Αναζήτηση

Αποτελέσματα 31-40 από 50

Κατά την λαικήν παράδοσιν και πίστιν, κατά τα δωδεκάημερα, απο τη γέννησι έως τη βάφτιση του Χριστού, οι διάβολοι, ονομαζόμενοι Καλικαντζάροι ή Κατσιμπουχέροι, έχουν την πάσαν εξουσίαν να 'μπαίνουν ουλούθε και να μαγαρίζουν τους τεντζερέδες και ούλα τ'αγγεία του σπιτιού, γιατί κατουράνε μέσα και για τούτο η νοικοκυράδαις τα απιστομίζουν της ημέραις εκείναςλ. Επίσης κατά τα δωδεκάημερα δεν πρέπει να τρώνε ψάργια οι Χριστιανοί, γιατί κατουράνε οι καλικαντζα=άροι μέσ'τη θάλασσα και μόνον όταν αγιάσουν τα νερά των Φώτων με το σταυρό που ρίνουν στη θάλασσα και ύστερα τρώνε ψάργια.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Κατά την λαικήν παράδοσιν και πίστιν, κατά τα δωδεκάημερα, απο τη γέννησι έως τη βάφτιση του Χριστού, οι διάβολοι, ονομαζόμενοι Καλικαντζάροι ή Κατσιμπουχέροι, έχουν την πάσαν εξουσίαν να 'μπαίνουν ουλούθε και να μαγαρίζουν τους τεντζερέδες και ούλα τ'αγγεία του σπιτιού, γιατί κατουράνε μέσα και για τούτο η νοικοκυράδαις τα απιστομίζουν της ημέραις εκείναςλ. Επίσης κατά τα δωδεκάημερα δεν πρέπει να τρώνε ψάργια οι Χριστιανοί, γιατί κατουράνε οι καλικαντζα=άροι μέσ'τη θάλασσα και μόνον όταν αγιάσουν τα νερά των Φώτων με το σταυρό που ρίνουν στη θάλασσα και ύστερα τρώνε ψάργια.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Η γάτα είχε ένα αμπέλι δικό της και το φύλαγε. Μια ημέρα επέρασε απο 'κει ένα σκυλί και είχε στο στόμα του ένα μεγάλο ψάρι. Η γάτα 'σάν το είδε, το ζήλεψε και είπε του σκυλιού ναν της το δώση. Το σκυλί, για ναν το δώση της εγύρεψε τ'αμπέλι, κ'εκείνη απ'τη λιχουδιά της του το 'δωσε και για τούτο επήρε το καθένα, ότι του άρεσε.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Μια φόρα ένα καΐκι σ’ ένα ταξείδι το έπιασε φουρτούνα και εκινδύνευε να πνιγή. Ο Πλοίαρχος είχε μέσα στο καΐκι το εικόνισμα του Αγ. Νικολάου και του έκαιγε πάντοτε καντήλι. Επειδή δε, ένεκα της φουρτούνας, εχύνετο το λάδι από το καντήλι, ο πλοίαρχος έλεγε στο παιδί του καϊκιού να προσέχη να ρίνη ολοένα λάδι, για να μη σβήση το καντήλι. Μετά από πολύν όμως αγώνα μετά των κυμάτων, το καΐκι δεν εβάσταξε κ’ εναυάγησε και το πλήρωμα ευρέθη εις την θάλασσαν. Ενώ δε όλου εκολύμβων εν οίς και ο πλοίαρχος, δια να σωθούν, είδον την εικόνα του Αγίου επιπλέουσαν. Ο πλοίαρχος διευθύνεται αμέσως προς αυτήν και την πιάνει. Όταν εξήλθεν εις την ξηράν, λέγει του Αγίου : «Κερατά, εγώ σου έρριχνα λάδι όσο είχα για να μας γλυτώσης και τώρα όπου εναυαγήσαμε, μου βγήκες απάν’ απάνου για να γλυτώσης. Έτσι είσαι; Τώρα καρτέρα.» Και άναψε φωτιά και τον έκαψε.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Κατά παράδοσιν, κάθε άνθρωπος έχει στον δεξιόν ώμον του ένα Άγγελον και στον αριστερόν ένα διάβολον. Και ο μεν Άγγελος γράφει τας καλάς πράξεις, ο δε διάβολος τας κακάς. Εις την δοξασίαν ταύτην του λαού υπόκειται ο εξής μύθος. Μια φορά ένας στρατολάτης, (οδοιπόρος) έχων τους δύο ανωτέρω μνημονευθέντας εις τους ώμους του, εκάθησε να φάη και δεν έκαμε το σταυρό του. Ο διάβολος είπε του αγγέλου, «αυτόν θαν τον πάρω ‘γώ». Ο άγγελος του είπε, άφησε ν’ αποφάη και αν δεν κάμη και τότε το σταυρό του, πάρτονε, γιατί ίσως να είχε σκοτούραις και ναν τ’ αλησμόνησε να κάμη το σταυρό του. Καλά είπε ο διάβολος. Εκείνος, άμα απόφαγε, όχι μόνον δεν έκαμε το σταυρό του, αλλά εσήκωσε το πόδι του και έκαμε έναν πόρδο. Τότε του λέει ο Άγγελος «πάρτονε» «Πάρτον και ‘σύ» του λέει ο διάβολος.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Μια φορά την ημέραν της εορτής της Μεταστάστεως του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου (26 Σεπτεμβρίου) καθ’ ην η εκκλησία επιβάλλει αργίαν, ως ένα χωργιό ετρυγούσαν τ’ αμπέλια, διότι ο καιρός ήτο βροχερός και ο τρύγος δεν έπαιρνε αναβολή. Ο Άϊ Γιάννης όμως δεν εσυγχώρησε την αμαρτίαν και για τούτο έσπασε της κάδαις και εχύθη ο μούστος. Δια τούτο ο Αγίος Ιωάννης της ημέρας εκείνης (διότι είναι πολλοί Αϊ – Γιάννηδες) ωνομάσθη Σπασοκάδης και τηρείται αυστηρά αργία.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Όταν ο Θεός έφτιασε της γυναίκες της εμοίρασε στον κόσμο για να γείνη πολής και έδωκε του Εβραίου μία, του Χριστιανού τρείς και του Τούρκου εφτά. Τότες παρουσιάστηκε κι ο Καλόγερος κ'εγύρεψε και εκείνος γυναίκα. ''Συ, του είπε ο Θεός, ναν της έχης ούλαις''.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Κατά τα δωδεκαήμερα δεν πρέπει να μπαίνουν στους μύλους οι σεληνιαζόμενοι, η υστερικαίς γυναίκες που πάσχουν δηλ. από μητρικά, από συχνόν πονοκέφαλο και από άλλα νοσήματα νευρικά, γιατί ο διάβολος κάθεται μέσα ως νοικοκύρης επειδή αυτός εκίνησε πρώτος το μύλο και τον κάνει πολλαίς φοραίς και αλέθει μόνος του χωρίς το μυλωνά.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Πίσω από τον Ωλονό (Ερύμανθον όρος, επί μιάς των κορυφών του οποίου είναι η Προστοβίτσα, πρωτεύουσα του τέως δήμου Τριταίας των Πατρών), σε μια βαθειά ρεματιά διασταυρώνονται δύο ποτάμια, το Νουσαίτικο, που έρχεται από τη Νουσά, χωριόν του τέως δήμου Λαμπείας της Ηλείας και το Δερβινιώτικο εκ του χωρίου Δερβινής του αυτού Δήμου. Τα δυό αυτά ποτάμια σμίγονε και σχηματίζουν τον Πηνειόν ποταμόν, το ποτάμι της Γαστούνης. Εκεί που διασταυρώνονται σχηματίζεται μια μικρή λίμνα και δίπλα της είναι ένας μεγάλος πλάτανος. Όσοι είναι αλαφροίσκιωτοι βλέπουν απάνου στον πλάτανο πολλούς γύφτους και γύφτισσαις (στοιχειά). Αυτοί βλέποντες την νύχτα τον ίσκιο τους, όταν ήναι φεγγάρι, είς το νερό της λίμνας, νομίζουν ότι είναι κάτου και άλλοι γύφτοι και γύφτισσας και πηδάνη μέσα στο νερό για ν’ανταμωθούνε. Τούτο γίνεται κάθε βράδυ, όταν ήναι πολύ φεγγάρι.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Της γρηάς της λένε λαδικά δι’ αιτίαν τοιάυτην. Μια φορά ένα καΐκι εταξείδευε για να πάη με προσκυνητάς στην πανήγυριν του Αγίου Διονυσίου εις Ζάκυνθον. Μεταξύ των προσκυνητών παρουσιασθή και μια γρηά μ’ ένα λαδικό στο χέρι και εζήτησε να επιβιβασθή δια να υπάγη να προσκηνήση τον Άγιο και ναν του πάη και λάδι με το λαδικό της. Μόλις ανεχώρησε το καΐκι, μετ’ ολίγον ηγέρθη φοβερά τρικυμία και εκινδύνευε το καΐκι να βυθεσθή αύτανδρον. Τότες ένας αληθινός Χριστιανός εδεήθη στον Άγιον και τον παρεκάλεσε, όποιος είναι η αιτία της Τρικυμίας, να καή για να γλυτώσουν οι άλλοι. Αμέσως τότε είδαν να σηκωθή ένας καπνός μέσα στο καΐκι και να χαθή η γρηά με το λαδικό, η οποία ήτον ο διάβολος. Γι’ αυτό της γρηάς της λένε λαδικά!

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Αναζήτηση

Φίλτρα