Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κυπριανού, Χρύσανθος Στ."
-
Θέλει έναπ ππαράν ν' αρκινήση τζιαί δέκα να σταματήση
Κυπριανού, Χρύσανθος Στ. (1953)Δια τους φλύαρους -
Θωρείς την κουφήν τζιαί γυρεύκεις την κολοσυρμαθκιάν της
Κυπριανού, Χρύσανθος Στ. (1953)Επί απροσέκτων ανθρώπων, κολοσυρμαθκιά (η)=τα ίχνη -
Κάθε κάουρος στην τρύπαν του εδ' δυνατός
Κυπριανού, Χρύσανθος Στ. (1953)Ο καθέ ένας εις την ειδικότητα του δύναται να αντιμετωπίση οποιονδήποτε αντίπαλλον. Εδ = είναι -
Κάθε ξύλον με την κάπνην του
Κυπριανού, Χρύσανθος Στ. (1953)Εις τον κάθε ένα να συμπεριφερώμεθα αναλόγως της νοοτροπίας του -
Κάθε πουλλίν με της φωνήν του σιαίρεται
Κυπριανού, Χρύσανθος Στ. (1953)Ο κάθε ένας με την ικανότητά του -
Κάθε πράμαν με τον τζιαιρόν του τζι' ο κολιός τον Άουστον
Κυπριανού, Χρύσανθος Στ. (1953)Ερμηνεία: Κάθε τι γίνεται όταν πρέπη -
Κάμνει ο κλέφτης ταρασιήν να σιεπάση την πομπήν
Κυπριανού, Χρύσανθος Στ. (1953)Όταν κατηγορή τις κάποιον δια να σκεπάση δικά του ελαττώματα -
Καθένας τα κάρβουνα ομπρός του τα τραβά
Κυπριανού, Χρύσανθος Στ. (1953)Ο καθ' ένας δια τον εαυτόν του φροντίζει -
Κακόν σκυλλίν, κακόν ψόφον έσιει
Κυπριανού, Χρύσανθος Στ. (1953)Ερμηνεία: Όταν είναι κανείς κακός ζη πολλά χρόνια -
Καλός καλός ο σιοίρος μας τζι' εφκήκεν χαλαζιάρης
Κυπριανού, Χρύσανθος Στ. (1953)Λέγεται ότα, ενώ είχαμεν καλήν ιδέαν δια κάποιο πρόσωπον, μετά είδαμεν ότι ηπατήθημεν -
Κατά τοδ δάσκαλον που κάθεσαι έτσι γράμματα μαθθαίννεις
Κυπριανού, Χρύσανθος Στ. (1953)Το περιβάλλον ασκεί μεγάλην επίδρασιν -
Κατά τον άδρωπον τζι η τσαέρα του
Κυπριανού, Χρύσανθος Στ. (1953)Κάθε άνθρωπος ζητεί το ιδικό του περιβάλλον ή τα έργα του ανθρώπου δεικνύουν τον χαρακτήρα του -
Με μισταρκός γρονίση με πετεινός δκνοτίση
Κυπριανού, Χρύσανθος Στ. (1953)Να επιζητή κανείς διαρκώς την αλλαγήν -
Μεν αφήσης τογ γείτοσ σου να βάλη παλλούτζιν στον τοίχοσ σου, γιατί εν να σου πάρη τζιαί τον τοίχον
Κυπριανού, Χρύσανθος Στ. (1953)Να μη είμεθα πολύ υποχωρητικοί -
Μιάλον βούκκον βάλε, μιάλον λόον μεν πης
Κυπριανού, Χρύσανθος Στ. (1953)Να μην εκστομίζωμεν μεγάλας λέξεις αλλά να είμεθα ταπεινόφρονες -
Ξέρει η μάννα μου να κάμη πήττες αμμά εν έσιει αλεύριν
Κυπριανού, Χρύσανθος Στ. (1953)Όταν έχωμεν την διάθεσιν να κάμωμεν κάτι, αλλά δεν έχομεν τα μέσα -
Ο αλουπός εις την ανεμοζάλην σιαίρεται
Κυπριανού, Χρύσανθος Στ. (1953)Δια τους κλέπτας οι οποίοι ζητούν πάντοτε την κατάλληλον ευκαιρίαν