Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Σάρρος, Δημήτριος Μ."
-
Ο λωλός λωλαίνει κι' άλλους
Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893) -
Ο ξένος αναπαύει δε θαραπεύει
Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)Ερμηνεία: Απατάται ο περιμένων αποπεράτωσιν εργασίας τινός μόνον παρά ξένου ον προσλαμβάνει εις την υπηρεσίαν -
Ο παράς είναι στρογγυλός και φεύγει
Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893) -
Ο πνιγμένος απ' τα μαλλιά του πιάνεται
Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893) -
Ο Χριστός πρώτα ευλόγησε τα γένεια του κ' ύστερα τον άλλον κόσμον
Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)Ερμηνεία: Έκαστος περί εαυτού μόνον φροντίζει -
Όλα διορθώνονται μονάχα του σπανού τα γένια
Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893) -
Όμορφος γραμμένος
Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893) -
Όμορφος σαν το λιοτήρι
Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893) -
Όντα πάϊνες εσύ εγώ έρχομουν
Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893) -
Όπ' να πάς όλ' η θάλασσα αλμυρή ναι
Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)Ερμηνεία: Επί υπερτιμήσεως γενικών -
Όποιος ανακατεύεται μετα σούλια τον τρων οι κόττες
Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)Σημείωση: Σούλια=σκύβηλα -
Όποιος γελάει πολύ, κλαίει και πολύ
Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)Ερμηνεία: Η δια την ευαίσθητον φύσιν του γελά κ' κλαίει πολύ κατά τας περιστάσεως ή δια την δεισιδαιμονίαν ότι ο πολύς γέλς τίκτει λύπην -
Όποιος ζήση ας ζώνεται
Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893) -
Όποιος μάθ' γυμνός ντρέπεται ντυμένος
Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893) -
Όποιος ντρέπεται πολλά καλά στερεύεται
Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893) -
Όποιος πάν ελπίζοντας απομνήσκει χέζοντας
Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)Ερμηνεία: Πρέπει νά ενεργώμεν καί όχι μόνον νά ελπίζωμεν