Αναζήτηση
Αποτελέσματα 1201-1210 από 1268
Ο Μάρτης ο πεντάγνωμος κι' ο πεντοταχυνάρης
(1888)
Σημείωση: Πεντάγνωμος λέγεται εις εκ της ακαταστασίας ήτις επικρατεί κατά τον μήνα τούτο εις την ατμόσφαιρα, πεντοταχυνάρης καθότι αι ημέραι του φαίνονται μήκισται ιδία εις τους χωρικούς, οίτινες και αυτάς νηστεύουσι την μεγάλην τεσσαρακοστήν...
Εμπήχτηκε μ' όλα του τα δεκοχτώ
(1892)
Εις ένδειξιν αναπτύξεως δραστηριότητος και αφοσιώσεως...
Πετά το φέσι του για καβγά
(1892)
Ερμηνεία: Λέγεται διά τινός φιλέριδος και προκλητικού ανθρώπου...
Δίπλα, Σμαηλάκο μου κ' οι παπίτσαις περνούνε
(1892)
Ερμηνεία: Ένα κυνηγόν, ονόματι Ισμαήλ, μεταβάντα είς κυνηγεσία νησσών, εξαπλωθέντα δ' αμερίμνως ενώ περί ίπτατο σμήνος τοιούτων, επετίμα ο συνοδοιπόρος του διά της φράσ. ταύτης. Φέρεται εκ Μεταφορ. Επί των αταράχων και αμερίμνων εν ώρα δράσεως...
Η σκύλ' απού τη βιάση τζης τυφλά κουλούκια κάνει
(1937)
Ερμηνεία: τό λέν γιά κείνους πού βιάζονται και κάνουν κακή δουλειά...
Ανύπαντρος προξενητής, για λόγου του γυρεύει
(1896)
Ανάλογος τη των παλιαών : “Άκαιρος πρόξενος εις εαυτόν αφορά”. Ζηνόδοτ. Και Διογέν....
Άκαιρος πρόξενος εις εαυτόν αφορά
(1893)
Αναλόγως τη των παλαιών. Ζηνόδοτ. Και Διογέν....
Η αμπελοκουτσούρα τα φταίει
(1892)
Είναι δίστιχο, που παλαιότερα το τραγουδούσαν. Δηλαδή οι πλούσιοι, επειδή έχουν την ευχέρεια να πίνουν απεριορίστως, είναι δυνατόν να γίνουν μέθυσοι και να καταστραφούν. Οι φτωχοί πίνοντας κρασί γίνονται κατά φαντασίαν πλούσιοι...
Το Σκουντί από μητάτο, κι' άνθρωπος από γενειά
(1893)
Εν λεξιολ. Σελ. 176, Σκουντί και σκουδί=κύων...
Εν λεξιολ. Σελ. 164. Μητάτο (τό), λ. Λατιν. (Μιτάτο)=αυλή, σηκός, μάνδρα, σταθμός προβάτων, στάνη κ.λ.π....
Εν λεξιολ. Σελ. 164. Μητάτο (τό), λ. Λατιν. (Μιτάτο)=αυλή, σηκός, μάνδρα, σταθμός προβάτων, στάνη κ.λ.π....
Μοιρασμένο ψωμί ανάπαψι των αδοντιώ
(1921)
Αδοντιώ = Οδόντων, αδόντια και αντόδια...