Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Βαλαβάνης, Ι."
-
Ίσα με το πάπλωμα σ' άπλωσον τα ποδάρια σ'
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ερμηνεία: Παροιμ. Διδάσκοντα μη υπερτείνων τα καθ' ημάς αυτούς Παράλληλος ή των αρχαίων παροιμία : Μη υπέρ τον πόδα έσω το υπόδημα -
Κ' η γή ωτία έσει
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ερμηνεία: η διδάσκουσα περί σκέψιν εν ακροσφαλέσιν εκφράσεσι -
Κάθ' απάν ς σον κώλο σ
Βαλαβάνης, Ι.Ερμηνεία: Φράσις αποτρεπτική προς επιχειρούντας τι υπέρ την δύναμιν -
Κάθετ' η πομπή 'ςτην δέβαν κι' αναθήκη τους διαβάτες
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ερμηνεία: Επί των ονειδιζόντων άλλους, αυτών επονειδίστων όντων. Άλλων ιατρός έλκεστ' βρύων. Ευρ. -
Κάθουμαι στην αγκαλιά σ και χτουπίζω τα γένια σ
Βαλαβάνης, Ι. (1877)Ερμηνεία: Επί των βλαπτόντων εκείνους παρ΄ων απολαμβάνουσι περιποιήσις -
Κάλ ημέρα Γιάνν, εγδίν πελεκώ, η συντέκσα μ ντ' εφτειάγει; Εφτά κότια βάλλει
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Χαύρε Ιωάννη, ιγδών πελεκώ, η συντέκσσα μου πώς έχει; Επτάτεταρτόκουλα χωρεί -
Κάμε, Δόξα. Αδράχτιν κ' έχω Κάμε Δόξα. Σποντύλιν Κ' έχω
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ερμηνεία: Επί των αεί τι προφασιζομένων υπέρ της αυτών αμελείας και οκνηρίας -
Καθ'κα 'κορ, ως τα κάθεσαι, κι' ως τα παραζαβαίνεις
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ερμηνεία: Επί των τέως μεν μη αρεσκομένων προτεινομένους γάμους, έπειτα δε μηδέ χείρονας ανευρισκουσών -
Και εύκαιρον αν εν το πράμαν, γομάτα κράτει ατο
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Και κενόν το πράγμα (σκείος) ον ασφαλώς κράτει -
Και κι σέζω κι απέσ αχτί
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ερώτεσαν κάποιον “πλακίν ιξέρεις και ψένεις; Κ΄ εκείνος είπεν : “Και κι σέζω κι απέσ αχτί” Ερωτηθείς της ει επίσταται πλακίον έψειν, απεκρίνατο “και χέσαιμι αν επ΄ αυτό” -
Και μαναχόν και ακριβόν κ' ημάννα τ' άλλο κ' εσει
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Και μοναχόν και ακριβές και ημίτηρ έτερον ουκ έχει -
Και ο στραβός ντο θέλει τα δυ ομμάτια είν
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Και ο τυφλός αν εφίεται οι δυο οφθαλμοί είσεν