Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λουκάτος, Δ."
-
Αγίου κερί μην τάξης και μικρού παιδιού κουλούρα
Λουκάτος, Δ. (1936) -
Ανάθεμά τον πόχει και στερεύεται
Λουκάτος, Δ. (1952) -
Ανάλογα με τα χιόνια και τους Τούρκους
Λουκάτος, Δ. (1959)"Πως περνούσαν οι παλιοί; Ανάλογα με τα χιόνια και τους Τούρκους" Αυτά τα δύο δεινά εμάστιζον τους Έλληνας -
Απόμιν' η νύφ' στολ'σμέν!
Λουκάτος, Δ. (1940) -
Γιατρειά τσ' αγάπης, στέφανα
Λουκάτος, Δ. (1952) -
Η άφιξη βγάνει το κερί κι' η ρέουλα (=ρέγουλα) το λάδι
Λουκάτος, Δ. (1956) -
Κερί αγίου μη, τάξης και μικρού παιδιού κολλούρα
Λουκάτος, Δ. (1956) -
Κι απ' τον Τούρκο βάσανα κι απ' τσου κλέφτες βάσανα.
Λουκάτος, Δ. (1959) -
Μη bομέν'ς σα d' Gυριακούλα, νύφ' στολισμέν'.
Λουκάτος, Δ. (1940) -
Όποιος θέλει να ταξιδέψη, περί γιαλού θα κάτση!
Λουκάτος, Δ. (1960) -
Όποιος κυβερνάει το σπίτι του, κυβερνάει και τη ζωή του.
Λουκάτος, Δ. (1952) -
Όσα δε σων' η αλουπού, λέει οπώς είν' άγουρα
Λουκάτος, Δ. (1952) -
Οπού θα δώση, τάζει ογγιές κι' οπού δε δώση, λίτρες
Λουκάτος, Δ. (1952) -
Σαν το πρώτο μου στεφάνι εις τον κόσμο δεν εφάνη.
Λουκάτος, Δ. (1952) -
Σπίτι μου, σπιτάκι μου, προδοκαλυβάκι μου.
Λουκάτος, Δ. (1952)Το είπε, λέει, μια γιρά, όταν εγύρισε σπίτι της και ξαλάφρωσε, ύστερ' από τον περιορισμό της στα ξένα σπίτια. -
Σπίτι μου, σπιτκάκι μου και πορδοκαλυβάκι μου!
Λουκάτος, Δ. (1960)