Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Βαλαβάνης, Ι."
-
Τον γυρευόν εποίκαν βασιλέαν και ξαν γυρευός έτον
Βαλαβάνης, Ι. (1886)Ο επαίτης εις βασιλείαν καταστάς αυθίς επαίτης ην. Επί των δι΄ άγαν φειδωλίας πλουτισάντων, αύθις δεν πενιχρώς λίαν διαιτωμένεν. Ερμηνεία : «Πίθηκος εν πορφύρα», «παρ ότι οι φαύλοι καν καλόυς περιβληθώσι όμως» -
Τον τεμιρτζήν με το ξυλομάκελλον έθάψαν
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Τον σιδηρουργόν ξύλινη μακέλλη έθαψαν. Ερμηνία : Παροιμία δηλούσα οτι οι μερχόμενοι τέχνην τινα αμελούσι χρήσασθαι υπέρ αυτών τοις της τέχνης προϊούσι. -
Τον τεμιρτζήν με το ξυλομάκελλον ποιήσαι
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Σημείωση : Αλλαχού λέγουσι “τσαγγάρης εξυπόλητος ράπτης παραλυμένος. -
Τον τρελλόν κι αν διαρμενεύης κρύον σίδερον δουλεύεις
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Δηλαδή τον παράφρονα παρακινών ψυχρόν εργάζει σίδερον -
Του θεού τα ημέρες όλα ένα είν'
Βαλαβάνης, Ι.Ερμηνεία: Προς διακρίνοντας ουσίας και απαισίας ημέρας προς έναρξιν έργου -
Του καμελί ντο εν ίσον και θα εν και η γούλα θε
Βαλαβάνης, Ι. (1877) -
Του Μαρτί ο ήλιον σην νύφεμ μ απούν και μη σηγ κόρημ μ
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ερμηνεία: Παροιμία σημαίνουσα το άσπλαγχνον των πευθερών, έτι δε και την επί των υγείαν βλαβεράν ενέργειαν του κατά τον Μάρτιον ηλίου -
Τράμερα, τα (τετράμερα) πανταγού “τα τράμερᔨάπασα η γή.
Βαλαβάνης, Ι. (1874) -
Τσαζού, η, όν ιδανικόν των προληπτικών, πνίγουν τα νήπια.
Βαλαβάνης, Ι. (1874) -
Τσι ποπάδαις που εφτειάγω εγώ είμαι
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Τον δεσπότην ερώτεσαν “Μωρόν εξέρεις και φωτίζεις;” Κι εκείνος είπεν, Τσι ποπάδαις που εφτειάγω εγώ είμαι = Αρχιερείς ερωτηθείς ει οίδε βαπτίζειν νήπιον απεκρίθη “εγώ ειμί ο τοις ιερείς ποιών (χειροτονών). Ερμηνεία: Π. Ή ...