Browsing by Lemma "απομένω"

Δεν d' απόμ΄νι

Κοντοπάνος, Α. (1915)

Εις όλα τα πρόσωπα

Δεν απόμ'νε ρ'θούνι!

Περδίκα, Νίκη Λ. (1943)

Δεν απόμεινε μύτη

Άγνωστος συλλογέας (1926)

Ουδέν ή ουδείς απέμεινε, Από την συνήθειαν των Βυζαντινών να σχίζουν ή να κόπτουν την ρίνα των πταισάντων

Δεν απόμεινε ποδάρι

Κουκουλές, Φαίδων (1926)

Ουδείς ή ουδέν απέμεινε

Δεν επόμεινε ψυχή

Ιωαννίδης, Εμμανουήλ (1876)

Δεν πόμεινε ούτε ποδάρι

Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1889)

Ερμηνεία: Επί των εν καιρώ μάχης υποστάντων πανωλεθρίαν και αντιστοιχούσα τη “ουδέ πυρφόρος περιεγεύετο”

Έρθεν κ' επέμνεν

Άγνωστος συλλογέας (1881)

Ερμηνεία: Επί του ένεκα ή θαυμασμού εκ πλεονομένου κ΄αφώνου

Επέμενέσ σε η άπα και τ' άπλπιν

Βαλαβάνης, Ι. (1874)

Καταληφθήσαν η άπα και η άλως

Επόμεινε αλού

Χαβιαράς, Δημοσθένης (1910)

Ερμηνεία: Εσιώπησεν εκπλαγείς

Επόμεινε κ τη κωλοπινακίαν

Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1894)

Ερμηνεία: Επί των απομενόντων εσχάτων

Επόμεινε κοτσυφός

Αναγνωστόπουλος, Γ. (1925)

Έμεινεν απένταρος

Επόμεινε με την παυτή στο χέρι

Ιωαννίδης, Εμμανουήλ (1876)

Παυτή = ψωλή

Επόμεινε σα dο Ίάννη στη μεθύρα

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)

Δηλαδή, έμεινε έκθετος

Επόμεινε σα dο Ίάννη στο Μετόχι

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)

Έμεινε μόνος, έκθετος, έρημος

Επόμεινε σαν νησσί

Διαμαντάρας, Αχιλλέας (1915)

Μόνος, εις τους εκείνους ως πάντα αποστρέφονται

Επόμεινε σβηστός

Χαβιαράς, Δημοσθένης (1910)

Ερμηνεία: Έμεινεν εμβρόντητος

Επόμεινεν η γεια του

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου

Έμεινεν άναυδος εκ ντροπής ή φόβου

Επόμνα σα δαυλός μονάχος!

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1922)

Ερμηνεία : Απόμεινα μόνος αποθανόντων των οικείων μου

Η μάπα και τ΄αλώνιν επόμεναν άτου

Βαλαβάνης, Ι. (1874)

Άπά

Θερίζουν παίρνουν τον καρπό κι η καλαμιά απομένει

Νεστορίδης, Κ.

Επί των εγκαταλελειπόντων τους ευεργέτας των. Η παροιμία υπονοεί και τους εγκαταλεπομένας παρθένους υπό των εραστών, αφού προσβάλωσιν