Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κακριδής, Ιωάννης Θ."
-
Έχει ζάψει για καλά
Κακριδής, Ιωάννης Θ. (1924) -
Έχει ζαφειρώσει αυτός
Κακριδής, Ιωάννης Θ. (1924) -
Έχω γυιό κι' έχω χαρά γιά θα γίνω πεθερά. Έχω κόρη κι' έχω πίκρα, γιά θα κάθουμ' όλη νύχτα στο δαυλί να ξενυχτά
Κακριδής, Ιωάννης Θ. (1924) -
Έχω κόρη κι' έχω πίκρα που θα νέθω μέρα νύχτα. Έχω γυιό κι' έχω χαρά που θα γίνω πεθερά!
Κακριδής, Ιωάννης Θ. (1924) -
Εβγ' ατσικνδά εμπ' αμπελοχά
Κακριδής, Ιωάννης Θ.Επί των ταχέως επιτελούντων τι άνευ της δέουσης προσοχής -
Εγύρισε 'γύρισε κι' έπεσε κι' αυτός στη λούμπα
Κακριδής, Ιωάννης Θ. (1924)Παρ΄ όλαι τας προσπαθείας του, κατείντησε και αυτός να καταστραφεί, δεν κατώρθωσε να διαφύγη την (συνήθη) καταστροφήν -
Εγώ είμαι δω σα ξένο μπαραμύθ'
Κακριδής, Ιωάννης Θ.Ερμηνεία: Φράση επί μηδόλως αναμειγινομένον εις την διοίκησην μήτ' οικίας -
Εγώ πάω του Θεού τη στράτα
Κακριδής, Ιωάννης Θ. (1924) -
Εγώ τον βαρώ στο τσεγκέλι τον λαγό!
Κακριδής, Ιωάννης Θ. (1924)Ειρωνικώς εγώ σκοτώνω τον λαγό κρεμασμένον, φονευμένον, τον αγοράζω δηλαδή -
Είμαστε ακόμα απελύματα τσάι δεν έχουμε ακόμα τίποτα!
Κακριδής, Ιωάννης Θ. (1924)Απελύματα = νέος έσμε κυψέλης μελισσών. Μετφ. Επί νεονύμφων -
Είναι κουδούνι στο μεθύσι
Κακριδής, Ιωάννης Θ. (1924) -
Είναι κουδούνι στο μεθύσι
Κακριδής, Ιωάννης Θ. (1924)