Search

Now showing items 1-10 of 14

Παρόμοια παράδοσις επικρατεί και δια τον ναόν Κιτίου θεμελιωθέντα υπό των αγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ.

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)

Υπάρχει εν Πάφω μοσφιλιά θαυμάσια στολισμένη με πολύχρωμα ράκη, που οι εκ πυρετού και οι εκ ρευματισμών πάσχοντες προσδένουσι δια να απαλλαγώσιν της νόσου των. Τοιαύτη συνήθεια υφίστατο και δια μνήματι ως εν Φανερωμένη Λάρνακος. Εις το ορεινόν διαμέρισμα Λάρνακος γνωρίχομεν τρεις τριμιθκιές στολισμένες όπως η εν Πάφω μοσφιλιά. 1) Εις τον πρός Βάβλαν δρόμο εκ Λευκάρων κατά την τοποθεσίαν Σωτήρα ομώνυμον βουνόν (ή Σταυρί) δι' ύπαρξιν επ' αυτού ναού Σωτήρας. 2) Μεταξύ Βάβλας και Λάγιας κατά την ανεφανήν της τελευταίας και 3) Εις το αγίασμα της Παρσάτας ολίγον εκείθεν της θειοπηγής, δια την άλλοτε ύπαρξιν ναού της Παναγίας της Παρδάτας. Ο “Άης Νεπίος” είναι ο άγιος Πήγων ο μνημονευόμενος υπό του Λεοντίου Μαχαιρά εις το Χρονικόν του “¨Εις την Κουρδίκαν ο άγιος Πήγων και ο άγιος Χριστόφορος”, και υπό του Χάκεει (μετφρ. Παπαϊωάννου Β. Σελ. 287), “300 Πήγων εις την Αρόδαν”. Εκεί που ασκήτευσε (Κούρδακαν) υπάρχει θειούχος πηγή κατάλληλος δια δερματικά νοσήματα. Παρ' αυτήν δε η μοσφιλιά εις την οποίαν προσδένωσι τα ποικιλόχροα ράκη προς ίασιν των.

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)

Φέρεται οτι κάποια ευρωπαία είχεν εις την υπηρεσίαν της επιληπτικόν, ίσως τον Χατζηττοφή του Baldou, επιληπτικός αυτός είναι γνωστός, διότι ζητούμενος νύκτα ισχυρίζεντο οτι τον έπαιρνε ο Άϊς Γεώρκης εις Βυρητόν. Κατά παράδοσιν μάλιστα κάποτε, που τον εκλείδωσε στο δωμάτιον ο Μπάλτος συνέβη να σπάσει τα τζάμια του ηλιακού της οικίας Μπάλτου και να παρουσιάσθη ο λαωμένος κατάβροχος, διότι επέστρεψεν από την Βυρητόν καβάλλα στο άλογο του Άϊ Γεώρκου (του Κοντού)

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)

Ο φιλάργυρος παρά το βραχύ και την ματαιότητα του βίου θησαυρίζει. Το πάθος τούτο εμυθόπλασεν ο λαός. Φέρεται εις παραμύθια ότι φιλάργυροι ηξίωσαν να ταφώσι μετ’ αυτών τα χρήματά των. Συνετάφησαν κάποτε και δύο σακούλια φλουριά. Εν γνώσει τούτου πτωχός τις ανοίξας τον τάφον νύκτα, συνήντησεν τον διάβολον να ξυλίζη τον φιλάργυρον με τα σακούλια.

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)

Υπάρχουσι δύο εκδόσεις. Κατά την πρώτην , χωρικός εκ Πάφου άτεκνος και χωρίς κληρονόμον, επειδή εκάστοτε που ηύξανεν η περιουσία του, έβλεπε εις τον ύπνον του κάποιον να του επαναλαμβάνη ‘’είντα βασανίζεσαι, έν τζ’ έδ δικά σου, έν του Χατζησώζα που τήγ Καλαβασόν ‘’ εθύμωσε και αφού επώλησεν όλα τα κτήματα του έθεσε το αντίτιμον είς κορμόν δένδρου και το έρριξεν είς την θάλασαν λέγων συγχρόνως’’ άς τα πάρη τορά ο Χατζησώζας’’. Κατά την άλλην έκδοσιν χωρικός από την Ανατολήν εύρε θησαυρόν, και οσάκις εζήτει να πάρη χρήματα ημποδίζετο και ακούων έν ονείρω ‘’ είναι του Χατζηκώστα που τήγ Καλαβασόν’’, εθύμωσε, τον έκρυψεν είς ένα κούφωμα ξύλου, και έρριψεν είς την θάλασσαν.Μετά τινα χρόνον, ήλθεν εις Καλαβασόν, και αντιληφθείς είς ανώφλιν εξωθύρας μιάς κατοικίας το ξύλον και με τα χρυσά ηρώτησεν, αν ήτο το σπίτι του Χατζησώζα. Φιλοξενηθείς έμαθεν ότι το ξύλον ευρέθη είς το παραγιάλιν. Τότε ο ξένος διηγήθη τι του συνέβη, και επειδή ο Χατζησώζα τον ενόμισεν τρελλόναυτος με την κουνιάν έσπασε το ξύλον, και έπεσαν τα χρυσά. Επειδή δε ο ξένος δεν επήρε τα χρυσά, οι Χατζησώζα του έδωσαν πίττες δια να τρώγη, που είχαν νομίσματα. Ο ξένος στον δρόμον έδωσε τες πίττες του είς στρατοκόπους με τους οποίους συνέφαγεν.Αυτοί πάλιν φιλοξενούμενοι είς του Χατζησώζα τές έβαλαν εις την ‘’τάβλαν του φαγιού’’. Αντιληφθείσα αυτάς η Χατζησώζα τες εφύλαξε και ο θησαυρός έμεινεν του Χατζησώζα που τηγ Καλαβασόν.

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)

Λέγεται επί των πεισμόνως απαιτητικών. Κάποια κακή γρηά ηγόρασε πίτταν και ρέναν να φάγη με την κόρην της. Όταν ήλθε ο Ι. Χριστός, ως πτωχός, ζητών ελεημοσύνην, η κόρη φιλόπτωχος του έδωσεν την πίτταν και την ρέναν, ηρνείτο δε να ομολογήση τι απέγιναν οσάκις ηρωτάτο. Κάποτε μετά τον θάνατον της μητρός της η κόρη ήλθε μετά του συζύγου της εις τον κήπον τους και εκάθησαν κάτω από ανθισμένες αμυγδαλιές, που εβλάστησαν εις τον τάφον της μητέρας της. Από την αμυγδαλιάν έπεσαν πολλά άνθη απάνω της και ηρώτησαν τι έκαμεν «τημ πίτταν τζαι τηρ ρέναν». Η κοπέλλα εγέλασεν και ερωτηθείσα από τον άνδρα της διατί, εδιηγήθη την ιστορίαν της «πίττας και της ρένας».

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)

Υπάρχει ένα Πάφω μοσφιλιά θαυμάσια στολισμένη με πολύχρωμα ράκη, που οι εκ πυρετού και οι εκ ρευματισμών πάσχοντες προσδένουσι δια να απαλλαγώσιν της νόσου των. Τοιαύτη συνήθεια υφίστατο και δια μνήματα τούρκων εν Λευκοσία, δια τόπους αγιασμάτων και ναοί ως εν Φανερωμένη Λάρνακος. Εις το ορεινόν διαμέρισμα Λάρνακος γνωρίζομεν τρεις τριμιθικιές στολισμένες όπως η εν Πάφω μοσφιλιά. 1)Εις τον προς Βάλβαν δρόμο εκ Λευκάρων κατά την τοποθεσίαν Σωτήρα ομώνυμον βουνόν (ή Σταυρί) δι ύπαρξιν επ' αυτού ναού Σωτήρας. 2)Μεταξύ Βάβλας και Λάγιας κατά την ανεφανήν της τελευταίας και 3)Εις το αγίασμα της Παρσάτας ολίγον εκείθεν της θειοπηγής, δια την άλλοτε ύπαρξιν ναού της Παναγίας της Παρβάτας. Ο “άϊ Νεπίος” είναι ο άγιος Πήγων ο μνημονευόμενος υπό του Λεοντίου Μαχαιρά εις το χρονικόν του “εις την Κούρδικα ο άγιος Πήγων και ο άγιος Χριστόφορος”, και υπό του Χακέττ (μετφρ. Παπαϊωάννου Β σελ. 257)” 300 Πήγων εις την Αρόδαν”. Εκεί που ησκήτευσε (Κούρδακαν) υπάρχει θειούχος πηγή κατάλληλος δια δερματικά νοσήματα. Παρ' αυτήν δε η μοσφιλιά εις την οποίαν προσδένωσι τα ποικιλόχροα ράκη προς ίασίν των.

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)

Εις το προς Δ. του ναού πηγάδι, ρίπτουσι κουκιά ξηρά, που βυθιζόμενα παράγουσιν ήχον σαν μάσημα πολλών ανθρώπων. Τούτο πιστεύεται ότι προέρχεται από τους διαβόλους φυλακισμένους εδώ μεταξύ των οποίων και ένας ενοχλητικός που δεν ερρίπτετο εις το πηγάδι έως ότου η αγία Ελένη έρριψε το σπαθί της και του έκοψε το πόδι εξ ου ο τίτλος «το κουτσόν της αγίας Ελένης».

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)

Βούννου, βούννου δουλαππάτζιμ μου να κάμω το νημάτζιμ μου: (παμπάτζιμ μου να κάμω το νημάτζιμ μου (:παπάτζιμ μου) να πα να κατουρήσω ορέ λοή. Η παροιμία κατά την παράδοσιν οφείλεται εις το εξής: Κάποτε ένα κορίτσι που έκαμνε την νύκτα «δουλάππιν» διέκρινε κάτω από τον σοφά τα ποδάρια ενός κλέπτου. Αντί να φωνάξη, ήρχισε να τραγουδά ως άνω, με δυνατήν φωνήν, εώς ότου εξυπνήσας ο αδερφός της, ήλθε και ηρώτησε τι συμβαίνει. Αυτή του έδειξε τον κλέπτην και τον εβοήθησε να τον συλλάβη. Η παροιμία λέγεται δι’ όσους περίτρομοι προσπαθούσι να κρύψωσι τον φόβον τους. Υπάρχει όμως και άλλη παράδοσις (Πεδουλάς). Υπήρχε κάποιος Τρίμματος, ανθρωποφάγος. Εις τον Καλαπαναγιώτην μια γυναίκα την ώρα που επλάγιασε είδε κάτω από το στρώμαν της τον τρίμματον, και αντί να πλαγιάση εκάθησε πάλιν εις το δουλάππιν της τραγουδούσα δυνατά.

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)

Τοπική της Λυορουτζίνας παρά την οποίαν υπάρχει υπόγειον σπήλαιον, η “Αγία Βαρβανού”, ναός ίσως της αγίας Βάρβαρας. Εντός τούτου πιστεύεται οτι ο πάσχων από ελώδη θεραπεύεται αν αφήση τεμάχιον από τα ρούχα του. Το σπήλαιον είναι γεμάτον από λωρίδες ποικιλοχρόων υφασμάτων παντός μεγέθους. Εκ τούτου λέγεται και επί παντός δωματίου εν πλήρει ακαταστασία.

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)

Search

Filters

Παρόμοια παράδοσις επικρατεί και δια τον ναόν Κιτίου θεμελιωθέντα υπό των αγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ.