Search

Now showing items 11-20 of 25

Στα παλιά χρόνια, στον πατέρα μου, εβλέπανε τον Άϊ Δημήτρι πά στο άλογο, κ' εφαίνετο πως επήαινε πά (= πάνω) στα δέντρα προς τον Άϊ Χαράλαμπο. Κ' εκεί στον Άϊ Χαράλαμπο εφαίνετο ένα μουλαράκι, κ' εχορεύγανε το άλογο με το μουλαράκι. Το μουλαράκι αυτό ήταν το καλόν του (δηλ. Το καλόν του Αγίου Χαραλάμπου)

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Μια φορά έβγαλε ο βασιλέας διαταγή να κόψουν τους γέρους γιατί το ψωμί ήταν λίγο. Ο ένας έκρυψε τον πατέρα του. Όταν τελείωσαν εφώναξε ο βασιλιάς τους νέους και τους λέει «εκόψετε τους γέρους». Λένε αυτοί «ναι». Λέει ο βασιλιάς ύστερα «θέλω αύριο ναμου πήτε ποιος θα πρωτοδή τον ήλιο. Όποιος δε μου πη θα τον κόψω». Επήγαν όλοι να κοιτάξουν ποιος θα τον πρωτοδή. Αυτός που ΄χε κρύψει τον πατέρα επήε και του το ‘πε. Λέει ο γέρος. «Μη φοβάσαι θα πας εκεί. Όλοι θα κοιτάζουν ανατολικά, εσύ θα κοιτάζης δυτικά γιατί ο ήλιος όταν πρωτοβγή φαίνεται στη δύση. Έτσι έκαμε ο υιός του και είδε πρώτος τον ήλιο και το ‘πε του βασιλιά. Ο βασιλιάς εκατάλαβε πως κάποιος τον οδήγησε. Άλλη φορά τους λέει: Θα πάμε στην άμμο και θα μου φτειάξετε ένα κορδόνι (= γραμμή) στην άμμο, ούτε φαρδύ ούτε στενό και ίσιο. Όλοι τα μπερδέψανε το πράμα ήτο δύσκολο. Πάει το παιδί και το λέει στον πατέρα του. Λέει του ο γέρος «Μη φοβάσαι». Το πρωί πάει το παιδί στον πατερα του λέει όταν θα πάτε εκεί πέρα να του πήτε φτειάξε μας εσύ λίγο, πέντε έξε αργιές για το βλέπωμε να το φτειάξωμε το ίδιο, όπως το θες. Άμα του ‘πε το παιδί έτσι του βασιλιά του λέει ο βασιλιάς, «Ποιος σε διάταξε και μου είπες έτσι». «Κανένας» Πες μου την αλήθεια. Τότες αναγκάστηκε και του είπε ότι του τα είπε ο πατέρας του και ότι τον έχει κρυμμένο στο κατώϊ και του δίνει από το ψωμάκι που ‘χε κ’ έτρωε. Τότε καλεί και τους άλλους και τους λέει: «Αυτός έκρυψε τον πατέρα του και του δίνει να τρώη από το ψωμάκι του. Εσείς γιατί τους κόψατε. Από τότε έπαψαν να σκοτώνουν τους γέρους.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Ο Προφήτης Ηλίας ήταν μέσ' τη θάλασσα κ' εβαρέθηκε τη θάλασσα κ' επήρε ένα κουπί κ' εβγήκε όξω. Άμα απάντεχε κανένα χωρικό του έδειχνε το κουπί και τον αρωτούσε : τι έιναι. Εάν έλεγε κουπί, δεν εσταματούσε. Επήγαινε πιό πέρα έφτασε ψηλά στο βουνό κι αρώτησε ένα χωρικό τί είναι και του είπε οτι είναι φτυάρι, που φτυαρίζουν το χώμα. Τότε λέει ο Προφήτης Ηλίας “Εδώ θα μείνω”. Από τότε χτίζουν τις Εκκλησιές του προφήτη Ηλία στα βουνα

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Η μητέρα του σιταριού του είπε. “Παιδί μου θα σε αλέσουνε, θα σε ζυμώσουνε, θα σε ψήσουνε, ύστερα θα σε φάνε, μην στεναχωρηθής”. Ρώτα το παιδί. “Αν με ξανακάψουμε στα κάρβουνα” Λέει η μητέρα “Τότε κάψε τους κ' εσύ”. (Δηλαδή άφησε τους να πεινάσουν, διότι όταν σε ξανακάψουν και σε κάμουν φρυγανια, τότε θα χρειάζονται περισσότερο ψωμί.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Την ιστορία του Καλιτσάντερου που πήγε στο σπίτι ενός να του φάγη το κρέας και ερώτησε αυτόν που το έψηνε πως λέγεται ''ο απατός μου'', μου την διηγήθη εκτός απο τον Γεώργιον Νικ. Γιάκα, ετών 80 δημοτικού εις τον Αρμενιστήν και ο Δημ. Κουτήφαρης, ετών 85 αγράμματος εις το Τραγοστάσι. [Βλ. Σελ. 43 -44 του αυτού χειρογράφου].

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Ένας ξένος, σαν περιηγητής ήτο, ήθελε να πάη στο Φανάρι (Φάρον) στον πάπα. Ερώτησε αυτός ένα Καριώτη να τον οδηγήση να πάη. Λέει του έχει μονοπάτι αλλά δε θα το βρης, αλλά χάλα χώρον (=απ’ εδώ κι απ’ εκεί) θα πας. Όταν ήκουσε τη λέξι αυτή ο ξένος έβγαλε ένα τευτέρι και την έγραψε. Είπε για εμείνασι άνθρωποι εδώ στην Ικαρία από παλιά, πειδής ηύρισκε αρχαίες λέξεις.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Ένας άλλος στην προσπέρα βλέπει τη νύχτα μιαν άσπρη κατσίκα κ'επέρνα και τρέχει και πιάνει τη βάνει τη κάτω να τη σφάξη και χάνει απο μπρός του και την κατσίκα και το μαχαίρι το. Σε πολύν καιρόν έτυχε να πάη στη Μύκονο αυτός ο άνθρωπος κ'επήε σ'ενός παπά του σπίτι. Η παπαδιά τον εφιλοξένησε, του έδωσε να φάγη και έβαλε πάνω στο τραπέζι για μαχαίρι το μαχαίρι του πού 'χε χάσει. Αυτός δεν μπορούσε να καταλάβη πως ευρέθηκε εκεί το μαχαίρι του. Λέει του η παπαδιά ''θυμάσαι μια φορά που έπιασες μια κατσίκα να τη σφάξης;'' Λέει του ο παπάς ''Η παπαδιά είναι απο αυτές που βγαίνουν το σαραντάμερο και γυρίζουσι.''

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Ήτανε παλιά έθιμο να χαλούν (σκοτώνουν) τους γέρους. Σε μια πολιτεία ο βασιλειάς είπε, να κοιτάζουνε όταν θα βγη το καινούργιο φεγγάρι. Όποιος το πρωτοδή θα πάρη δώρο. Ένας είχε κρύψει τον γέρο πατέρα του και δεν τον εχάλασε πάει στον πατέρα του και του λέει ότι αυτό και αυτό γίνεται, όποιος πρωτοδή το φεγγάρι έχει ένα δώρο μεγάλο. Άκουε, του λέει ο γέρος, «Αυτοί θα βλέπουν ανατολικά για να το ιδούν, εσύ θα βλέπης δυτικά κ’ έτσι θα το πρωτοδής». Έκαμε αυτός όπως του ‘πε ο γέρος και είδε πρώτος το νέο φεγγάρι. Τότες του λένε. «Εσύ έχεις γέρο φυλαγμένο». Αναγκάσθη να το μολογήση. Από τότες έπαψαν να χαλούν τους γέρους».

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Η Αγία Λεσβία είχε κοιμηθή στην Πάρο κ΄επήγανε οι πειρατές και την κλέψανε και την φέρανε στην τοποθεσία Στάβλος και Μάραθος στη Πέρα Μεριά Ικαρίας. Την κρύψανε μεσ’ σε μιαν καμάρα (= σπηλια). Όταν την εβάλανε εκεί μέσα οι πειρατές εφύγανε κ’ εχαθήκανε. Κάποιος χωριανός εκεί πέρα είχε μια σκύλα κ’ επήγε κ’ εγέννησε εκεί στην κάμαρα την νύχτα τον ενείρευγεν η αγία Λεσβία και του έλεγε. – «Έλα να πάρης τη σκύλλα σου που εγέννησε επάνω μου». Αυτός δεν ήξερε που ήταν γεννημένη. Λοιπόν της έδεσε πάνω της άχερα για να τα μπλάζη (σκορπίζει) στο δρόμο και να την βρή που θα πάη. Όπου τη βρήκε στην κάμαρα κ’ είχε τρία σκυλιά. Τον ‘νείρεψε η αγία Λεσβία, αυτά τα σκυλιά να μην τα χαλάση γιατί μια μέρα θα του χρειαστούνε του είπε ακόμη ότι είναι η Αγία Λεσβία και βρήκε τα λείψανα. Έχτισε εκεί στην κάμαρα ένα κιβούκλιο, μικρό εκκλησάκι. Μετά θέλανε να κάμουνε πανηγύρι κ΄ εσκέφτησαν να πά να πάρουν κατσίκια. Την νύχτα αυτός που βρήκε τα οστά είχε ένα κουμπάρο και του λέει, να πάμε να πάρωμε τα κατσίκια για το πανηγύρι. Εσυνεννοήθησαν να πάνε πέρα στην Προησπέρα να φέρουν τα κατσίκια. Την νύχτα έπεσε να κοιμηθεί ο κουμπάρος κ’ επερίμενε τον άλλον κουμπάρο να ’ ρθη να πάνε για τα κατσίκια. Την νύκτα, του φώναξε ο κουμπάρος, - «σήκω να πάμε για τα κατσίκια». Λέει - «τώρα μόλις έπεσα να κοιμηθώ». – «Όχι του λέει, σήκω απάνω». Σηκώνεται ο κουμπάρος και ντύνεται. Του φωνάζει – «Κουμπάρε περίμενε με». – Αυτός έφευγε. – «Λέει του απάντεχε». Αυτός του λέει – «απαντώ» δε του ‘λεγε απαντέχω». Επροχώρησαν κ’ έφτασαν στις Κάτω Ράχες, στην τοποθεσία - «Στου Να». Όταν φτάσανε εκεί ο κουμπάρος που πήγαινε μπροστά έγινε σύννεφο κ’ εγυρεψε να τον καπακιάση να τον κχαλάση. Αυτός είδε αυτό το σύννεφο που ήταν να τον σκεπάση εφώναξε τα τρία σκυλιά, που τον είχε ‘νειρέψει η Αγία Λεσβία, να μην τα χαλάση και τα είχε ονοματίσει Τσαγκού, Περιστέρι, και Χελιδόνι. Εφώναζε τα σκυλιά - «Να Τσαγιού, να Χελιδόνι, να Χρυσό Περιστέρι». Εχύθασαν τα σκυλιά και το κόψανε αυτό το σύννεφο και το διαλύσανε. Πέφτει ο άνθρωπος αποκάτω σε μια πέτρα και πάνε τα σκυλιά και ψοφήσανε στα πόδια του. Μετά εσηκώθη και πήε στην Προϊσπέρα και ετάχτηκε όπου ξημερώθη να χτίση μιαν εκκλησία. Εκεί που ‘ξημερώθηκε έχτισε τον Άγιο Θεολόγο που είναι ως σήμερο

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Άμα ερχότανε η πανούκλα ερχότανε μ' ένα καΐκι, κ' είχε διαταή να πάρη εκατό, αλλά εχανόντανε πολλοί. Λέγασι πως ήτανε μια γυναίκα, μια γριά.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Search

Filters

Άμα ερχότανε η πανούκλα ερχότανε μ' ένα καΐκι, κ' είχε διαταή να πάρη εκατό, αλλά εχανόντανε πολλοί. Λέγασι πως ήτανε μια γυναίκα, μια γριά.