Search

Now showing items 41-42 of 42

Είχε η Τσολακίνα πέντε σειρές φλωριά στο φόρεμά της. 'Εβανε 30 Αρβανίτις μπροστά κι 30 πίσω, όθεν πάγανε. Ήρθ'η ώρα κι έγινε υπηρέτρια, όθεν πάγαινε. Ήρθ'η ώρα κι έγινε υπηρέτρια, γιατί ο άντρας τς, ο Τσολάκογλου έκανε για τον εαυτό τ'.Σύμμασι όλα τα σπίτια, τα πήρι και έφκιαξι τον Πύργο κι τα μπαξέδια (την Κούλια)Στο τέλος βρικολάκιασε κι έγινε γουρούν'κι φαίνονταν η αρρεβώνα στου μπροστ'νό του ποδάρ'όπως στο χέρ'. Παρουσιάζονταν στη γυναίκα τ'έτσι. Απ' το βουνό ήφερνε το νερό στο σπίτ' του. Καμίγια δεν έβανε χρυσαφικά μπροστά στην Τσολακίνα. Τσολακίνα είν'αυτήνη; (Έμεινε να το λέμι για τις γυναίκες που μας κάνουν την καμπόσ') βλ. σελ. 135. (Τσολακίνα = γυναίκα του Τσολάκογλου)

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

Κάπουτε ο Χρ. παρ’σιάστηκε σ’ έναν πούκανε χωράφ’. – Τι φκιάν’ς; - Σπέρνω. Μέσα στην ξέρα θα γέν; - Έ, ναι, τώρα γυρίζ’ κι του φιγγάρ’ κι ίσως θα πάρ’ς καμιά βρουχή. Ο Χριστός έφυγε σ’ άλλον. – Τι φκιάν’ς; - Σπέρνω. – Μέσα στ’ν ξέρα σπέρν’ς; - Ιγώ του ρίχνω στου Θεού τ’ αμπάρ’. Κι ο Θεός έχ’ την έγνοια τ’. Σύρι κι πες σι κείνου τον φιγγαριασμένον, ότι τώρα θα ρίξ’ μιγάλη βροχή κι θα τ’ πάρ’ τα βόδια. Και έρριξ’ καταρράχτη. Ο Θεός όταν θελέση για να βρέξ’, δεν εξετάζ’ φιγγάρια.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

«
1
. . .
2
3
4
5