Search

Now showing items 131-140 of 1385

Είναι και άσπρα γέλοια, μα είν' και μαύρα γέλοια!

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Είχε καλάμι για μπιστόλα και βούρλο για σπαθί, είχε και μια γιακέτα ούλο από ψαθί

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Ειρωνικόν Κεφαλληνίας

Γυναίκα και ειλικρίνεια, αράπης και ασπράδα !

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Με τον δικό σου φάει και πιε και νιτερέσο μηγ κάνης!

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Κάλλιο αλάτι και ψωμί με γέλοια, πέρι ζάχαρι και ψωμί με δάκρυα

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Και δυό και τρις τα πρέποντα καλόν είναι να λέγωνται!

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Τι σειέσαι και λυγιέσαι σαν του παπά η μανίκα, και η κοιλία σου 'ν' αδειανή 'σα ψόφια λαγωνίκα!

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Κόρη μου! Μη σειέσαι και λυγίζεσαι, γιατί πέφτεις και τσακίζεσαι!

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Όπου φάρμακα πολλά και ιατροί πολλοί, εκεί και νόσοι πλείσται

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Κατά παράδοσιν, κάθε άνθρωπος έχει στον δεξιόν ώμον του ένα Άγγελον και στον αριστερόν ένα διάβολον. Και ο μεν Άγγελος γράφει τας καλάς πράξεις, ο δε διάβολος τας κακάς. Εις την δοξασίαν ταύτην του λαού υπόκειται ο εξής μύθος. Μια φορά ένας στρατολάτης, (οδοιπόρος) έχων τους δύο ανωτέρω μνημονευθέντας εις τους ώμους του, εκάθησε να φάη και δεν έκαμε το σταυρό του. Ο διάβολος είπε του αγγέλου, «αυτόν θαν τον πάρω ‘γώ». Ο άγγελος του είπε, άφησε ν’ αποφάη και αν δεν κάμη και τότε το σταυρό του, πάρτονε, γιατί ίσως να είχε σκοτούραις και ναν τ’ αλησμόνησε να κάμη το σταυρό του. Καλά είπε ο διάβολος. Εκείνος, άμα απόφαγε, όχι μόνον δεν έκαμε το σταυρό του, αλλά εσήκωσε το πόδι του και έκαμε έναν πόρδο. Τότε του λέει ο Άγγελος «πάρτονε» «Πάρτον και ‘σύ» του λέει ο διάβολος.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

«
1
. . .
11
12
13
14
15
16
17
. . .
139
»