Search

Now showing items 11-20 of 152

Όποιος έχει πανωθεό και κατωθεό δεν έχει, είντα τότε θέλει και τον πανωθεό;

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1928)

Πανωθεός =ο Θεός μόνο στην παροιμία λέγεται. Κατωθεός = ο άνθρωπος που σε υπερασπίζεται, τα μέσα, ένας βουλευτής, ένας δήμαρχος

Πιάνουν και τω αδάρων κέρατα και τω χοιρώ κουδούνια

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1925)

Πιάνουν = ταιριάζουν

Bόρα 'ν' και τουτη και θα περάση

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1928)

Ξημερώνοντας και διατάζοντας

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1928)

Να ξημερώση και βλέπομε...

Τα παιδιά που θα γεννηθούν τη νύχτα που ξημερώνουν τα Χριστούγεννα ή και την ημέρα των Χριστουγέννων (ιδίως τα μεσάνυχτα ως τον τελειωμό της λειτουργίας)τα λέμε καλικατζάροι. Η καλικατζάρα, η καλικατζαρίνα=τα θηλυκά που γεννιούνται την παραμονή των Χριστουγέννων. Είναι μια οικογένεια που ως φαίνεται, κάποιος παππούς τους είχε γεννηθεί τη νύχτα εκείνη και βρίζουν θηλυκούς και αρσενικούς έτσι (δηλ.καλικατζάρους)και μπορούν να σκοτώσουν άνθρωπο για να τους υβρίσουν. Και να γεννηθή κανένα παιδί δεν το μαρτυρούνε για να μην το βρίζουν τ'άλλα παιδιά.

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1928)

Σαν πεινώ και δε νυστάζω όσο θέλεις σκέπαζέ μου

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1928)

Όσο και να με σκεπάζεις δεν θα κοιμηθώ αφού πεινώ και δε νυστάζω...

Ω Θεέ μου, και πως τα βαστάς τα παράστρατα!

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1928)

Φράσις χρονιασμένο δεν είν ακόμα και φοραί δαχτυλιδάκι! Ω Θεέ μου και πως τα βαστάς......

Είναι ένας Φράγκικος πύργος στο χωριό με δυο πατώματά. Όλη η συνοικία λέγεται Πύργος. Ήτανε καμιά φορά κάποιου, που τόνε λέγανε Κάστρη. Λένε, πώς τότε ο Πύργος ήτανε με τρία πατώματα, και στο απάνω πάτωμα ήτανε μια καλογριά κι έπεσε μια βραδειά αστροπελέκι κι έκαψε την καλόγρια και γκρέμνισε και το επάνω πάτωμα του πύργου, κι από τότε έμεινε πια η κατάρα «Που να σε κάψη τ’ αστροπελέκι, σαν που ‘καψε την καλογριά του Κάστρη».

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1925)

Νύχι και κριάς

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1928)

Πολύ φιλιωμένοι

Πολλές φορές φεύγουνε οι κλέφτες θωρώντας εδώ τον καπετάνιο μιας μάντρας και πάνε να κλέψουνε. Εκεί όμως, ανάμεσα στο κοπάδι, βλέπουνε τον ίδιο τον καπετάνιο της μάντρας που αφήσανε στο χωριό. Δεν είναι όμως παρά μια ψευταπάτη. Αυτό που βλέπουν εκεί το εξηγούνε μετά, όταν πληροφορεθούνε πως όλη τη νύχτα έμεινε στο χωριό ο βοσκός, πως ήτανε ο νόσκιός του (η σκιά του). Ή αλλοιώς τον λένε, ο φύλακάς του. Όλοι οι άνθρωποι δεν έχουνε νοσκιό. Είναι λιγοστοί που έχουνε αυτό το προνόμιο και μ’ αυτό γλυτώνου πολλά πρόβατα. Είναι πολλοί αθρώποι τόχουνε, λέει, φύλακα, νοσκιό – ξέρω και ώ πως τόνε λένε, και φεύγουν εκείνοι απόνα μέρος κι απομεινει ο φύλακάς των εκεί.

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1928)

«
1
2
3
4
5
. . .
16
»