Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση ΛΗ"

Άδης = ο κάτω κόσμος

Λάσκαρης, Ν. (1924)

Άδος = Άδης, ο τόπος της κολάσεως εν Φαρασίω.

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Άι – Παντελεήμονα. Αυτός ήταν στον τόπο που 'ναι τώρα ο Μιχαήλ, αυτός έπαιρνε πρώτα τς ψυχές. Αυτός όμως ήταν λέημονας και δεν τς έπαιρνε. Κι κοντά μπήκε ο Μιχαήλ με τη σπάθα.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1961)

Άμα περνάη άνθρωπος κοντά στον τοίχο που χτίζομε ή θεμελιώνομε και πέση ο ήσκιος του και τον χτίσωμε λέμε πεθαίνει.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)

Άτζελος, ο επί χριστιανικής ευνοίας 1) ως υπηρέται του Θεού 2) ως ψυχοπομποί των δικαίων 3) μτφ. επί σωματικής καλλονής ανθρώπου: είναι όμορφος σαν άτζελος. - Είδα τον ατζελό μου ες να κλέψω τη δουλειά = πολλα έπαθον μέχρι ου αποπερατώσω την εργασίαν μου (τούτο κατεγράφη και εις παροιμία)

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1918)

Αγγελοκρούζω = τρομάζω άλλον, καταπλήσσω αιφνιδίως, εξολοθρεύω. Η λέξις εκ της θρησκευτικής παραδόσεως, καθ’ ήν άγγελος Κυρίον καταβαίνων ηπείχει τους ασεβείς (ιδίως εν τη Π. Δ.) και δια τεράτων κατέπλησσεν αυτούς ή και εξωλόθρευε. Αγγελόκρουσμα, το = αντικείμενον σφοδρού αιφνιδίου τρόμου. Αγγελοκρουσμός, ο = σφοδρός αιφνίδιος φόβος 2 αντικείμενον δυνάμενον να επιφέρη τοιουτόν τι "αυτή είν’ αγγελ...

Δένδιας, Μιχαήλ, Α. (1917)

Αγγελοκρούζω= δια της όψεως μου υπερβολικώς εκφοβίζω τινά. Αγγελοκρουσμός =πανικός, φόβος, ον εμπνέει τι απαίσιον την όψιν.

Δένδιας, Μιχαήλ (1915)

Αγγελοκρούμσα= πνέω τα λοίσθια.

Σκορδέλης, Βλ. (1873)

Αγγελοκρούομαι = ωνεώ τα λοίσθια, λαγωνιά

Ρέκας, Β. Δ. (1925)

Αγγελοκρούστηκα ή εκρούστηκα = μένω ινεός προβληθείς υπό αιφνιδίου τινός φόβου.

Σαλβάνος, Γ. (1925)

Αγγελοσκιάζομαι ή Αγγελοφορούμαι = παρατηρώ των σκιών του αγγέλου ες τα τελευταία του θανάτου μου.

Ζαράφτης, Ιωάννης (1919)

Αγγελοφόρησε - ο επιθάνατος είδε τον άγγελόν του.

Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1883)

Αγγιλοπαραστήκουμε= βλέπω τον μέλλοντα να λάβη την ψυχήν μου άγγελον. Ευχρηστεί δε μόνον εκ το γενικόν πρόσωπον του παθ. Αορ. της οριστικής: αγγιλουπαραστήθκε.

Οικονομίδης, Απόστολος Β. (1890)

Αδικοθάνατος = άδικος θάνατος. Αδικοθανατίζω = αδίκως αποθνήσκω.

Δένδιας, Μιχαήλ (1915)

Αθάνατον νερό

Αθάνατον νερό = το μυθολογούμενον εν παραμυθίου

Χαβιαράς, Δημοσθένης (1910)

Αι περί παραδείσου και κολάσεως ιδέαι, αι εν τω άλλω κόσμω αμοιβαί και τιμωρίαι νομίζονται ακριβώς ως περιγράφονται εις την Αγίαν Επιστολήν.

Σταυρακάκης, Ιωάννης (1909)

Ανqελοκρουσμένος= ο έχων του μελολοθανάτου την ότζιν κι ο ωχρός και περίλυπος.

Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α. (1920)

Αντζελουσιάζομαι = βλέπω τον άγγελον, ο οποίος αφαιρεί τας ψυχάς (εκ του άγγελος και συκάζομαι το οποίον παρά Κυπρίδες δεν σημαίνει επισκαζομαι, αλλά βλέπω εν ένδει σκιάς ‘ως εσσιάστηκα τον ‘’εύδεν την σκιάν του). Μεταζηρικής σημαίνει ψυχορραγώ, καθότι πιστεύεται, ότι μόνον οι ψυχαρραγούντες δίναται να ίδουν τον Άγγελον ή τον Χάρωντα να κάμνην τινα να τρομάζη, ως ο ψυχορραγών: ‘’αντζελόσσιασεν το...

Ερωτόκριτος, Ιωάννης (1920)

Απ' τ' Λαμπρή ώσα μη τς Αναλήψεως οι κολασμένοι είνι 'ς τ' Παραδείσου. Αυτό την κάν' ου Θιός για του χατίρ' του Χστού.

Μυρογιάννης, Εμμανουήλ (1919)

Απάνω κόσμος= ο κόσμος εφ'ου ημείς ζώμεν, όστις κατέχει την επάνω, την έξω επιφάνειαν της γής, αντιθέτως του κόσμου (κάτου κόσμου)εις ον ζώον οι νεκροί, όσις κατέχει την εσωτερικήν επιφάνειαν της γής κατά τας προλήψεις των αρχαίων, οι εκλκροτόμησαν και οι μεταγενέστεροι.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)