Search

Now showing items 11-20 of 30

Τα παλιά χρόνια έρχονταν ιδώ ληστές κ’ εμαζεύαν τα ζώα και τα παίρνανε οι κάτοικοι εκλεινότανε μέσα στο Κάστρο

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1963)

“Στα χρόνια του προσπάππου μου, όπως μου 'λεγε ο παππούς μου, ήπεσε χολέρα στο νησί κ' ηξεκλήρισε το νησί. Εμείναμε μόνο τριάντα χωρικοί και έξε ναυτικοί.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1963)

Ο Χριστός όταν τον εκυνηγούσαν οι Οβραιοί να τον πιάσουν εκρύφτηκε στον απήγανο. Τα τρία κουκκάκια που έχει κάθε κλωνάρι του τα κάνουνε φυλακτό.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1963)

Στον Πρίνο (=τοποθεσία 1 ½ ώρα από το χωριό προς Β.) ήμασταν, ήτανε Οκτώβρις, μαζί με τον άντρα μου κ’ είχαμε κ’ ένα παιδί: του παιδιού του ζήτησε ο αφέντης του (=πατέρας) να του βάλη ψωμί να φάη με την ελιά. Ήτανε μεσημέρι. Ο αφέντης ήτανε απάνω στο δέντρο. Λέω του εγώ «Κατέβα να φάμε» εκείνος δεν ηκατέβηκε. Εγώ δεν ηπρόλαβα να πιάσω ψωμί να φάω και σαν άνθρωπος με έσπρωξε και μ’ έρριξε στον τοίχο. Η μιλιά μου επιάστηκε. Ύστερης η μητέρα μου επήε τον παπά στο μέρος αυτό κ’ έκαμε αγιασμό κ’ εξόρκισε το κακό. Τότε που πήγε ο παπάς να κάμη τον αγιασμό, η μητέρα είχε κάμει και πιτταράκια με το μέλι και τα πήγε και τ’ άφηκε στο μέρος που ήπαθα. Ήκαμα ένα μήνα να μιλήσω.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1963)

Το χάρο το έχομε με σπαθί. Στους μαρτωλούς έρχεται σαν κλέφτης και παίρνει την ψυχή των. Στους καλούς έρχεται με γέλοιο κι οπ άνθρωπος είναι γελαστός.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1963)

Στο Άγιο Πνέμα (τοποθεσία) κοντά ήτονε ένα εκκλησιδάκι ο Άγιος Κωνσταντίνος. Εκεί ένα βράδυ εμπήκανε να κοιμηθούνε 13 άθρωποι κ’ εξυπνήσανε έξε. Ήσαν σημαδεμένοι από την αρρώστια. Έτσι εκαταστράφηκε ο κόσμος εδώ. Ήρθανε μετά εδώ διάφοροι κ’ εκατοικήσανε, Κρητικοί, Σιφνοί και άλλοι.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1963)

Του Άϊ Σπυρή (= Άγιος Σπυρίδωνος) έχω ακουστά πως ένας μια φορά έκανε σπορειό στη ράχη του Ξερόκαμπου (= τοποθεσία προς τα δυτικά από το χωριό). Ήρχε ένας αέρας κ' επήρε τα βούδια μαζί με το σύνεργο (= άροτρον και ζυγός) και τα επήε μακριά στη ράχη στα Μεροβίδια = Μεροβίγλια

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1963)

Άμα γεννήση η γυναίκα αμέσως βάζουνε στο τραπέζι ένα ποτήρι νερό και γλυκό γιατί “θα έρθουν οι Μοίρες να το μοιράσουν το παιδί ή καλά θα πάη ή κακά”. “Οι Μοίρες το μοιρνούνε το παιδί”. “Μια βολά ήτανε ένας που ήκαμε η γυναίκα του ένα παιδάκι, παλληκάρι. Αυτό το είχανε οι Μοίρες μοιρασμένο να γενή 17 ή 18 χρονώ κ' ύστερης θα πάη σ' ένα πηγάδι και αν είναι ανοικτό θα πάη μέσα να πνιγή. Ήρχε η ώρα που το 'χανε πογραμμένο οι Μοίρες. Το παιδί επήγε στο πηγάδι κ' ήπαιρνε βόρτες βόρτες πάνω στο πηγάδι, που ήτανε κλεισμένο κ' ετελείωσε, ήσκασε. Οι γονεί το ξέρανε πως ήθελα πνιγή και είχανε κλειστό το πηγάδι. Και όμως το παιδί όταν ήρχεν η ώραν του ήσκασεν απάνω στο πηγάδι.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1963)

Μια φορά ήρτε η αστένεια, η Βλογιά, πάνω στον τόπο μας (τω 1915). Επικαλέστηκα την Αγία Βαρβάρα και βλέπω το βράδυ στον ύπνο μου πως ήρτε μια γυναίκα κ’ είχε κ’ ένα πρόβατο μαζί. Εμπήκε μέσα στο σπίτι κ’ ήρμεξε γάλα από το πρόβατο. Της είπα «Ποια είσαι κυρία μου;». Δε μου είπε όμως. Μετά την αρώτησα, τι θα γίνουν οι άνθρωποι και μου είπε «όσοι κάνη χρεία, θα ποθάνουν». Την άλλη μέρα εφύγαμε κ’ επήγαμε στον Άϊ Γιάννη το Θεολόγο και είδα στην εικόνα της Αγίας Βαρβάρας που ήταν η ίδια γυναίκα πού ήρθε στον ύπνο μου. Η Αγία Βαρβάρα μας εφύλαξε τότε από την αρρώστια. Από τότε, 1915, είναι έθιμο να εορτάζεται από όλον τον κόσμο του νησιού η Αγία Βαρβάρα. Την παραμονή από το μεσημέρι σταματούν όλες τις δουλειές και ετοιμάζονται για την εορτή. Πάνε όλοι στην Εκκλησία. Γίνεται και λιτανεία της εικόνος της Εδηγήτριας και της Αγίας Βαρβάρας στο χωριό. Το βράδυ της εορτής, 4 Δεκεμβρίου, κατεβαίνουν στην παραλία της Ψάθης. Εκεί υπάρχει παρεκκλήσι της Αγίας Βαρβάρας στην τοποθεσία Αγία Καλή. Γίνεται εσπερινός στο παρεκκλήσι. Απ’ εκεί θα πάνε πιο πέρα στο παρεκκλήσι του Αγ. Σάββα όπου γίνεται ο εσπερινός του Αγίου Σάββα

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1963)

Στου προσπάππου μου τον καιρό είχανε το μαντρί τους στο Σκιάδι (τοποθεσία στον μέσον του νησιού προς δυσμάς. Είναι βράχος που μοιάζει σα σκιάδι = καπέλο). Ήτανε απόγεμα κ’ ηπήαινε το παιδί να πάρη τα πράματα (= πρόβατα και γίδια), να τα φέρη στη μάντρα. Όταν εγύρισε στη μάντρα δεν εμιλούσε. Τότε ο πατέρας του ανέβηκε στο βουνό κ’ εφώναξε: «ω Καλές Κεράδες, ώ καλές κεράδες, φέρετε τη φωνή του παιδιού μου». Και το παιδί μίλησε.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1963)

Search

Filters

Τα παλιά χρόνια έρχονταν ιδώ ληστές κ’ εμαζεύαν τα ζώα και τα παίρνανε οι κάτοικοι εκλεινότανε μέσα στο Κάστρο

“Στα χρόνια του προσπάππου μου, όπως μου 'λεγε ο παππούς μου, ήπεσε χολέρα στο νησί κ' ηξεκλήρισε το νησί. Εμείναμε μόνο τριάντα χωρικοί και έξε ναυτικοί.

Ο Χριστός όταν τον εκυνηγούσαν οι Οβραιοί να τον πιάσουν εκρύφτηκε στον απήγανο. Τα τρία κουκκάκια που έχει κάθε κλωνάρι του τα κάνουνε φυλακτό.

Το χάρο το έχομε με σπαθί. Στους μαρτωλούς έρχεται σαν κλέφτης και παίρνει την ψυχή των. Στους καλούς έρχεται με γέλοιο κι οπ άνθρωπος είναι γελαστός.