Πλοήγηση ανά Ευρετήριο πηγών
Αποτελέσματα 13-32 από 237
-
Αγαπάει ου Θιός του gλέφτ' μα παραπάν' του νοικουκύρ'
(1952)Λέγεται για κείνους των οποίων, αι ύπουλοι και ψευδείς περιποιήσεις εντέλει αποκαλύπτονται -
Αλίμονου που καρτιρεί στης γειτουνιάς του γιόμα
(1952)Λέγεται ως αποθαρρυντικόν για κείνους, που εν παντί αναμένουν υποστήριξιν άλλων -
Αλλού βρέχ'
(1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι αδυνατούν να αντιληφθούν τους γινομένους δι' αυτούς πλαγίως υπαινιγμούς -
Αλλού μι τρίβεις, γέρουντα, κι' αλλού μι δέρν' ου πόνους
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων των οποίων αι παρηγορίαι δεν φέρουν καμίαν ανακούφισην -
Αν δε βρέξ', θα στάξ'
(1952)Λέγεται για κείνους οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι εκ των επιχειρήσεων των, αν δεν ωφεληθούν ως αυτοί ήλπίζον, δεν θα ζημιώσουν όμως και τελείως -
Αν έκαμναν όλις η μύγις μέλ' θα 'τρουγαν κι οι γύφτ' μι τα χ'λιάρια
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικον του ότι δεν παρατηρείται η αυτή ικανότης εις όλους -
Απ' τ' βρουχή ου βριμένους δε σκιάζιτι
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικών του ότι εις τον πολλάκις ατυχήσαντα, η δυστυχία γίνεται έξις -
Απ' τα σύκα ως τα σταφύλια
(1952)Λέγεται ενδεικτικόν εκείνων που σε λίγο χρονικόν διάστημα σπαταλούν αλογάριαστα, ως και για διάφορα είδη, των οποίων η διάρκειαν είναι ελάχιστην -
Απ' του γάμου έρχουμι μα ψουφώ π' τη bείνα
(1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι υπολογίζοντες τα πράγματα κατά την ίδιαν την σκέψιν διαψεύδονται εις τα ελπίδος την. Περί της προελεύσεως της παροιμίας λέγεται ο εξής μύθος: Κάποιος κληθείς εις γάμον εν χωρίω πολύ μακράν ... -
Απ' του ίδγιου ξύλου κι' φουρνόφκιαρου κι σκατόφκιαρου
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι και μεταξύ αδελφών πολλάκις παρατηρείται τελεία ανομοιότης χαρακτήρων -
Απλών' του ζ'νάρι τ' για καβγά
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους οι οποίοι εκ συστήματος δίδουν αφορμήν εις φιλονεικία -
Από κριάς νηστεύ' μα του χασάπ' τουν πνιγ'
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων που ακολουθούν του τύπους και παραμελούν την ουσίαν -
Απόξου κούκλα, απομέσα πανούκλα
(1952)Ερμηνεία: Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι η εξωτερική εμφάνισις πρέπει να συνδυάζεται και με την εσωτερικήν -
Απου μουλουχτό πουτάμ' να φ'λάϊσι
(1952)Λέγεται ως συμβουλή, ότι πρέπει να καταβάλλη κανείς μεγάλην προσοχήν, όπως αποφεύγη τους δολίους και υποκριτάς -
Απού έν' αρνί, δυό τουμάρια;
(1952)Λέγεται για κείνους που για την ίδια υπηρεσία ζητούν διπλή αμοιβή -
Αριώνουν τα σκόρδα, χουdραίνουν τα κεφάλια
(1952)Λέγεται ως συμβουλή προς τους επιχειρηματίες ότι ο περιορισμός των εις τας κυριωτέρας ασχολίας θα τους είναι μάλλον ωφέλιμος -
Ας είν' κι ζαχαρένια, κατέβασέ την
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν των διαθέσεων της νύφης προς την πεθεράν. Περί της προελεύσεως της παροιμίας λέγεται ο εξής μύθος: Κάποιος από μεγάλη αγάπη προς την αποθανούσαν μητέρα του παρήγγειλεν εις ζαχαροπλάστην και του έκαμεν ... -
Ας μι λεν “κυρά μπεΐνα” κι' ας ψουφώ από την πείνα
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, που μολονότι δυστυχούν δεν παραιτούνται της μεγαλομανίας -
Αυτός βγάζ' απ' τη μύγ' αξούγκ'
(1952)Λέγεται δια τους πολύ φιλαργύρους, οι οποίοι επιζητούν να κερδίσουν από παντού