Αναζήτηση

Αποτελέσματα 11-20 από 42

Την 'Αιά Καλή την καταράστηκε η Παναγιά, γιατί την εκατηγόρησε πως τάχα έτρωε μετά τη θλίψι που σταύρωσαν το Χριστό, γιατί εί'ε την Παναϊά που μιλούσε μέσα στο σπίτιν της μ' άλλες γεναίκες κ(αι) εκείνη την ώρα η Παναγιά κάτι της δώσαν κ' έτρωε και περνούσε η Αιά Καλή και της είπε : Μάννα είσαι κ' εσύ ο γυιός σου να 'ναι στο σταυρό κ' εσύ στο φαΐ. Τότε η Παναγιά θύμωσε πολύ και της λέει : Αγιά Καλή ως μ' έκαψες πάντα καμένη να 'σαι να μη σου κάνουν εκκλησιά να μη σε λειτουργάνε.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Μια βολάν μια καλομοίρα (νεράϊδα) είχε κρεμασμένο σ’ ένα g λάο το παιΐν της κ’ εχόρευγε με τις άλλες εχορεύγασι, ένας τσουπάνης τις εί’ε κ εί’ε και το παιΐ που ‘το μέσ’ στο άνεμα και σκέφτηκε ‘ά πάρη το παιΐ για να το ακολουθήση η καλομοίρα και (ν)α ‘ίνη γεναίκα του γιατί είχε ‘κούσει πως άμα κατορθώσης και πιάσης απ’ την καλομοίρα κάτι την κάμνεις γεναίκα σου επειδή ‘εν ημπορεί ‘ά φύη άμα (δ)εν πάρη το ‘ικός της πράμα, φεύγει της η δύναμι. Το πήρε αυτός όλο χαρά κ(αι) επάαινε στο χωριό η καλομοίρα ‘έν τον επήρε χαμπάρι άμα τον επήρε τον εκυνηήσασι και τον προφτάσασι και πήρασι το παιΐ χωρίς ‘ά το καταλάβη αυτός κ’ έμεινε αυτός χωρίς ‘ά ‘χη τίποτε.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Άμα ένας αδικοσκοτωθή λέουμε ότι φωνάζει και ακούομε τον αντίλαλό του. Ένα παιί το 'στειλε η μάννα του 'ά πά' α φέρη θάλασσα για (ν)α ζυμώση γιατί δεν είχε αλάτσι για να ζυμώση. Το παιί πήε στα Αρφανά (νοτίως) γιατί εκεί είχε μάντρα κ'ήθελε 'α πάρη γάλα (ν)α πιή. Άμα ήπιε το γάλα πήε (ν)α κατέβη απο τον εγκρεμνό και έτσι που εκρατούσε τα μπουκάλια έπεσε απο τον εγκρεμνό κάτω και σκοτώθηκε κι απο τότε ακούομε τον αντίλαλο του. Λέουμε ότι σκοτώθηκε γιατί άμα τον έστελε η μάνα του δεν ήθελε 'ά πά' και τον καταράστηκε (ν)α πά' και (ν)α μη γυρίση και δεν γύρισε.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Το πρόβατο είναι βλογημένο και το κατσίκι είναι καταραμένο γιατί άμα οι Οβραίοι εκυνηούσαν το Χριστό έτρεχε (ν)α κρυφτή και μπήκε σε μια μάντρα απ’ αρνιά και κατσίκια κ(αι) επήε αμέσως σπουτασμένος (βιαστικός) ‘α κρυφτή πίσω αφ’ τη κατσίκα, η κατσίκα μόλις τον είδε που πήε πίσω του εσήκωσε την νουράν της και πρόδωκεν τον κι ο Χριστός την καταράστηκε κ(αι) επήε κ’ εκρύφτη πίσω αφ’ το πρόβατο που τον καλοδέχτη και πήρε απ’ το Θεό την ευλογία του.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Η αλεφαντού (ή καλαφαντάρης) είναι ευλοημένος απ’ το Θεό γιατί έκρυψε το Χριστό τον καιρό που τον εκυνηούσαν. Όταν τον κυνηούσαν το Χριστό πήε κ’ εκρύφτη μέσα σ’ ένα παλιόσπιτο και καθόταν εκεί απ’ όξω περνούσαν οι Εβραίοι ψάχναν και ‘υρεύγαν τον και θωρούσαν παντού φτάσαν κι σ’ αυτό το παλιόσπιτο, όμως η αλεφαντού αγαπούσε το Χριστό πολύ κ’ έτρεξε κ’ έκαμε κάγια (ιστό) στην πόρτα κ’ οι Οβραίοι μόλις είδαν την κάγια μπροστά φύαν κ’ έτσι ο Χριστός εγλύτωσε.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Ο ίδιος είχε ‘δη πάλι τα μεσάνυχτα που ερχόνταν στην εκκλησά εκεί πάλι στον Άλιτα μια γουρούνα, σκρόφα που τη λέομε (ν)α τον παίρη α’ό πίσω. Άμα έφτασε στα σκαλιά της εκκλησιάς η σκρόφα τον έφηκε πίσω τότε επηχήστη (=θύμωσε) και την εκαταράστη: Ας τον όξω από δουά. Ύστερα ήμπε μέσ’ στην εκκλησία κ’ ήψε τα καντήλια κ’ ύστερα τον κοίταξε ο παπάς και είχαν στραβήσει τα μούτσουνά του και είχαν πάει στα πλάια και του ‘πε: Είντα που ‘παθες κ’ είσαι έτσι - Πώς έτσι του λέει κι είπεν του ο παπάς κ’ εκείνος είπε πως βρήκε μια σκρόφα και την εγλαστήμησα και τότε εκαταλάβαν ούλοι πως ήτο έξω απ’ έ’ώ και του πέρασε ο παπάς ευχή κ’ έγινε καλά. [Ο ίδιος= Ένας που ‘τανε κράκτης (=καντηλανάφτης) χρόνια σεράντα στην εκκλησά των Νικειών, στα Εισόδια της Παναγιάς.]

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Εδούα είναι το ηφαίστειο, το ηφαίστειο βράζει και κάνει σεισμό άμα αναστενάζει ο Πολυβώτης, εκεί μέσα στο ηφαίστειο είναι ο Πολυβώτης πλακωμένος. Ο Ποσειδών μάλωσε με τον Πολυβώτη και νίκησε ο Ποσειδών τον Πολυβώτη και τον έρριψε κάτω αφού του έρριψε μια μεάλη πέτρα κι όποτε ο Πολυβώτης κουραστή απ’ το βάρος κι αναστενάξει τότε κάνει σεισμό, το στόμα του Πολυβώτη είναι αυτό εδούα το ηφαίστειο.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Άμα σταύρωσαν το Χριστό η Παναγιά όταν ‘ύρισε στο σπίτι της έβαλε και εμαέρεψε σύκα κ’ ήπιε το ζωμό, εκεί που έπινε το ζωμό περνούσε η Αγιά Καλή και της λέει: Μωρέ μάννα ‘εν ηντρέπεσαι εσύ (ν)α τρως και να κάμης έτσι κι ο γυιός σου μόλις να ‘ναι σταυρωμένος τότε η Παναγία θύμωσε με την Αγιά Καλή που της είπε έτσι και της είπε (ν)α φύη κι να μην είναι πια Αγιά.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Τα μαλλιά της Παναγίας είναι λουλούι το λέμε έτσι γιατί όταν η Παναγία ερχόταν απ' το Χριστό που τον είχαν πιάει απ' τον καημό της ετράβα τα μαλλιά της και τα δίχτε πάνω στους κλάδους κ' ε' ίνηκε αυτό το φυτό.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Το Σαραντάμερο βγαίνουν οι καλοκαζάρες. Αυτοί βγαίνουν τα μεσάνυχτα και πααίνουν ίσια το νεκροταφείο, έτσι τους έχ'ο θεός γιατί έχουν γεννηθή μαζί με το Χριστό, ο πατέρας των κ'η μάννα των έχουν πέσει μαζί του Βαγγελισμού. Μια Καλοκαζάρα πήε σε μια γεναίκα που 'λεθε κριθάρι και γύρναγε αυτή το μύλο (=χερόμυλο).

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Αναζήτηση

Φίλτρα