Αναζήτηση

Αποτελέσματα 181-190 από 192

Όταν ήμα μικρός, λένε πως στσι Κουτσουπιές μαζεύονται Νεράϊδες. Πολλοί στους Αντιπαξούς λένε πως το μεσημέρι εβλέπανε Νεράϊδες ντυμένες στα άσπρα σαν νυφάδες. Εδώ στσι Κουτσουπιές το ‘χομε αϊκουστά πως είδανε τη Νεράϊδα, ντυμένη στ’ άσπρα.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)

Ό Άης Νούφρης ήτανε σπανός κι εδεήθηκε στο Θεό να του δώση γένεια. Μα ο Θεός το παράκαμε και του 'δωσε ναν τα 'χη ως τα γόνατα.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)

Κι οι στρίγγλες πάνε στσι Κουτσουπιές. Μια φορά η μάννα μου, μαζί με μία γειτόνισσα (είναι πεθαμένες τώρα), επηαίνανε στη Γλύφα, κάτω στη θάλασσα, προς τη Λάκκα, για νερό. Βλέπουν από μακριά μια γυναίκα ψηλή στα ολόασπρα. Ήτανε φεγγάρι μεσάνυχτα και ξεγελαστήκανε, πως είναι πρωΐ. Ενομίσανε πως είναι μια γειτόνισσα άλλη, κι επίαινε στην αδερφή της. Της φωνάζουνε λοιπόν: «Μάχη! Μάχη!, κι αυτή προχωρούσε, δεν τους έδωσε απάντησι. Τότες το καταλάβαινε οι γυναίκες πως είναι στρίγγλα, εκάμανε το σταυρό τους κι εγυρίσανε πίσω. Εγυρίσανε με τις ξέστες άδειες στο σπίτι και δεν ξαναπήγανε νύχτα. [ξέστες= στάμνες]

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)

Η στρίγγλα δεν ακούστηκε ποτέ να κάμη κακό, ούτε μιλάει. Φέρνει το φόβο.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)

Το νησί το σταυρώσανε. Ήρθανε από την Ήπειρο, να πρωτοκατοικήσουνε, όταν ήταν έρημο το νησί, ακατοίκητο και το σταυρώσανε πρώτα με 4 σταυρούς. Υπάρχουν οι 4 σταυροί. Ένας στην Κακή Λαγκάδα (κοντά στο χωριό –Βόρειο- μέρα), άλλος προς τον Ορθόλιθο, άλλος στον Οζιά, στο Μογγονήσι, κι ο άλλος στου Μηνά, στη Λαντέρνα τση Λάκκα. Ξύλινοι σταυροί, μπηγμένοι μέσα σε κουκούτρια (Φαίνονται 1-2).

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)

Ο Άη Χαραλάμπης έδιωξε την πανούκλα και τότες εφτιάξανε την ίδια μέρα την εκκλησία ξύλινη και κατόπι την εχτίσανε.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)

Μια γυναίκα ετηγάνιζε ψάρια. Του ‘πανε πως οι Τούρκοι πήρανε την Αγιά Σοφιά. Λέει: Αν ζωντανέψουν τα ψάρια τότε κι η Αγιά Σοφιά θα Τουρκέψη. Και τω όντις τα ψάρια εζωντανέψανε. Και έτσι το πίστεψε.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)

Στου παπά τ’ αλώνι (αντίκρυ, στην Ήπειρο, απάνου από την Πάργα). «Βάνω πλώρα, με του παπά τ’ αλώνι!». Λένε πως εκεί ήταν ένας παπάς που αλώνιζε τις Κυριακές, που δεν έκανε, κι εβούλιαξε το μέρος μαζί με τον παπά.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)

Στα Κοντέικα (ερείπια στη σειρά). Οι Κοντέοι (πρώτοι ιδιοκτήτες του τόπου, κυρίαρχοι της νήσου) εκατοικούσανε εδώ στα Μακράτικα δυτικά. Σώζουνται ερείπια από τα σπίτια τους. Λένεακόμα πως υπάρχουνε λεφτά πολλά, αλλά είναι στοιχειωμένα. Τα στοιχειώνανε σκοτώνοντας έναν άνθρωπο (δούλο τους) να τα φυλάη. Όποιος μπορέση και δή το Μώρο, δηλ. το φύλακα αυτόν, θα του πή που είναι. (Νάν τόνε δή στον ύπνο του το Μώρο κι’αν του το πή, να το κρατήσει μυστικό. Γιατί αν πάς με άλλονε, τότε θα βρής κάρβουνα. Πρέπει να σκάψης μόνος σου, αλλά κ’ άν τα βρής, πάλι να μην το πής

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)

Είχε πάει στην Κεφαλονιά ένας δικός μας Δεσπότης από δω. (Παπά – Γεράσιμος Μάστορας, ο αδελφός του δεσπότη Ιωακείμ Μάστορας, επίσκοπος Παξών). Μια δαιμονισμένη του είπε: «Θα φύγω, αλλά θα πας στσου Παξοίς να βρης τη μάννα σου με μαύρο μαντήλι!» Κι όταν ήρθε στο Γάη, έμαθε πως πέθανε ο αδερφός του, που εγκρεμίστηκε από την ελιά.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)

«
1
. . .
16
17
18
19
20
»