Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Αναγνωστόπουλος, Γ."
-
Όπκοιος καή 'στομ πορτόν, φυσά και το γάλαν τόξινον
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924) -
Όπκοιος λείπει, λείπει και η μοίρα του
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Λέγεται εις τους ερχομένους εις γεύμα ή εστίασιν κατόπιν εορτής και ζητούντας μερίδιόν των, το οποίον όμως δεν εφυλάχθη -
Όπκοιος μπουκκωθή πωρνόν και παντρευτή μικρός, εν καρτεμιός
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Εγκαιρως πρέπει να ποιώμεν τι -
Όπκοις θωρεί έναν και κρινίσκει δκυό, άσχημην κρίσιν κάμνει
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Θωρεί - εδώ ακούει -
Όπου θέλει ο κουτσσαγκάς, κολλά το φτίν του μπότη
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Λέγεται ιδία περί προεστών και προυχόντων κοινοτήτων ή δικαστών, απονεμόντων το δίκαιον, όπως θέλουν, αυθαιρέτως -
Όπου και άμ πάη η κλαναρκά, τον κώλον της παίρνει τον
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Λέγεται ιδία περί αλαζόνων και κομπορρημόνων -
Όσην ώραμ μου παράγγελεν η κυρά η πεθθερά μου, εμέτρουν τες μούγες της νουράς του αππάρου μου
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ερμηνεία: Επί των απροσεκτουντων εν ου δέοντι -
Όσοθ θέλεις, παίδκιο, δούλευκε και όσα θέλει ο Θεός, πέμπει σου
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Εργάζου και να μένης ευχαριστημένος από όσα σου δίνει ο Θεός -
Πελλός εποκοιμήθην και πελλόν όρομαν είδεν
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Λέγεται αστείως προς τους αφηγουμένους όνειρα παράξενα και μη δυνάμενα να επαληθεύσουν -
Πετάχτην η παπουτσα σου
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ερμηνεία: Λέγεται προς παίδα τέως μονογενή μετά την γέννησιν και μικροτέρου αδελφού του οιονεί: Πήγε πειά η μποΓια σου, παρήλθεν η αποκλειστική προς σε στοργή των γονέων και οικείων σου! -
Πήεν να χαρτωθή και αρμάστην
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ερμηνεία: Επί των λίαν βραδυνόντων να επιτρέψουυν εξ εργασίας, δι ην εστάλησαν κάπου -
Πκιάσ' τον τίτσιρον και έβκαρ΄τα ρούχα του
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ερμηνεία: Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος -
Πκιε να πκιούμεν και ο Θεός να τα πκιερώση
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ας το ρίξωμεν στην διασκέδασιν αφροντιστούντες εντελώς περί των δαπανών της -
Πόχει αρτύματα πολλά, βάλλει και 'ςτα κουκκιά
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924) -
Ποκεί, πον να βκη ο λόος, εν να βκη και η ψυχή
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ποκεί, πον να βκη ο λόος = ποκεί που βκαίννει' Σακελλ. -
Πολυτεγνίτης και γερημοσπίτης
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)