά ζώα είναι ο ευτυχέστερος, διότι δεν τον ευνουχίζουν (μουνουχάνε) ή σπανιώτατα. Όταν θα γκαρύξη, πάει ο διάβολος και του λέει στ'αυτί: ''Εψόφησαν η γαιδάραις ούλαις!> Τότε αρχίζει τους Θρήνους ο γάιδαρος γκαρύζειν. Hαα-hααα-hααα,άγουν άχ! Άχ! Μετ'ολίγον του λέει πάλιν στ'αυτί ο διάβολος : <Απόμεινε μνιά για σένα!> Τότε, συγκεκινημένος ο γάιδαρος, ρωτάει ''αμπού, αμπού, αμπού> Και ο διάβολος του λέει: <Πάμε να στη δείξω>ότε ο γάιδαρος απο τη χαρά του κάμνει : hα, hα, hα, hα...

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Μια φορά ένα σκυλί επήγε κοντά σε μια μάντρα να κατουρήση κι έπεσε η μάντρα και το πλάκωσε. Απο τότες τα άλλα σκυλιά, όταν θέλουν να κατουρήσουν σηκώνουν το πόδι τους για να στηλώσουν τη μάντρα πρώτα κ'ύστερα να κατουρήσουν.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Οι στρατολάταις (οδοιπόροι), άμα απαντήσουνε στο δρόμο τους λαγό την ημέρα, γυρίζουνε πίσω, γιατί είναι έργο του διαβόλου και η δουλειά τους δε θα πάη καλά.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

«
1
. . .
2
3
4
5

Αναζήτηση

Φίλτρα

Οι στρατολάταις (οδοιπόροι), άμα απαντήσουνε στο δρόμο τους λαγό την ημέρα, γυρίζουνε πίσω, γιατί είναι έργο του διαβόλου και η δουλειά τους δε θα πάη καλά.