Search

Now showing items 461-470 of 494

...Η Αγία Βαρβάρα ήθελε ν' αγιάση και ο πατέρας της δεν ήθελε και την κυνηγούσε στ' αμπέλια. Εβαστούσε ένα σταφύλι και το πέταξε στη μούρη (= πρόσωπο) του πατέρα της κι από τότε εβγήκε αυτή η αρρώστια. Η ίδια πάλι η Αγ. Βαρβάρα τήνε γιατρεύγει.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)

Οι Καλικατζιάροι εβγαίνανε άμα νυχτώση. Παρουσιαζόντανε σαν αθρωπάκια μικρά, σα ζώα, κι άμα βρίσκανε κανένα τον επιάνανε στο χορό και του παίρνανε τη μιλιά.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)

Τα δαιμονικά όντα γυρίζουν το μεσημέρι και τα μεσάνυχτα.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Ήτανε μια κωπέλλα που ήτανε από γονείς άπιστους, που δεν πιστεύαν, και τσιγκούνηδες και επαντρεύτηκε σε καλούς ανθρώπους που πιστεύανε. Της λέει η πεθερά. Εδώ σ’ εμάς ότι κάνουμε θα κάνης. Αυτή έκανε, αλλά η πίστη δεν μπήκε μέσα της. Επίστευε όπως ήταν συνηθισμένη. Ήρθε καιρός που εγέννησε ένα παιδάκι, έγινε ενός δυό χρονώ. Η γιαγιά του το έπαιρνε στην εκκλησία να πάνε. Ένα βράδυ το έβγαλε το παιδί η μαμά του στην αυλή να κάνη το νερό του. Η μαμά εκεί επερίμενε το παιδί της. Ώσπου να γυρίση να ιδή το παιδί εχάθηκε. Αυτή δεν ήξερε τι να κάνη; Εγύρισε και είδε κατά γης και είπε «Άνοιξε η γη και το άρπαξε». Κλαίοντας γυρίζει στο σπίτι και το λέγει στην πεθερά της. Έψαξαν εκεί σ’ όλα τα μέρη, δεν μπορούν να βρουν το παιδί. Ύστερα το βρήκαν τελευταία σ’ ένα ξωκκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Λέει η μαμά του ποιος σε έφερε εδώ; Παιδί μου. Λέει το παιδί. «Την ώρα που ήμαστε στην αυλή ήρθε ο παπούς με το άσπρο άλογο και μ’ επήρε. Γιατί δεν του μίλησες; Και δεν τον γνώρισες γιατί δεν πιστεύεις. Η γιαγιά και ο παππούς μου εδώ με φέρνουν, εσύ δε με φέρνεις και γι’ αυτό ήρθε ο παπούς με το άσπρο άλογο και μ΄ επήρε. Η πεθερα της λέει τότε : «Είδες νύφη, να πιστεύης και να κάνης ότι κάνομε»

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Στην Παναγιά τη Μονή ηυρέθη μια μόνη γυναίκα με παιδί κείνον τον καιρό που βρέθη ο κόσμος. Αυτός ήχασεν το παιδί ντης. Μετά τρία χρόνια ηυρέθην το παιδί κ' ηπέρασε από 'κεί που πολεμά αυτή η γυναίκα στ' αλώνι. Το παιδί την εγνώρισε τη μάννα αλλά δεν της επόδειξε πως είναι ο γυιός της. Και της λέει : Σταυρομάννα θες να σε βοήθησω να σωριάσης τ' αλώνι. Παιδί μου, άμα θέλης να μου κάμης την καλώσυνη, κάμε τη. Ήμπε το λοιπό το παιδί μέσ' στ' αλώνι. Εκεία που πελέμα (=επολεμά, προσεπάθει) να της σάξη τ' αλώνι ηπέτα τον καρπό όξω 'πο τ' αλώνι. Του λέει παιδί μου, μην το πετάς όξω τον καρπό, έχω κόπους. Είναι ξένο, της λέει Σταυρομάννα αυτό. Μετά εσταύρωσε το παιδί το σωρό και της λέει : “Φέρε τα τσουβάλια σου” Εγέμισε όλα τα τσουβάλια και δεν είχε μπλιό μέρος να βάλη. Το παιδί ήτο ηγιασμένο. Το 'χανε οι ασκητάδες παρμένο. Μετά είπε το παιδί. Σταυρομάννα θα μου κάμης κ' εσύ μια χάρι; Της λέει : Την τάδε μέρα θα ποθάνω. Θα 'ρτης να με βοηθήσης; Ηπήεν αυτή την ημέρα που της έπενε (είπε) αυτός. - Της λέει : εγώ είμαι ο υιός σου κι αυτά που κάνεις μη τα κάνης. Είναι αμαρτία κ' ήχαθηνε από μπρός της. ( Η μάννα έκλεφτε).

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958)

Ο Ήλιος όταν βασιλεύη πάει στο σπίτι του. Η μάννα του του ετοιμάζει το φαγητό να φάη. Του ετοιμάζει ολόκληρο καζάνι. Όταν τρώη ο ήλιος η μάννα τον φεύγει γιατί φοβάται να την φάη κ' εκείνη γιατί δεν του φτάνει το φαεί.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Στην Μάλα πόρτα (=μικρή πόρτα) υπάρχει ένας γκρεμισμένος πύργος. Εκεί ήταν σα βασιλιάς κάποιος Μαντσούλας. Στον πύργο ερχόντανε το νερό από απόστασι 3 – 4 χιλιομέτρων. Λένε πως αυτός ο Μάντσουλας επροδόθηκε από τη γυναίκα. Ήταν γενναίος. Τον εκυνήγησαν να τον σκοτώσουν. Αυτός έτρεξε να γυρίση στον πύργο να αντισταθή. Η γυναίκα του όμως του είχε κλείσει τις πόρτες και είχε δέσει και την αδελφή του από τα μαλλιά. Όταν ο Μαντσούλας έφτασε απέξω στον πύργο και τον είδε κλειστό εφώναξε στην γυναίκα του να του ανοίξη. Αυτή όμως επροσποιήθηκε πως είναι άρρωστη. Τότε εφώναξε στην αδελφή του κι αυτή του αποκρίθηκε «Δεν μπορώ, αδερφέ μου, μ΄έχει δέσει η νύφη μου από τα μαλλιά.» Έτσι τον έπιασαν αυτοί που τον κυνηγούσαν. Πριν ξεψυχήση παρακάλεσε το παλληκάρι που τον σκότωσε «την γυναίκα μου να μην την κάμης γυναίκα σου. Όπως με επρόδωσε εμένα, θα προδώση κ’ εσένα. Να πάρης την αδελφή μου για γυναίκα σου».

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Μια φορά στην περιφέρεια της Μεσσαριάς ήτανε ένας που είχε βγη από πλοίο εκεί εξόριστος. Αυτός εκρυβότανε σε μια σπηλιά και τη νύχτα έβγαινε κ’ έκοβε στάχυα από το χωράφι κ’ έτρωε. Ο νοικοκύρης είδε τα φαγώματα κ’ εθάρειε πως τα τρώει λαγός. Εφύλαξε τη νύχτα για να τον πιάση το λαγό και έπιασε τον άνθρωπο αυτό. Τον πήρε ύστερα στο σπίτι του και τον έκανε γαμπρό. Του δώκανε το παρατσούκλι Λαγός, επειδή ο ιδιοκτήτης εκυνηγούσε να πιάση το λαγό που του έτρωε το σιτάρι. Απ’ αυτό το λαγό είναι οι Λαγουδάτοι που κατοικούν στον πολύκαρπο (στο συνοικισμό Μαντριά). Η ιστορία αυτή θα ‘ναι από καμμιά 300αριά χρόνια.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Εδώ στη Κέα παλαιά ονομαζόταντανε Ιουλίς. Ήρθαν οι Τούρκοι κ’ εβάλανε φωτιά κ’ εκαιγόντανε τα ελαιόδεντρα έξε μήνες μέχρι που καήκανε όλα και από τότε ωνομάσθηκε Κέα. Τότες ερημώθηκε ο τόπος κ’ εκατοικήσανε εδώ Νεράϊδες. Ύστερα ήρθαν από άλλους τόπους κ’ εκατοικήσανε φερτοί. Εμείς ήρθαμε από διάφορους τόπους. Μια μόνο οικογένεια παλιά έμεινε που λέγεται Χωματιανός. Υπάρχουν ακόμη εδώ από αυτήν την οικογένεια του Χωματιανού και κάθουνται στο Λιβάδι.(στην Κορρησία).

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)

Ο Όσιος Χριστόδουλος ήρθε πρώτα στη Λέρο κι από τη Λέρο επήε στην Πάτινο. Εμπαρκάρησε από το Παρθένι. Έχει ένα βράχο στην άκρη στη θάλασσα όπου ακκούμπησε τη χέρα ντου κ' έμεινε πάνω σημάδι ως σήμερα. Μετά έρριξηε το ράσο ντου πάνω στη θάλασσα κ' επέρασε στην Πάτινο.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958)

«
1
. . .
44
45
46
47
48
49
50
»

Search

Filters

Οι Καλικατζιάροι εβγαίνανε άμα νυχτώση. Παρουσιαζόντανε σαν αθρωπάκια μικρά, σα ζώα, κι άμα βρίσκανε κανένα τον επιάνανε στο χορό και του παίρνανε τη μιλιά.

Τα δαιμονικά όντα γυρίζουν το μεσημέρι και τα μεσάνυχτα.