Search

Now showing items 11-17 of 17

Όταν ένας σκοτωθή έξω σε ρουμάνι όποιος περάση απ' εκεί ακούει φωνές.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Το κλήμα το φύτεψε ο Νώε. Όταν έχωμε να πούμε πως είναι πολύ παλαιό λέμε οτι είναι - “από του Νώε τον καιρό”.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Ένας έπιασε ένα Καλιτσάντερο και τον έδεσε με βρούλλα. Τον είχε και του έκανε πολλές δουλειές. Τελευταία αυτός ευχαριστήθηκε και τον άφησε ελεύτερο κ'έφυγε. Ο Καλιτσάντερος είπε τότε ''όπως πάνε οι πόρδοι του, να πάνε και οι κόποι του. ''Αμέσως εχαλάσανε όλα τα έργα που είχε κάμει''.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Αυτόν δεν εχτιμήσανε να τον πάρουνε στη Σύνοδο. Λοιπόν τη νύχτα απός φύγανε οι άλλοι αυτός έβαλε ένα υπηρέτη κ' έκοψε τα κεφάλια των αλόγων κ' έβαλε το κόκκινο κεφάλι στο άσπρο άλογο και το άσπρο κεφάλι στο κόκκινο άλογο. Το πρωΐ ο Άγιος Σπυρίδων εκάθισε στο ένα άλογο και ο υπηρέτης στο άλλο. Οι άλλοι που δν του είχαν εχτίμησι όατν είδαν εσαστήσανε. Επήγαν εκεί κοντά. Ο Άγιος Σπυρίδωνας έπιασαε ένα κομμάτι κεραμίδι και το έσφιξε. Επήγε η φωτιά επάνω και το νερό κάτω έμεινε το χώμα στο χέρι του. Έκανε έτσι το θάμα του,

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Την έχομε για την γρίππη, την ιλαρά, και την ευλοημένη (ευλογιά). Η Αγία Βαρβάρα ήτο μια ωραία κόρη. Οι γονείς της ήτανε ειδωλολάτρες. Την κατατρέχανε οι νέοι να την παντρευτούν αυτοί δεν ήθελε και παρακάλεσε τον Θεό να της χαλάση το πρόσωπο με σπυριά για να μην την κατατρέχουν οι νέοι. Την κατέτρεχε κι’ ο πατέρας της. Αυτή για να σωθή έφευγε και όπως την κυνηγούσαν εσκίστηκε η γη και την κατάπιε έμεινε μόνο το κεφάλι της όξου κ’ έβαλε ο πατέρας της και της το κόψανε

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Όταν ο σοφός Σολομών έχτιζε την Αγίαν Σιών εκαθίσανε οι εργάτες να φάνε. Ένας εργάτης έδωσε μίαν ελιά στο δαίμονα να τη φάη. Ο δαίμονας επέταξε το κούκουτσο της ελιάς κ’ επήε στο μάτι ενός εργάτη και του το ‘βγαλε. Ο σοφός Σολομών τότε έπιασε αυτόν τον δαίμονα, του έβγαλε το μάτι και το ‘βαλε στον εργάτη που του ‘χε βγάλει ο δαίμονας το μάτι. Από τη γενιά αυτή του εργάτη, που επήρε το μάτι του διαβόλου είναι σήμερα αυτοί που ματιάζουν.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Ο ουρανός ήτανε μια φόρα πολύ χαμήλος κ' η θάλασσα πολύ ρηχιά. Τον ουράνον τον εφτάνανε και τον εγλείφανε τα βούδια. Τότες ο ουράνος είπεν της θάλασσας : “Δώσε μου ύψος να σου δώσω βάθος” Και ο ουρανός υψώθηκε κ' η θάλασσα εβάθυνε.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

«
1
2