Αναζήτηση
Αποτελέσματα 21-30 από 467
Του τα 'πε, με το νυ και με το σίγμα
(1930)
Όταν άρχισεν ο λαός να λέγη το χέρι, το πόδι, το τυρί άνευ το (ν) και πάλιν η πίστι η κρίση άνευ το (σ), τότε οι τύποι οι το ν και το ς έχοντες, εθεωρούντο κι οι ακριβέστεροι, κομψότεροι, τελειότεροι...
Από το ίδιο ξύλο βγαίνει σταυρός, βγαίνει και φκιάρι
(1917)
Ερμηνεία: Εκ των αυτών γονέων γεννώνται και καλά και κακά τέκνα...
Αυτό θέλει σκόλη και σκαμνί
(1917)
Ερμηνεία: Λέγεται δι' έργον δύσκολον και μέγα δεόενον επιμελείας και εργατικότητας...
Σκόλη = σχολήν...
Σκόλη = σχολήν...
Ζη και ζώνεται
(1926)
Ζη και αημάζει, καλοζή, έχει ισχύν...
Κατά τους χριστιανικούς ή βυζαντινούς χρόνους δείγμα αρχής και αξιώματος εθεωρείτο το φέρειν ειδικών ζάνην (ζωστοί άρχοντες ... ή ανεζωσμένοι το τάδε αξίωμα). Η ζώνη αυτή ήτο τιμητική δια τον φέροντα, όστις οσάκις εξέπιπτε του αξιώματος απέβαλλεν...
Κατά τους χριστιανικούς ή βυζαντινούς χρόνους δείγμα αρχής και αξιώματος εθεωρείτο το φέρειν ειδικών ζάνην (ζωστοί άρχοντες ... ή ανεζωσμένοι το τάδε αξίωμα). Η ζώνη αυτή ήτο τιμητική δια τον φέροντα, όστις οσάκις εξέπιπτε του αξιώματος απέβαλλεν...
Ζη και ζένει (ή ζένεται)
(1926)
Όζει, οζένει...
Περί τίνος διάγοντος δυστυχή βίον...
Εξ επιδράσεως του ζένεται τούτου είπομεν και “αυτός ζη και ζένεται” επί της σημασίας του κακοζή...
Περί τίνος διάγοντος δυστυχή βίον...
Εξ επιδράσεως του ζένεται τούτου είπομεν και “αυτός ζη και ζένεται” επί της σημασίας του κακοζή...
Άκου το και πούν' το
(1926)
Λέγεται για πράγματα που ακούει κανείς πολύν καιρό και θα γίνουν και δεν βλέπει να γίνωνται...
Και το διάφορο κεφάλι
(1925)
Παλαιά απάιτησις τοκογλύφων...
Ήσαν και αυτοί θύματα της τοκογλυφίας του 36 % και το φιάφορο κεφάλι...
Ήσαν και αυτοί θύματα της τοκογλυφίας του 36 % και το φιάφορο κεφάλι...
Τα Νικολοβάρβαρα και τα βουνά τρομάξαν
(1928)
Τα Νικολοβάρβαρα κατά παλιάν παράδοσιν: “Τα Νικολοβάρβαρα και τα βουνά τρομάξαν!” δηλαδή κατά το τριήμερον των εορτών της Αγίας Βαρβάρας, του Αγίου Σάββα και του Αγίου Νικολάου δριμύς ενσκύπτει ο χειμών...
Της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη
(1950)
Η φράσις επό πράγματος φαινομένου μεν ωραίου, αλλά φθειρομένου ταχέως, πράγματος δηλαδή, το οποίον το χαίρεται κανείς την Κυριακή και το κλαίει την Δευτέραν. Η χρήσις των ονομάτων Κυριακή και Δευτέρα δεν είναι τυχαία και εδώ ακριβώς έγκειται η αξία...