Αναζήτηση
Αποτελέσματα 31-40 από 40
Που τες παρακ'αλησες έβκαλα τους Αγίους που το θρόνιν τους
(1930)
Παρόμοια φράσις επί περιστάσεων, καθ' ας παρακαλέι τις την Παναγίαν και τους Αγίους να τον απαλλάξουν από κίνδυνόν τίνα ή κακόν ή ασθένειαν...
Ότι νάshη το jελλάριν, έγ καλόν το γυναικάριν
(1930)
Επί των οικοδεσποινών, αι οποίαι φαίνονται ευπρόσωποι και φιλόξενοι εις τους φιλεξενουμένους, διότι τα οψοφυλάκιά των είναι πλήρη, λεγομένη συνήθως υπό γυναικών, αι οποίαι θέλουν να δικαιολογηθούν εις τους συζύγους των, όταν ούτοι παραπονεθούν ότι...
Προσταή βασιλιτζή, οργκή θεϊτζή
(1930)
Λέγεται επί αναποφεύκτων περιστάσεων, καθ' ότι είναι αναγκασμένος κανείς να πράξη τι, ως δεν δύναται ν' αποφύγη την οργήν του Θεού και την προσταγήν του βασιλέως...
Η τζεφαλή του έσει φάτσες!
(1930)
Δηλαδή υπέστη δεινοπαθήματα και συμφοραίς, ηθικά πλήγματα πολλά...
Σημείωση: Φάτσια, βλ. φάτσες= κτύπημα, πλήγμα, συμφορά...
Σημείωση: Φάτσια, βλ. φάτσες= κτύπημα, πλήγμα, συμφορά...
Ότι καμμύσω ταμμάδκια μου, πέτρα πάνω ΄σ πέτραν ας μην μείνει
(1930)
Δηλαδή όταν αποθάνω, ο κόσμος όλος ας χαλάσει...
Σημείωση: Καμμώ συνήθως συνοδεύεται με την λέξη “αμμάδκια” και Σημείωση: Καμμών...
Ενταύθα μεταφορικώς αποθνίσκω...
Σημείωση: Καμμώ συνήθως συνοδεύεται με την λέξη “αμμάδκια” και Σημείωση: Καμμών...
Ενταύθα μεταφορικώς αποθνίσκω...
Όποιος εν είδεν όρη τζαί κάστρη, είδεν την τρούλλην του φούρνου τζ' εποθαμμάστην
(1930)
Ερμηνεία: Λέγεται επί των δεικνυόντων θαυμασμού δι' ασήμαντα ή αποδιδόντων σημασίαν εις μικρά και ασήμαντα. Τρούλλη=κορυφή...
Στηγ κρίσιν του Θεού μου σ' έχω αγκαλεμένον
(1930)
Λέγεται συνήθως υπό των αδυνάτων, οι οποίοι αδικούμενοι αδυνατούν να λάβουν εκδίκησιν εναντίον των ισχυρών ενίοτε δε και υπό τύπον αστείου...
Που να 'μεινα δίχα σου
(1930)
Παροιμιώδης φράσις, φράσις σημαίνουσα είθη ν' αποθάνως και να μείνω άνευ σου...
(Λεφτοπείνα, λεφτοδίψα) εγείνημ πνέμμαν
(1930)
Σημείωση: Λεφτοπεινώ = ισχναίνομαι εις πείνης και στερήσεως...
Λεφτοδιψώ = γίνομαι λεπτός, ισχνός εξ ελλείψεως, εκ δίψης...
Λεφτοδιψώ = γίνομαι λεπτός, ισχνός εξ ελλείψεως, εκ δίψης...
Εν να ξαποληθή η θάλασσα, που λαλούν
(1930)
κατά του αδρανού, όστις έδεσε ταύτων δια τριών ιππέων τριχών κ' προσπαθεί να κόψη εις την τελευταίαν τοιαύτην έχει κόψει ήδη τας δύο και να καταχωρήση ούτω τα πάντα...