Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Ταρσούλη, Γεωργία"
-
Είδ' ο σκύλος τη γενιά του κι' αναγάλλιασ' η καρδιά του
Ταρσούλη, Γεωργία (1938)Ειρωνικώς όταν συναντά τους όμοιους ή συγγενείς -
Είπ' η χέστρα της πορδούς: “Κάμε πέρα και βρωμάς”
Ταρσούλη, Γεωργία (1938) -
Είχε μαζευτεί η Σάρα και η Μάρα και το κακό συναπάντημα
Ταρσούλη, Γεωργία (1938)Δηλαδή πολύς κόσμος και πρόστυχος -
Εμακρύναν η ποδιές μας και κρυφτήκαν οι πομπές μας
Ταρσούλη, Γεωργία (1938) -
Εμένα, δε με γέννησε μάννα, με γέννησε μανιτάρα
Ταρσούλη, Γεωργία (1938)Λέγεται συνήθως υπό των παραπονουμένων διότι αδικήθησαν ή ελησμονήθησαν έναντι των αδελφών των -
Ευτούνος, αν τον εύρη κανένας γάιδαρος στο δρόμο θα τονε φάη
Ταρσούλη, Γεωργία (1938)Επί φοβουμένων ανύπαρκτον κίνδυνον -
Ευχή γονέων έπαρε και στο βουνό ανέβα
Ταρσούλη, Γεωργία (1939) -
Ζήσε, μαύρε μου, να φας τριφύλλια
Ταρσούλη, Γεωργία (1939)