Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κορακίτης, Δ."
-
Νασαι καλά το Μάη πουναι παχειές οι μυίες
Κορακίτης, Δ. (1920)Τούτο λέγεται ως περιφρόνησις ενός, φιλικώς όμως, δια κάτι τι το οποίον λέγει -
Ο άdρας με το τσουβάλι και η γυναίκα με το κουτάλι ξολοθρεύγειμ το σπίτι
Κορακίτης, Δ. (1920)Ο άdρας να κουβαλή σπίτι του γέννημα με το τσουβάλι στο ροό (ροό το μέρος του σπιτιού που σωριάζουν το γέννημα, κι η γυναίκα να δώνη απ΄ όξω κρυφά απ΄ το άdρα της με το κουτάλι το γέννημα, πάλι η γυναίκα θα νικήση -
Ο γέρος κι' α στολίζεται στ' ανήφορο γνωρίζεται
Κορακίτης, Δ. (1920) -
Ο Θεός δεν είναι Αρβανίτης
Κορακίτης, Δ. (1920)Αρβανίτης, σημαίνει κακός, φθονερός. Λέγουν ο Θεός δεν είναι Αρβανίτης, (δηλ. ο Θεός είανι δίκαιος). Τούτο λέγουν οσάκις αποφεύγουν να ανταποδώσουν το κακόν, αρκούμενοι εις την δικαιοσύνην του Θεού, όστιν εκάστον πλερώνει ... -
Ο κλέφτης και ο ψεύτης τον bρώτο χρόνο χαίρεται!
Κορακίτης, Δ. (1920) -
Ο κοdριασμένος γάδαρος σαν ακούη τω κοράκω λέει: Για μένα φωνάζουνε!
Κορακίτης, Δ. (1920)Δηλαδή, όταν έχει κάμει κανένας καμμιά κουτσουκέλα, γρουσουζιά, αταξία, κλεψιά, τότε μόλις δή κανένα να λέη τίποτε σχετικό με τη κουτσουκέλα του νομίζει πως γι' αυτό το λέει -
Ο παθός είναι γιατρός
Κορακίτης, Δ. (1920)Ερμηνεία: Δηλαδή εκείνος που έπαθε πολλά γνωρίζει πολλά, είναι δηλαδή σα γιατρός -
Ο παπάς όποιον βλέπει, εκείνο θυμιάζει
Κορακίτης, Δ. (1920)Παραδείγματος χάρη: θένε δύο μαθηταί να πάνε πεσκέσι σε ένα δάσκαλο και ντρεπούdενε και ο πατέρας των λέγει: Πάαινέ το, βρε Γιώργη, συ, μα ο παπάς όγοιο βλέπει, εκείνο θυμιάζει. -
Ο παπάς τα θαφτικά κι' ο νεκρός στ' ανάθεμα
Κορακίτης, Δ. (1920)Δηλαδή ήκαμες συ τη δουλειά σου και για μένα πεdάρα δε δώνεις, παρά λες : Α δε βαργιέται. Δηλ. Ας πάη να πνιή -
Ο παράς χαλά dουνιά
Κορακίτης, Δ. (1920) -
Ο τσικαλάς όπου θέλει το κολλά τ' αυτί
Κορακίτης, Δ. (1920)Δηλαδή ένας ανώτερος δεν κοιτάζει ποιός έχει δίκαιο από τους διαμαχομένους, αλλά δίδει το δίκαιον εις όποιον θέλει και γενικώς, ό,τι του αρέσει του καθενός και περνά από το χέρι του δύναται να το κάνη αφού εξαρτάται από αυτόν -
Όγοιος δε θέλει να ζυμώση πέdε μέρες κοσκινίζει
Κορακίτης, Δ. (1920) -
Όγοιος έχει τα γένεια έχει και τα χτένια
Κορακίτης, Δ. (1920)Όποιος έχει κάτι πρέπει να έχη και τα αναγκαιούντα προς αυτό δια να το χρησιμοποιήση π.χ. Εκείνος πόχει καπνό στη τζέπη του, πρέπει να έχη και τα σπίρτα για ν' ανάβγη -
Όγοιος θέλει νάχη τη gεφαλή του ήσυχη κάθεται στ' αυγά dου
Κορακίτης, Δ. (1920) -
Όγοιος κάτση καλά και δε gάτση και κακά του κακού δε dου θυμάται
Κορακίτης, Δ. (1920) -
Όγοιος κυνηά ποτέ δε χάνει
Κορακίτης, Δ. (1920)Όποιος γυρεύγει πάdα θα βρη, ποτέ δε μένει έτσι – ζητησον και ευρήσεις -
Όλα του γάμου δύσκολα κι η νύφη γαστρωμένη
Κορακίτης, Δ. (1920)Σα dο γάμο που προτού τα συμφωνήσουνε μαλώνουνε και σκέβγουνται τι θα δώκη ο ένας και ο άλλος συbέθερος και ύστερα απ' όλα αυτά μαθαίνουνε που η νύφη που πρόκειται να κάμουνε είναι γαστρωμένη, ενώ το πρώτο που έπρεπε να ...